Αν δεν ήταν οι αγορές, οι οποίες πιέζουν, οι ευρωπαίοι ηγέτες θα είχαν βάλει κάτω από το χαλί όλα τα προβλήματα. Και τούτο διότι η οριστική λύση προϋποθέτει κούρεμα του χρέους των υπερχρεωμένων ευρωπαϊκών χωρών, πράγμα που σημαίνει ότι οι ισχυρότερες ευρωπαϊκές οικονομίες, με πρώτη και καλύτερη τη Γερμανία, θα πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό.
Όμως ο γερμανός φορολογούμενος δεν θέλει να βάλει το χέρι στη τσέπη, δεν θέλει να πληρώσει για τους «τεμπέληδες» και «σπάταλους» νοτιοευρωπαίους.
Ετσι, οι βορειοευρωπαίοι ηγέτες, προσπαθώντας να ισορροπήσουν ανάμεσα στις πιέσεις των αγορών και τους ψηφοφόρους τους, έχουν κάνουν μπαλάκι τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και ιδιαίτερα την Ελλάδα, η οποία έχει χάσει την αξιοπιστία της.
Τρανή απόδειξη η διαπραγμάτευση για την δόση των 31,5 δισ. ευρώ που μετράει πλέον 110 ημέρες! Ούτε η αναθεώρηση του Συντάγματος δεν θα έπαιρνε τόσο χρόνο.
Οι πολιτικοί αρχηγοί λοιπόν αντί να συναντώνται και να κάνουν «ηρωική» αντίσταση στην τρόικα για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, βάζοντας κόκκινες γραμμές που δεν υπάρχουν, (ο κ. Αντώνης Σαμαράς φώναζε για περικοπές 300 εκ. ευρώ στις συντάξεις και στον προϋπολογισμό του 2013 οι περικοπές είναι ύψους 4 δισ. ευρώ) και παίζοντας θέατρο διαπραγματευόμενοι θέματα που γνωρίζουν ότι θα αποσυρθούν (π.χ. εργασιακά) για να ψηφιστούν όλα, καλό θα είναι να αποφασίσουν τις θέλουν. Που θέλουν να πάει η χώρα.
Η «αντίσταση» στο μνημόνιο και στις απαιτήσεις της τρόικας δεν αποτελεί πρόταση. Υποχρέωση των πολιτικών αρχηγών είναι να χαράξουν το δικό μας δρόμο εξόδου από την κρίση και με βάση αυτόν να διαπραγματευτούν.
Τα υπόλοιπα δεν είναι διαπραγμάτευση. Είναι επικοινωνιακά παιχνίδια για τα δελτία των οκτώ!
Του Γιώργου Παπαϊωάννου από tovima
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.