Γιατί την πατρίδα τη χρησιμοποίησαν για να διορίσουν στη Δημόσιο συζύγους, γιους, κόρες, ανιψιούς, ανιψιές, κουμπάρες και πάρα πολλά εκλογικά «πελατάκια».
Αυτοί όμως τι έκαναν για την πατρίδα; Δημιούργησαν ένα φαύλο και διεφθαρμένο Δημόσιο, άφησαν τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή να θεριέψουν, ανέχτηκαν, αν δεν εξέθρεψαν τη διαφθορά, κάποιοι πλούτισαν ενθυλακώνοντας δημόσιο χρήμα, κακοδιοίκησαν, και εντέλει έσπρωξαν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Κάνοντας τον απολογισμό τους και θέτοντας στον εαυτό τους το ερώτημα του Τζον Κένεντι, πόσοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι έκαναν κάτι για την πατρίδα και δεν τη χρησιμοποίησαν για δικό τους όφελος;
Η απάντηση στο ερώτημα αναδεικνύει ένα μεγάλο πρόβλημα, ίσως το μεγαλύτερο για τη χώρα, και φανερώνει την ανάγκη για ανατροπή εκ βάθρων και ριζική μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος.
Αν οι σωστοί και χρηστοί πολιτικοί άνδρες πρέπει να αποχωρούν φτωχότεροι από τον δημόσιο βίο και όχι πλουσιότεροι, πόσοι μετά τη Μεταπολίτευση ικανοποίησαν τον κανόνα αυτό; Ελάχιστοι έως κανένας.
Όμως η ώρα των τεράστιων αλλαγών έφτασε. Το πολιτικό σύστημα ή θα αλλάξει ριζικά ή θα αλλάξουν τα πρόσωπα που το απαρτίζουν. Μέση οδός δεν υπάρχει. Κι όποιος αμφιβάλλει ας ρωτήσει τους πολίτες
*του Θ. Λυρτσογιάννη, στην Ημερησία
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.