«Χρεοκοπώ σαν Έλληνας» ονομάζεται το βιβλίο του Ανωνύμου του Έλληνος, ενός ανθρώπου που ζει ανάμεσά μας και είναι ένας από τους εκατομμύρια υπερχρεωμένους δανειολήπτες που βρίσκονται αντιμέτωποι με τράπεζες και εισπρακτικές εταιρίες που θέλουν να αρπάξουν την πρώτη –και συνήθως μοναδική- κατοικία τους.

Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος. Αυτή τη φράση χρησιμοποιούν οι Σέρβοι από την εποχή του «Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν» του Χαρίλαου Τρικούπη, όταν αναφέρονται σε χρέη. Το βιβλίο αυτό από τις εκδόσεις «Αγνωστο» περιέχει την κατάθεση ψυχής ενός συμπατριώτη μας που, όπως χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες μας, βρέθηκε να κινδυνεύει να χάσει την περιουσία του διότι κάποτε έκανε το λάθος να δανειστεί χρήματα από τράπεζες.

Στην κατάθεση ψυχής, ο συγγραφέας επιχειρεί με τη ψυχρή λογική των αριθμών να εξηγήσει για ποιο λόγο κράτος και τράπεζες είναι πλέον το ίδιο στην Ελλάδα, και προφανώς όχι μόνο στη χώρα μας.

Όλοι συμφωνούμε ότι στην Ελλάδα πλέον δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την κυβέρνηση από τις τράπεζες, τις τράπεζες από την κυβέρνηση ή το κράτος αν προτιμάτε, τη ΔΕΗ από την εφορία, την εφορία από τις τράπεζες και μπορείτε να προσθέτετε κι άλλες εταιρίες ιδιωτικού δικαίου του Δημοσίου που έχουν αναλάβει να υποκαταστήσουν το κράτος στη λίστα.

Το κράτος επιδοτεί τις τράπεζες για τη χασούρα τους με τα λεφτά του λαού. Οι τράπεζες επιδοτούν τα κόμματα με θαλασσοδάνεια με τα λεφτά που αρπάζουν από τους δανειολήπτες και με το δημόσιο χρήμα, τα λεφτά του λαού, που έλαβαν μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων. Οι τράπεζες κατόπιν αγοράζουν τα κρατικά ομόλογα και το κράτος ξεπουλά στις ιδιωτικές τράπεζες, π.χ. Πειραιώς, τις κρατικές τράπεζες, π.χ. Αγροτική, και επιπλέον τις ενισχύει όχι μόνο με ρευστό αλλά και με επιπλέον εξουσίες σε καίρια ζητήματα. Πώς; Λαμβάνει αποφάσεις που είναι κομμένες και ραμμένες στα συμφέροντα των τραπεζών.

Αναρίθμητα παραδείγματα θα μπορούσαμε να παραθέσουμε.

Πιο χτυπητά όμως παραδείγματα ότι πλέον δεν υπάρχει ουσιαστική διάκριση κράτους-τραπεζών από οικονομικής άποψης στην Ελλάδα είναι ορατά. Ένα είναι ότι golden boys των τραπεζών υπηρετούν στην κυβέρνηση και μάλιστα άνθρωποι του ίδιου κύκλου, όπως ο Γιάννης Στουρνάρας στο υπουργείο Οικονομικών, ο Χάρης Θεοχάρης στη Γενική Γραμματεία Πληροφορικών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών, Γιώργος Μέργος, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και κουμπάρος του κυρίου Στουρνάρα, Γιώργος Προβόπουλος που άτυπα εκτελεί χρέη πρωθυπουργού σε αυτή τη χώρα, και η θέση του είναι τόσο ισχυρή, διότι είναι ο μόνος που έχει μείνει, πέρα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια σε τόσο υψηλό αξίωμα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα παρά την κρίση.

Επί της θητείας αυτών των ανθρώπων αντιληφθήκαμε ότι υπάρχει πολιτική βούληση όταν πρόκειται για πρώην αφεντικά ή αν θέλετε για τη διάσωση μιας τράπεζας και την ανάδειξή της σε ισχυρό χρηματοπιστωτικό κολοσσό της ευρύτερης περιοχής. Μιλάμε βεβαίως για την Τράπεζα Πειραιώς του Μιχάλη Σάλλα, στον οποίο κάποτε ο κύριος Προβόπουλος λογοδοτούσε.

Άλλο παράδειγμα είναι ότι το κράτος επιτρέπει στις τράπεζες να εισπράττει τις οφειλές προς την εφορία και ότι υιοθετεί το σύστημα των τραπεζών για να αρπάζει περιουσίες για ληξιπρόθεσμες οφειλές όπως π.χ. κλήσεις από την Τροχαία!

Όταν ο συνεπής φορολογούμενος που πλέον δεν είναι δυνατόν να είναι συνεπής γνωρίζει ότι κράτος και τράπεζες συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο απέναντί του, η λύση είναι να ενημερωθεί πλήρως για τα δικαιώματά του και να αμυνθεί και σύμμαχός του στον αγώνα του για την επιβίωση είναι ο Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος.

danioliptes.gr

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.