Πράγματι, στις απεργίες που ξέσπασαν στις αρχές του Σεπτέμβρη δεν συναντά κανείς μόνο τους “συνήθεις υπόπτους” του ελληνικού εργατικού κινήματος, αλλά και τις επαγγελματικές τάξεις, συμπεριλαμβανομένων αστυνομικών και ενόπλων δυνάμεων.
Το ΑΕΠ της χώρας είναι σε ελεύθερη πτώση από όταν εφαρμοζόταν ακόμη το πρώτο πακέτο διάσωσης τον Μάιο του 2010, με την οικονομία να συρρικνώνεται περισσότερο από 6% το τελευταίο τέταρτο του χρόνου, στη συρρίκνωση ήρθε να προστεθεί ένα 7% το πρώτο τέταρτο του 2012.
Ο δείκτης ανεργίας βρίσκεται στο 23,5%, οι μισθοί και τα μεροκάματα έχουν μειωθεί μέχρι και 30%, οι συντάξεις έχουν υποστεί πετσόκομμα, οι νοσοκομειακές δαπάνες έχουν μειωθεί στο μισό και ο προϋπολογισμός για την εκπαίδευση έχει χτυπηθεί τόσο σφοδρά που πολλά σχολεία θα αναγκαστούν να λειτουργήσουν τον χειμώνα χωρίς πετρέλαιο.
Όλα αυτή την ώρα που η κυβέρνηση αυξάνει τη φορολόγηση και συνεχώς επινοεί νέους φόρους, κάνοντας το ελληνικό κράτος να μοιάζει με φεουδαρχικό καθεστώς και με τους ηγέτες να αδειάζουν όσο περισσότερο μπορούν τις τσέπες του πληθυσμού.
Δυόμισι χρόνια αρπακτικών δημοσιονομικών μέτρων έχουν οδηγήσει στην κατάρρευση της οικονομίας της χώρας, αλλά τα αιτήματα για περισσότερες δόσεις από το ίδιο γιατρικό δεν έχουν πάψει. Μετά από αίτημα της τρόικας, που επιβλέπει την οικονομική υποδούλωση της Ελλάδας, η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει και άλλες περικοπές στις δαπάνες, ύψους 11,5 δισ. ευρώ για το 2013-2014. Υπό αυτούς τους όρους θα απελευθερωθεί η επόμενη δόση των 31 δισ. ευρώ στο πλαίσιο του πακέτου διάσωσης των 130 δισ. (και αυτή η δόση θα χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή του χρέους).
Τα εντεκάμισι δισ. θα βρεθούν ξανά από περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικά προγράμματα. Η πλήρης αποεπένδυση στο κοινωνικό κράτος είναι ο πιεστικότερος στόχος από πλευράς των πιστωτών της Ελλάδας, καθώς είναι βαθιά προσηλωμένοι στην επιβολή ενός ακραία απορρυθμισμένου καπιταλισμού καθιστώντας έτσι την Ελλάδα πρότυπο για το μέλλον των δυτικών καπιταλιστικών κοινωνιών.
Η αναδίπλωση του κοινωνικού κράτους πρέπει να συνοδεύεται από μια μαζική επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, από αυξημένη εκμετάλλευση και από την ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, καθώς και την κατάρρευση των κοινοτικών αξιών. Όπως ήταν αναμενόμενο, η τρόικα απαιτεί τώρα η Ελλάδα να εφαρμόσει την εξαήμερη εργασία και την σφοδρή και άμεση αύξηση των ημερήσιων ωρών εργασίας.
Ξεγυμνώνοντας την κυβέρνηση μέχρι το κόκκαλο, η τρόικα όχι μόνο θα συνειδητοποιήσει την εξέλιξη μιας νέας δαρβινικής κοινωνικοοικονομικής τάξης, όπου οι πλούσιοι και οι ισχυροί εκμεταλλεύονται στον μέγιστο δυνατό βαθμό, αλλά την ίδια ώρα θα διευκολύνει τους όρους κάτω από τους οποίους θα εμπορευματοποιούνται οι φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές του κράτους και θα μεταφέρουν τον δημόσιο πλούτο σε ιδιωτικά χέρια.
Η κατάρρευση της Ελλάδας έχει οδηγήσει στην άμεση πώληση της δημόσιας περιουσίας και των φυσικών πόρων της χώρας. Πωλούνται, μεταξύ άλλων, εξαιρετικά πολύτιμο κρατικά περιουσιακά στοιχεία όπως το λιμάνι του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, η ελληνική εταιρεία τηλεπικοινωνιών, ο ΟΠΑΠ, ακίνητη περιουσία και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Οι χρηματοδότες της Ελλάδας υποστηρίζουν ότι τα σχέδια ιδιωτικοποιήσεων είναι απαραίτητα για να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος της χώρας. Περιμένουν 50 δισεκατομμύρια ευρώ μέχρι το 2015 από την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της εθνικής οικονομίας, αυτό το σενάριο είναι τόσο τραβηγμένο όσο και ο ισχυρισμός ότι θα πρέπει να επενδύσουν σε ακίνητη περιουσία στον Άρη σήμερα, για να κερδίσουν στο χρηματιστήριο αύριο. Δυόμισι χρόνια τώρα, το πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα, οι ίδιοι άνθρωποι που την έφτασαν στο χείλος της αβύσσου όπου βρίσκεται, χρησιμοποιούν τακτικές εκφοβισμού, λέγοντας πως μια έξοδος από το ευρώ θα είναι καταστροφική για τη χώρα.
Όμως η οργή των Ελλήνων για την κυβερνητική προπαγάνδα αυξάνεται συνεχώς καθώς διαισθάνονται πως αυτές ακριβώς οι πολιτικές “διάσωσης” είναι αυτές που έχουν προκαλέσει μια εθνική τραγωδία ιστορικών διαστάσεων.
Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις που έρχονται πραγματοποιούνται υπό το φως μιας αναζωογονημένης Αριστεράς που έχει στόχο να γίνει η επόμενη κυβέρνηση.
Είναι πολύ πιθανό ο ελληνικός χειμώνας της δυσαρέσκειας να έχει πια φτάσει.
Μετάφραση: Αναστασία Γιάμαλη
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον “Independent”
* Ο Χ.Ι. Πολυχρονίου είναι δημοσιογράφος
anarxikostrapezitis
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.