Πριν ξεκινήσω να σας υπενθυμίσω, ότι έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν ότι η επιστροφή στη δραχμή και η έξοδος από το ευρώ, όσο κι αν τεχνικά ήταν δυνατή, δεν υπήρξε ποτέ μια επιλογή για την Ευρωζώνη. Επομένως, μην ακούτε τους κυβερνώντες που κοκορεύονται ότι πέτυχαν το δυσκολότερο. Δηλαδή να αποτρέψουν την έξοδο. Κατ αρχήν δεν τέθηκε θέμα.
Αλλά κι αν είχε τεθεί τη λύση δεν την έδωσαν οι ίδιοι… Ας αφήσουν λοιπόν τις φανφάρες για τους ανόητους και τους αδιάβαστους. Τι έγινε λοιπόν το 2012 στην πραγματική οικονομία: Κάθε ημέρα μεσοσταθμικά έβαλαν λουκέτο σχεδόν 70 επιχειρήσεις, δηλαδή…
Και κάπως έτσι, από τις αρχές του έτους υπολογίζεται ότι γύρω στις 66.000 εταιρίες έκλεισαν σε ολόκληρη τη χώρα. Δεκάδες χιλιάδες είναι αυτές που υπολειτουργούν εμφανίζοντας σοβαρές οικονομικές υποχρεώσεις, και ετοιμάζονται να κλείσουν τα επόμενο δίμηνο, αφού κάνουν τις εισπράξεις των εορτών.
Επιδείνωση της κατάστασης στην αγορά με 36.000 λουκέτα σε επιχειρήσεις στο πρώτο τρίμηνο του 2013 προβλέπει το Βιομηχανικό Επιμελητήριο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Επιμελητηρίου, οι περισσότερες που δεν κατάφεραν ή δεν θα καταφέρουν να πουλήσουν τα απόθεμα τους μέσα στις γιορτές, θα κατεβάσουν ρολά μέσα στις πρώτες μέρες του νέους έτους.
Και αυτές υπολογίζονται σε 36.000. Φτάνουμε δηλαδή τα 100.000 λουκέτα. Από τα λουκέτα και τις απολύσεις σε μεγάλες εταιρίες που δεν έκλεισαν η ανεργία έφτασε το απίστευτο για ελληνικά δεδομένα 25%. Και το χειρότερο: του χρόνου μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει το 30-32%, ποσοστό που μεταφράζεται σε 1.650.000 ανέργους.
Ακόμη και αυτοί που διατηρούν την εργασία τους πληρώνονται με χαμηλότερες αποδοχές εξ αίτιας των μειώσεων μισθών και των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Παράλληλα, δίνει και παίρνει η καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων (πλέον και με το νόμο), ενώ έμμεσα γίνεται δεκτή από το κράτος (όπως κάνει και το ίδιο άλλωστε) η αναστολή πληρωμών των επιχειρήσεων, καθώς οι περισσότερες οφείλουν στους εργαζόμενους του από 3 έως 6 μήνες.
Τα τραπεζικά δάνεια προς τις επιχειρήσεις πρακτικά δεν υπήρξαν, ενώ παρά την ανακεφαλαιοποίηση που θα γίνει με τη νέα χρονιά, οι κάνουλες και πάλι δεν θα ανοίξουν.
Ο λόγος είναι ότι η τοποθέτηση επιτρόπων και οι αυστηροί κανόνες που θα θεσπιστούν για τις χορηγήσεις θα κάνουν τα κριτήρια τόσο αυστηρά, που η πολυπόθητη ρευστότητα θα παραμείνει όνειρο θερινής νυκτός γα τους περισσότερους. Ας μην γελιόμαστε.
Τα λογιστικά των περισσότερων επιχειρήσεων είναι τέτοια που δεν μπορούν εύκολα να πάρουν δάνειο που θα δεν θα χαρακτηριστεί επισφαλές. Και αυτό απλά δεν προβλέπεται μετά την ανακεφαλαιοποίηση.
Πώς μπορεί αυτό το κλίμα να αλλάξει. Πολύ δύσκολα. Άλλωστε οι απολύσεις στο δημόσιο και η συρρίκνωση του τραπεζικού κλάδου, θα φέρουν ακόμη ισχυρότερες θύελλες στην πραγματική οικονομία. Κάτι που συνδυαζόμενο με την κατάρρευση της αγοράς και της αξίας των ακινήτων θα βάλει την ελληνική οικονομία σε τέλμα και λήθαργο.
Τα σχέδια για ξένες επενδύσεις, αφορούν στις περισσότερες περιπτώσεις κατασκευαστικά και τουριστικά έργα όπου το ζητούμενο είναι η ανειδίκευτη χειρωνακτική εργασία. Δηλαδή όχι η πραγματική ανάπτυξη της χώρας αλλά η ευημερία των αριθμών.
Κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και με τα περιβόητα πετρέλαια, εάν βεβαίως εντοπισθούν…
Το πρόβλημα: Στην Ελλάδα θα πρέπει να καταλάβουμε ότι για να αλλάξουν τα δεδομένα της οικονομίας. Θα πρέπει να αλλάξουν και οι δομές της. Δηλαδή ο τρόπος που είναι στημένη.
Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ξεφύγει της ασφυξία, εάν δεν αλλάξει η παραγωγική βάση. Για να γίνει όμως αυτό, κάπου 1.000.000 Έλληνες θα πρέπει να αλλάξουν αντικείμενο εργασίας. Δηλαδή επάγγελμα. Είμαστε έτοιμοι γι αυτό;
Αλέξανδρος Μερκούριος από logioshermes
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.