Με άλλα λόγια τανκς, πύραυλοι, πυροβόλα, ακόµη και πολεµικά αεροπλάνα µπορούν να χρησιµοποιηθούν στο εσωτερικό της χώρας εναντίον «εσωτερικών εχθρών» απροσδιόριστης φύσης! Βάσει της δικαστικής απόφασης ο κατά περίπτωση προσδιορισµός των «εχθρών» Γερµανών εναντίον των οποίων θα χρησιµοποιηθεί η γερµανική πολεµική µηχανή εναπόκειται στην κυβέρνηση που θα υπάρχει στο Βερολίνο εκείνη τη στιγμή.
Η κυβέρνηση και όχι το κοινοβούλιο θα παίρνει την απόφαση να αναπτύξει την Μπούντεσβερ (έτσι ονοµάζεται σήµερα ο γερµανικός στρατός, που έχει αλλάξει το µισητό χιτλερικό όνοµα της Βέρµαχτ) σε πόλεις και περιοχές της Γερµανίας εναντίον του «εσωτερικού εχθρού» που σήµερα κανείς δεν µπορεί να πει αν θα είναι τροµοκράτες ή απεργοί που καταλαµβάνουν επιχειρήσεις ή δηµόσια κτίρια.
Μόλις το 2006 το Συνταγµατικό Δικαστήριο είχε αποφανθεί αρνητικά και είχε διατηρήσει την απαγόρευση επέµβασης στο εσωτερικό της χώρας των γερµανικών ενόπλων δυνάµεων µε «ειδικά στρατιωτικά όπλα πολέµου».
Τώρα η ολοµέλεια του Συνταγµατικού Δικαστηρίου ανέτρεψε την απόφαση εκείνη. Πρόκειται για απόφαση ιστορικής σηµασίας, η οποία προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις και µέσα στην ίδια τη Γερµανία, δεδοµένου του φρικτού παρελθόντος της χώρας αυτής.
Σφοδρότατη ήταν π.χ. η κριτική της εφηµερίδας «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ», η οποία έγραψε µεταξύ άλλων: «Το Συνταγµατικό Δικαστήριο όχι µόνο έρχεται σε αντίθεση µε το γράµµα του Συντάγµατος, όχι µόνο παίρνει θέση εναντίον της βούλησης του ιστορικού συντάκτη του Συντάγµατος, αλλά και υπερβαίνει δραµατικά τις αρµοδιότητές του. Η απόφασή του δεν είναι ερµηνεία του Θεµελιώδους Νόµου -κάτι το οποίο καλείται να κάνει το δικαστήριο- αλλά επιβαρυντική αλλαγή του Θεµελιώδους Νόµου, πράγµα το οποίο δεν µπορεί να κάνει το Συνταγµατικό Δικαστήριο, αλλά µόνο η Οµοσπονδιακή Βουλή».
«Για µία ακόµη φορά οι δικαστές ανυψώνονται σε συγγραφείς του Συντάγµατος. Αυτό οφείλουµε να το επικρίνουµε» έγραψε και η «Στούτγκαρτερ Τσάιτουνγκ».
Ο εκπρόσωπος του Σοσιαλδηµοκρατικού Κόµµατος (SPD) για εσωτερικά θέµατα Μίκαελ Χάρτµαν δήλωσε ότι η άποψη του κόµµατός του είναι πως ο γερµανικός στρατός πρέπει να παρεµβαίνει στο εσωτερικό της χώρας µόνο άοπλος και µόνο σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών ή σοβαρών ατυχηµάτων. Για «αλλαγή του Συντάγµατος από την πίσω πόρτα» έκανε λόγο το κόµµα της Αριστεράς.
Τη γραπτή διαφωνία του µε την απόφαση δηµοσιοποίησε ο δικαστής του Συνταγµατικού Δικαστηρίου Ράινχαρτ Γκάγερ. Η απόφαση χρησιµοποιεί «πλήρως ασαφείς, νοµικά ελάχιστα ελέγξιµες αποτελεσµατικά κατηγορίες, οι οποίες στην καθηµερινή χρήση τους αφήνουν πολλά περιθώρια για υποκειµενικές εκτιµήσεις, προσωπικές προτιµήσεις αξιολόγησης και αβέβαιες, αν όχι και εσπευσµένες προγνώσεις» αναφέρει στην αιτιολόγηση της ψήφου του ο δικαστής Γκάγερ. «Για ένα µετά βίας µετρήσιµο όφελος», προσθέτει, «εγκαταλείφθηκαν θεµελιώδεις συνταγµατικές αρχές».
Αντιθέτως, πολιτικοί εκπρόσωποι του κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισµού της Γερµανίας είτε δήλωσαν ενθουσιασµένοι ή ικανοποιηµένοι µε την απόφαση του Συνταγµατικού Δικαστηρίου είτε την επέκριναν από… δεξιότερες (!) θέσεις. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει π.χ. ο αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής οµάδας των χριστιανοδηµοκρατών Γκίντερ Κρινγκς, ο οποίος διαφώνησε ριζικά µε το σκέλος της απόφασης του Συνταγµατικού Δικαστηρίου που ορίζει ότι την απόφαση για την επέµβαση του στρατού πρέπει να την παίρνει το υπουργικό συµβούλιο.
«Αυτή η ρύθμιση είναι τρελή!» δήλωσε στο περιοδικό «Σπίγκελ» και απαίτησε να γίνει αλλαγή του Συντάγµατος ώστε την απόφαση να την παίρνει µόνος του ο… γενικός επιθεωρητής των ενόπλων δυνάµεων ή ο υπουργός Αµυνας – ούτε καν ο καγκελάριος!!! Είναι προφανές ότι το πνεύµα του γερµανικού µιλιταρισµού, που δύο φορές στον 20ό αιώνα κατέστρεψε την Ευρώπη, αναβιώνει σε ορισµένους κύκλους.
ΑΠΕΙΛΗ
Η αναβίωση των φαντασµάτων
Το Σύνταγµα που έχει σήµερα η Γερµανία επιβλήθηκε ουσιαστικά στους Γερµανούς από τους Αµερικανούς, µετά την ήττα των ναζί. Ως εκ τούτου είναι φιλειρηνικό και κυρίως αντιµιλιταριστικό, γιατί η Ουάσιγκτον είχε µετά τον Δεύτερο Παγκόσµιο Πόλεµο κάθε συµφέρον να αποτρέψει την ανασυγκρότηση του γερµανικού µιλιταρισµού. Η στρατηγική συµµαχία όµως των ΗΠΑ µε τη Δυτική Γερµανία κατά τη διάρκεια του «ψυχρού πολέµου» οδήγησε στον επανεξοπλισµό της Δ. Γερµανίας. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την ενοποίηση της Γερµανίας, το Βερολίνο άρχισε να συµµετέχει στις εκστρατείες του ΝΑΤΟ για την κατάκτηση χωρών (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν κ.λπ.). Με την απόφαση του Συνταγµατικού Δικαστηρίου σπάζει τα τελευταία συνταγµατικά δεσµά του.
Του Γιώργου Δελαστικ από Έθνος
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.