Με τα μάτια της νεολαίας

Της Τατιάνας Κερασίδη

Ένα παρόν καλπάζουσας ανεργίας και ένα μέλλον περιορισμένων προοπτικών αντιμετωπίζουν οι νέοι που ολοένα και περισσότεροι σχεδιάζουν η απλά σκέφτονται να μεταναστεύσουν εκτός συνόρων.

Λίγο η ανεργία που τους τρομοκρατεί αλλά και ταυτόχρονα τους “κόβει” τα φτερά, λίγο η κακή παιδεία όπως οι ίδιοι χαρακτηρίζουν και άλλοι πολλοί είναι οι λόγοι που τους αναγκάζουν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους αφήνοντας πίσω οικογένεια αλλά και φίλους.

Μία ομάδα νέων ηλικίας 20 έως 27 ετών μιλούν αποκλειστικά στο Radio 1 Daniolipton και εκφράζουν σε όλους τον τρόπο σκέψης τους αλλά και την απογοήτευση που αισθάνονται με την όλη κατάσταση  που εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο στη χώρα. Επιπρόσθετα στέλνουν το δικό τους μήνυμα καθένας με το δικό του τρόπο.

“Είμαι φοιτήτρια στο τελευταίο έτος της νομικής, κόπιασα πάρα πολύ για να φτάσω έως εδώ. Όσο όμως αγωνίστηκα εγώ άλλο τόσο με στήριξαν και οι γονείς μου με την αγάπη τους αλλά και με τα πανάκριβα φροντιστήρια που μου εξασφάλισαν για να μπορέσω να φτάσω μέχρι εδώ με επιτυχία. Όλη αυτή η κατάσταση στη χώρα μας, με έχει να κάνει να είμαι ανασφαλής και να θέλω αφότου ολοκληρώσω τις σπουδές  μου, να φύγω στο εξωτερικό, για να χτίσω ένα καλύτερο μέλλον. Είναι όμως πολλά που με κρατάνε εδώ, η οικογένεια μου, οι φίλοι μου και γενικά η καθημερινότητα μου, από την άλλη όμως δεν βλέπω κανένα όφελος να για να μείνω εδώ”.

“Είμαι απίστευτα απογοητευμένος από την κατάσταση στη χώρα, δουλεύω σε ένα βενζινάδικο για πάρα πολύ λίγα λεφτά. Πάντα ονειρευόμουν να σπουδάσω αλλά δυστυχώς η ζωή μου δεν μου το επιτρέπει εδώ, διότι είμαι μόλις 21ετών και συντηρώ και εμένα και την μητέρα μου. Σκέφτομαι πάρα πολύ σοβαρά να φύγω να πάω στο εξωτερικό  για να δουλέψω αλλά και ταυτόχρονα να σπουδάσω, φυσικά με τη μητέρα μου. Είναι όμως δύσκολη κίνηση γιατί για να κάνεις και αυτό το βήμα είναι πολλά τα έξοδα. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο και καθημερινά χάνω το κουράγιο μου”.

“Βαρέθηκα, κουράστηκα και απογοητεύτηκα, είναι οι λέξεις που με χαρακτηρίζουν! Δε θέλω να βγω ούτε για καφέ ούτε για βόλτα ούτε τίποτα. Το μόνο που θέλω είναι μία κανονική δουλειά και όχι καφετέριες που σε εκμεταλλεύονται για 20 και 25 ευρώ. Έχω σπουδάσει φυσιοθεραπεία και είχα όνειρα τα όποια είδα να κατεδαφίζονται. Τόση προσπάθεια για να κάνω αυτά; Δεν το δέχομαι, για αυτό και θα αναζητήσω κάτι καλύτερο σε κάποια χώρα του εξωτερικού. Τουλάχιστον εκεί ευελπιστώ πως τα πράγματα είναι καλύτερα και θα αισθάνομαι και εγώ επιτέλους πιο χρήσιμη!”

“Δουλεύω σε μία καφετέρια και κυριολεκτικά γυφτεύω μεροκάματα, πάντα αργούν να μας πληρώσουν και είμαστε και κακοί όταν ζητάμε τα λεφτά μας, είναι παράλογο. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να φύγω στο εξωτερικό”.

“Ο πατέρας μου είναι άνεργος, η μητέρα μου εργάζεται σε ένα συνεργείο καθαρισμού αλλά είναι εδώ και μήνες απλήρωτη. Θέλω να φύγω στο εξωτερικό για ένα καλύτερο μέλλον μου αλλά και για να βοηθώ τους γονείς μου από εκεί”.

“Η παιδεία είναι χάλια, οι δουλειές είναι όλες του ποδαριού και δε σου εξασφαλίζουν καμία καριέρα πάνω σε αυτό που σπούδασες. Έχω ήδη στείλει στη Γερμανία και στην Ολλανδία βιογραφικά και ετοιμάζομαι να πάω να βρω φίλους οι οποίοι έκαναν το μεγάλο βήμα και έφυγαν και είναι πάρα πολύ ευχαριστημένοι”

“Ένα μεγάλο μπράβο στους πολιτικούς μας, αισθάνομαι μίσος και αηδία για τη σημερινή Ελλάδα. Δουλεύω σε καφετέριες, δεν κάνω τίποτα αξιόλογο. Δεν προλαβαίνω να σπουδάσω και δε θέλω σε αυτή τη χώρα. Θα φύγω και δε θέλω να ξανά γυρίσω σε αυτό τον εφιάλτη. Γιατί να ανεχτώ μνημόνια και όλα αυτά που μας λένε; Που φταίω εγώ και άλλοι τόσοι, είμαι μόλις 22 ετών”.

Ζητούν ένα καλύτερο αύριο και ένα αξιοπρεπές παρόν, θέλουν να σπουδάσουν και να πιάσουν τόπο τα πτυχία και όχι απλά να κρέμονται στους τοίχους των δωματίων. Άλλοι πάλι δουλεύουν αλλά δεν είναι ευχαριστημένοι ούτε με τα λεφτά ούτε με την αντιμετώπιση και πάλι  καταφεύγουν στο εξωτερικό.

“Αυτή η χώρα θα μείνει χωρίς νέους, θα φύγουμε όλοι και θα μείνουν μονο οι βολεμένοι που δεν έχουν λάβει ακόμη την ανεξαρτησία τους τι και αν ενηλικιώθηκαν”.

Τμήμα Ειδήσεων Radio 1 Daniolipton