Όχι μόνο αναγκαία, αλλά και αυτονόητη είναι η στήριξη του Συλλόγου Δανειοληπτών Βόρειας Ελλάδας στην πρόταση νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που καταθέτει στη Βουλή των Ελλήνων ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο.
Ερχόμενοι καθημερινά σ’ επαφή με ανθρώπους κυριολεκτικά τσακισμένους από την ασυδοσία και την αναλγησία του τραπεζικού συστήματος και κοιτώντας κατάματα το πρόβλημα θεωρούμε και κάτι άλλο ως αυτονόητο: αυτή η πρόταση νόμου πρέπει να στηριχτεί απ’ όλη την ελληνική Βουλή, πέρα από κομματικές σκοπιμότητες και πολιτικούς υπολογισμούς.
Γιατί, πριν απ’ όλα, μπορεί ν’ αποτελέσει ανάχωμα του πολιτικού συστήματος και της ίδιας της κοινωνίας στη λυσσαλέα επίθεση των περίφημων «αγορών», στη βουλιμική διάθεση του χρηματοπιστωτικού τομέα και στην ανήθικη και πέρα από κάθε λογική αρπαγή όχι μόνο της περιουσίας, αλλά και της ίδιας της αξιοπρέπειας μιας ολόκληρης χώρας.
Δε δανείζονταν μόνοι τους υπέρμετρα οι Έλληνες και οι Ελληνίδες. Δεν ξύπνησαν ένα πρωινό μέσα σ’ ένα τρυφηλό περιβάλλον ευζωίας, έπαρσης και ατομικισμού. Είχαν δίπλα τους διαβεβαιώσεις και μυθεύματα πότε μιας ισχυρής Ελλάδας, πότε ενός εκτοξευμένου Χρηματιστηρίου και πότε μιας συνεχούς ροής εύκολου και άκοπου πλουτισμού.
Κι αν υποθέσουμε ότι το τότε πολιτικό μας προσωπικό, απασχολημένο με τη «διεκπεραίωση» εξοπλιστικών προγραμμάτων και «θεϊκών» real estate καταστάσεων, ήταν εκτός πραγματικότητας, πού ήταν η υπευθυνότητα των χρυσοπληρωμένων golden manager των τραπεζικών οίκων και πού ο σχεδιασμός της «δυναμικής» ελληνικής οικονομίας; Χανόταν κάπου ανάμεσα στην υπερπροσφορά δανείων και προεγκεκριμένων πιστωτικών καρτών και στους ληστρικούς όρους των «ψιλών γραμμάτων».
Ξυπνήσαμε όλοι από το ωραίο κι άκοπο όνειρο με μείωση του βιοτικού μας επιπέδου, με την ανεργία μόνιμη συντροφιά μας και με την ανασφάλεια και τις «χαλαρές» σχέσεις εργασίας να κρέμονται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Όλοι; Όχι ακριβώς…
Το μικρό γαλατικό χωριό των τραπεζών συνεχίζει να ανθίσταται και αρνείται επιμελώς να συμμετάσχει στην υποτίμηση των πάντων.
«Ρυθμίζει» δάνεια και υποχρεώσεις με όρους που λίγο μετά σε φέρνουν σε χειρότερο σημείο απ’ αυτό που ξεκίνησες, «διευκολύνει» τους πελάτες του βάζοντας χέρι σε ότι τους έχει απομείνει και μόλις ακούγονται οι λέξεις «διαγραφή χρεών», τότε αρχίζει την αντεπίθεση: απειλές για πτώση του τραπεζικού συστήματος που θα συμπαρασύρει τα πάντα, οιμωγές κι εκκλήσεις για περισσότερη στήριξη με ευρωπαϊκά προγράμματα αναδιάρθρωσης και το δάκτυλο να δείχνει τους κακούς πολιτικούς.
Είναι αυτονόητη η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ και για έναν ακόμη λόγο: η διαγραφή των χρεών των υπερχρεωμένων είναι η μοναδική λύση διάσωσης του κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού οικοδομήματος μας.
Αυτό που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι τράπεζες είναι ότι οι ανθρώπινες ανάγκες είναι πάντα σπουδαιότερες από τα νούμερα των ενήμερων δανείων κι ότι η ίδια η πραγματικότητα, με τις επισφάλειες να γίνονται όλο και μεγαλύτερες και τα δικαστήρια να δικαιώνουν όλο και περισσότερους δανειολήπτες, θα φέρει, έτσι κι αλλιώς, αργά ή γρήγορα, τη λύση που προτείνει αυτό το σχέδιο νόμου.
Το να επιβιώσεις είναι πάντα μια προφανέστερη επιλογή από το να πληρώσεις…
Περιμένουμε, λοιπόν, με γενναιότητα, παρρησία, αλλά και κοινωνική ευαισθησία, απ’ όλες τις πλευρές του ελληνικού κοινοβουλίου, να στηριχτεί αυτή η πρόταση νόμου και να εξαναγκάσει το τραπεζικό σύστημα να κάνει ότι θα έπρεπε από μόνο του να έχει πράξει, σε τελική ανάλυση και για τη δική του αυτοπροστασία.
Αλλά αυτό το τελευταίο προϋποθέτει και αίσθηση καθήκοντος, ηθικής και ανθρωπιάς, έννοιες εξορισμένες από την αργκό του χρήματος…
Σύλλογος Δανειοληπτών & Προστασίας Καταναλωτών Β. Ελλάδος
Ο Πρόεδρος
Περβανάς Χαράλαμπος
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.