Φόροι στο πόδι και μυαλά στα κάγκελα…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την ίδια ώρα που η φοροδιαφυγή παραμένει η κυριότερη πηγή κοινωνικής αδικίας στον τόπο, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μεταθέτει την αντιμετώπισή της για «αργότερα» και συνεχίζει να μοιράζει φόρους ωσάν να μην υπάρχει αύριο, νομοθετώντας μάλιστα… στο πόδι.

Όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών στο Κοινοβούλιο ενδεχομένως να μην έχουν προηγούμενο, καθώς, διατάξεις και τροπολογίες καταθέτονταν σε άσχετα με το αντικείμενό τους νομοσχέδια, μόνον και μόνον για να αποσυρθούν λίγο αργότερα, όταν γινόταν αντιληπτό ότι είτε προσέκρουαν στις προθέσεις κάποιου άλλου υπουργείου, είτε ότι έπρεπε να τύχουν περαιτέρω επεξεργασίας, αφού, όπως είπαμε, ήταν γραμμένες στο πόδι…

Η επιβολή, για παράδειγμα, του φόρου πολυτελείας στα Ι.Χ. αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, έγινε όχι μόνον σε άσχετο με το αντικείμενο νομοσχέδιο, αυτό των περιβόητων «πράξεων νομοθετικού περιεχομένου», με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ, μόλις την προηγουμένη είχε ψηφιστεί το καθόλα σχετικό φορολογικό νομοσχέδιο, αλλά και λίγες ημέρες αφού είχε εκπνεύσει η διορία για την κατάθεση πινακίδων.

Τυχαίο; Δεν νομίζω… Μήπως φοβόταν το οικονομικό επιτελείο ότι οι κάτοχοι αυτών των Ι.Χ. αυτοκινήτων θα το ξανασκέπτονταν το θέμα, πριν πληρώσουν τα τέλη κυκλοφορίας και αντ’ αυτού θα κατέθεταν τις πινακίδες;

Τι μπορούν να κάνουν τώρα αυτοί οι άνθρωποι, που αγόρασαν ένα οικογενειακό αυτοκίνητο 2.000 κ.ε., προ πενταετίας και σήμερα δεν μπορούν ούτε να το διατηρήσουν, καθώς θεωρείται είδος πολυτελείας αλλά ούτε και να το πουλήσουν, αφού έχει καταρρεύσει η αγορά αυτοκινήτων;

Αντιστοίχως, η επιβολή φόρου πολυτελείας στα σκάφη αναψυχής, που θα γινόταν με τροπολογία στο ίδιο νομοσχέδιο, αποσύρθηκε κακήν κακώς, κατόπιν ενστάσεων του υπουργείου Ναυτιλίας, το οποίο προτίθεται να νομοθετήσει ετήσιο τέλος πλόων σε κάθε σκάφος που εισέρχεται σε ελληνικά χωρικά ύδατα.

Δεν το γνώριζαν, άραγε, αυτό στο οικονομικό επιτελείο και έσπευσαν να καταθέσουν τη δική τους ρύθμιση; Επίσης, αποσύρθηκαν οι διατάξεις, που είχαν προστεθεί στο πολυνομοσχέδιο, με τις οποίες επιβάλλονταν πρόσθετοι φόροι και ποινές για παραβάσεις του κώδικα φορολογικής απεικόνισης, μεταξύ άλλων για λήπτες εικονικών τιμολογίων, με το αιτιολογικό ότι θα κατατεθούν σε άλλο νομοσχέδιο.

Γιατί άραγε; Πόσο προχειροστημένη ήταν και αυτή η υπόθεση και, εντέλει, δεν εκτιμά το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ως επείγουσα την υπόθεση πάταξης της φοροδιαφυγής; Όλα αυτά, δε, ενώ είναι γνωστό, από τη φιλτάτη κ. Λαγκάρντ έως τον κάτοικο του πλέον απομακρυσμένου σημείου της χώρας, ότι πρώτον, η φοροδιαφυγή συνιστά μια πραγματική μάστιγα για την ελληνική οικονομία, η οποία στερεί πολύτιμα έσοδα από τον κρατικό κορβανά και αλλοιώνει τους όρους του ανταγωνισμού, και δεύτερον, ότι όσο καθυστερεί η πάταξή της τόσο παρατείνεται το καθεστώς της υπερφορολόγησης με καταστρεπτικές επιπτώσεις για την πορεία της οικονομίας αλλά και τους όρους διαβίωσης εκατομμυρίων πολιτών…

Είναι, άραγε, απαραίτητο να μας υπενθυμίζει το γεγονός αυτό η Wall Street Journal, με άρθρα όπως το χθεσινό της που έφερε τον τίτλο «ελληνική φορολογική παράνοια» και τόνιζε τις ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις που έχει η υπερφορολόγηση στις πιθανότητες ανάκαμψης της οικονομίας;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι παρούσες περιστάσεις είναι δυσχερείς για το οικονομικό επιτελείο, κύριο μέλημα του οποίου εμφανίζεται να είναι η «επόμενη δόση» και η πραγματοποίηση των περίφημων προαπαιτούμενων ενεργειών για την εξασφάλισή της.

Ακόμη, όμως, και υπ’ αυτές τις συνθήκες, δεν δικαιολογείται ούτε η νομοθέτηση «στο πόδι», αλλά ούτε και η ελαφρά αντιμετώπιση τόσο σοβαρών ζητημάτων όπως η πάταξη της φοροδιαφυγής, με τακτικές «άστο για αργότερα»…

Δεν έχει καταστεί αντιληπτό ότι δεν υπάρχει «αργότερα»;

του Ν.Γ. Δρόσου από euro2day