Μπορεί να διεσύρθησαν βεβαίως συλλήβδην οι νεοδημοκράτες βουλευτές για τις απίθανες μεθοδεύσεις της ηγεσίας τους με στόχο την ντε φάκτο κατάλυση της μυστικότητας της ψήφου προκειμένου να μην υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις από «απείθαρχους» δεξιούς συναδέλφους τους που δελεάζονταν από την ιδέα ψήφου παραπομπής του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, αλλά τα οφέλη για τον πρωθυπουργό και τη ΝΔ ήταν απείρως περισσότερα.
Η παραμονή στην εξουσία είναι το υπέρτατο ιδανικό για τους πολιτικούς. Αν αυτό συνεπάγεται και απαξίωση της Βουλής, αυτό είναι ασήμαντο.
Ούτε σε άλλη κάλπη δεν τόλμησαν να πάνε να ψηφίσουν, έστω και προς το θεαθήναι, 38 βουλευτές της ΝΔ. Ο Ευ. Βενιζέλος είχε πάρει πρώτος τα μέτρα του, μην αφήνοντας κανέναν βουλευτή του ΠΑΣΟΚ να πάει να ψηφίσει σε καμία «ύποπτη» κάλπη εκτός από την κυβερνητική. Μπορεί να είναι ο αρχηγός τους, αλλά απολύτως καμία εμπιστοσύνη δεν τους έχει – και δικαίως!
Ελάχιστοι βουλευτές της ΝΔ τελικά κατόρθωσαν ή τόλμησαν να ψηφίσουν στη «ζούλα» υπέρ της παραπομπής Βενιζέλου, όπως αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας οι αριθμοί. Χρειάζονταν 27 ψήφοι ακόμη για να παραπεμφθεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Υπέρ της παραπομπής του ψήφισαν 124. Με δεδομένο ότι η σημερινή δύναμη και των τεσσάρων κομμάτων της αντιπολίτευσης ανέρχεται σε 119 βουλευτές, οι απώλειες της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ ήταν μηδαμινές.
Σε βαθμό που μπορούν μάλιστα να ισχυριστούν ότι κανένας νυν νεοδημοκράτης βουλευτής δεν ψήφισε κατά του Βενιζέλου, αλλά μόνο κάποιοι από τους ανεξάρτητους.
Όλοι είναι ικανοποιημένοι από την έκβαση της υπόθεσης της λίστας Λαγκάρντ.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος γιατί τη γλίτωσε από την παραπομπή, έστω και αν βγήκε από τη διαδικασία αυτή σαφώς πληγωμένος και αποδυναμωμένος.
Ο Αντώνης Σαμαράς γιατί ενίσχυσε θεαματικά την πρωτοκαθεδρία του στην τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ. Ο Αλέξης Τσίπρας γιατί προκάλεσε σοβαρή φθορά της κυβέρνησης μέσα από την αποκάλυψη πληθώρας ψεμάτων και φυσικά υπεράνω όλων μέσω της παραπομπής του Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Ο μόνος ηττημένος και μάλιστα κατά κράτος είναι ο αλαζονικός πρώην «τσάρος» της οικονομίας. Μόνο αυτός ρίχτηκε αδίστακτα στην αρένα για να κατασπαραχθεί χάριν περισπασμού της προσοχής της κοινής γνώμης από την κυβερνητική πολιτική. Δεν τον λυπάται φυσικά κανένας.
Το γελοίο όμως έγκειται στο ότι, αντί να τιμωρηθεί αυστηρότατα ως κορυφαίος συνένοχος της υπαγωγής της χώρας μας σε καθεστώς υποτέλειας μέσω του Μνημονίου, παραπέμπεται για να διαπιστωθεί γιατί έσβησε ίσως τα ονόματα των εξαδέλφων του ή δεν αξιοποίησε τη λίστα Λαγκάρντ για να πιαστούν ενδεχόμενοι φοροφυγάδες. Πολιτικά τελείωσε, δικαστικά όμως αμφιβάλλουμε αν θα καταδικαστεί.
Μάθημα περί «Ιφιγένειας» και μάλιστα σκληρό πήρε ήδη ο Γ. Παπακωνσταντίνου. «Δεν θα γίνω η πρόθυμη Ιφιγένεια κανενός» διακήρυττε με αυτοπεποίθηση ο πρώην υπουργός προ εικοσαημέρου. «Η κυβέρνηση θέλει να μείνει, όχι όμως να πάω εγώ φυλακή για να διατηρηθεί» επαναλάμβανε μία εβδομάδα αργότερα σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ.
Νόμιζε ακόμη ότι τα πάμπολλα άπλυτα του συστήματος που γνώριζε ήταν αρκετά για να εκβιάσει την ατιμωρησία του. Ήταν βαθιά νυχτωμένος. Διαπίστωσε ότι μόνος του οδηγείται προς πολιτική σφαγή.
Πάντα μόνες τους οδηγούνται στο θυσιαστήριο οι πάσης φύσεως Ιφιγένειες του κόσμου τούτου – ιδίως στον ανελέητο και δίχως ηθικούς φραγμούς κόσμο της πολιτικής. Το διασκεδαστικό είναι ότι δεν τον συνοδεύει στα Τάρταρα που τον πέταξε πανηγυρικά η Βουλή ούτε καν ο κατεξοχήν ένοχος του Μνημονίου από πολιτική σκοπιά Γιώργος Παπανδρέου, παρόλο που υπήρχε η δυνατότητα να γίνει κάτι τέτοιο, έστω και σε συμβολικό επίπεδο.
Από τους 265 της Βουλής που ψήφισαν υπέρ της παραπομπής του Γ. Παπακωνσταντίνου, μόνο 80 ψήφισαν υπέρ της παραπομπής στην προκαταρκτική επιτροπή του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου!
Μόνο το ένα τρίτο, καθώς οι κυβερνητικές πολιτικές σκοπιμότητες υπαγόρευαν να μείνει σε αυτή τη φάση -και πιθανόν για πάντα- εκτός κάδρου ο πρωτεργάτης της εθνικής συμφοράς.
Η εξουσία είναι το παν για τους κυβερνώντες.
Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια για λαϊκή κατανάλωση.
Γιώργος Δελαστίκ από ethnos
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.