Συγκεκριμένα, με βάση την διάταξη αυτή, «επιτρέπεται η διάθεση τροφίμων περασμένης χρονολογίας ελάχιστης διατηρησιμότητας, πλην όσων προσδιορίζονται από την κείμενη νομοθεσία ως ευαλλοίωτα, με τον όρο ότι αυτά θα πωλούνται σαφώς διαχωρισμένα από τα άλλα τρόφιμα και σε πινακίδα που θα αναρτάται σε αυτά και θα αναγράφεται, με κεφαλαία γράμματα η φράση «ΤΡΟΦΙΜΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ».
Σύμφωνα, λοιπόν, με το ακριβές κείμενο της διάταξης, ο χρόνος διάθεσης των προϊόντων, δεν μπορεί να υπερβαίνει κατά περίπτωση:
-Τη μία εβδομάδα, στην περίπτωση προϊόντων των οποίων η ελάχιστη διατηρησιμότητα δηλώνεται με την αναγραφή ημέρας και μήνα.
-Τον ένα μήνα, στην περίπτωση των προϊόντων, των οποίων η ελάχιστη διατηρησιμότητα, δηλώνεται με την αναγραφή μήνα και έτους.
-Τους τρεις μήνες, στην περίπτωση των προϊόντων, των οποίων η ελάχιστη διατηρησιμότητα, δηλώνεται με την αναγραφή μόνο του έτους.
Την ώρα που ο πρωθυπουργός μας και η τρικομματική κυβέρνηση εθνικής ευθύνης (ναι, ναι, έτσι την λένε) παίρνει τα εύσημα της κ. Μέρκελ, της κ. Λαγκάρντ και στελεχών της Ε.Ε. για τις (επιτυχημένες…) προσπάθειες που καταβάλει (!), την ίδια ώρα η κυβέρνηση ξεφτιλίζει τους πολίτες της χώρας αυτής σερβίροντάς τους ληγμένα τρόφιμα στα σουπερμάρκετ.
Όμως, ας μην βιαστούμε να κατηγορήσουμε τους κυβερνώντες. Οι άνθρωποι, έχοντας πλήρη συναίσθηση της κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει αναρίθμητοι πολίτες από τα (τόσο αποτελεσματικά…) μέτρα που έχουν πάρει (με πόνο ψυχής είναι η αλήθεια) που είπαν να βοηθήσουν λιγάκι την κατάσταση (πάντα για το καλό μας) για να μπορέσουν και οι φτωχότεροι να φάνε κάτι τις.
Είχα δει πριν από μήνες γωνία Ευριπίδου και Αθηνάς φούρνο γνωστής αλυσίδας να πουλά σε χωριστό ράφι μπαγιάτικο ψωμί της προηγούμενης μέρας, στη μισή τιμή.
Ε, λοιπόν την ιδέα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας αντέγραψε τώρα το κράτος. Δεν λέμε συνέχεια ότι το κράτος πρέπει να λειτουργήσει με όρους ιδιωτικής πρωτοβουλίας; Νάτο λοιπόν, είμαστε σε καλό δρόμο. Όλα αυτά γίνονται βέβαια για το καλό μας.
Μιλάμε για ληγμένα τρόφιμα (σε ληγμένους πολίτες). Δεν μιλάμε, προς Θεού, για σκυλοτροφές.
Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, το τραγούδι “Για το καλό μου” του Γιάννη Μηλιώκα θα μοιάζει, σε λίγο καιρό, με παραμυθάκι για παιδιά…
Του Αλέκου Λασκαράτου από protagon
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.