Αν θέλεις και πρόσθετα έσοδα υπάρχουν ενδιαφερόμενοι να σου τα εξασφαλίσουν. Αρκεί να κάνεις ερωτήσεις στην Βουλή που τους εξυπηρετούν.. Μα , θα μου πεις, στέκεται αυτό; Στέκεται και παραστέκεται…
Γιατί στην Ελλάδα μπορείς να κάνεις και να γίνεις ότι σου γουστάρει. Αρκεί να μάθεις την τεχνική. Κατά τα άλλα δεν χρειάζεται ούτε στην Βουλή να πατάς.
Σε ποιον θα δώσεις λογαριασμό. Σε αυτούς που σε ψηφίσανε; Μα αυτοί είναι σκέτα «ζώα».
Πηγαίνεις στο χωριό τους, τους ακούς, κουνάς δήθεν λυπημένα το κεφάλι σου (για να δείξεις ότι κατανοείς το πρόβλημά τους) και μετά τους δίνεις ένα σημαιάκι ή μια φωτογραφία σου να την κρατάνε στην συγκέντρωση.
Να είσαι βέβαιος ότι θα το κάνουν γιατί ο κομματάρχης, τους έχει πει ότι αλλάζουν σιγά-σιγά τα πράγματα και μέσα στο 2013 θα δούμε και ανάκαμψη…
Απαραίτητο αλλά και μοναδικό προσόν που πρέπει να έχεις είναι να είσαι ή να παριστάνεις με υποκριτική επιτυχία το κομματόσκυλο. Οτιδήποτε άλλο προσόν όπως και το τι πραγματικά πιστεύεις είναι δευτερευούσης σημασίας.
Προσοχή…Προσοχή… Μην την πατήσεις και επιδιώξεις να χωθείς στο ΚΚΕ με τα προσόντα που σου είπα. Γιατί εκεί θα φας πολύ ξύλο.
Στο κάτω –κάτω στο ΚΚΕ δεν σε συμφέρει γιατί θα σου φάνε τον μισθό υπέρ του κόμματος. Οπότε το βουλευτιλίκι μόνο του τι να σου κάνει…
Οπουδήποτε αλλού όμως όπως ,στην Νέα Δημοκρατία, στο ΠΑΣΟΚ, στον ΣΥΡΙΖΑ στους Ανεξάρτητους Έλληνες ,στην Χρυσή Αυγή και σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα «Σωτηρίας της Χώρας» δεν έχεις πρόβλημα.
Ισχύουν οι εξής «συνταγές» υπό την προϋπόθεση (όπως ήδη σου είπα) ότι θα είσαι ή θα παριστάνεις τον πιστό κομματικό. Αν μάλιστα τρυπώσεις και στην ομάδα του αρχηγού ακόμη καλύτερα. Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις τίποτε από τα θέματα της κοινωνίας, της οικονομίας και της πολιτικής.
Αν χρειαστεί την τελευταία στιγμή θα σου πουν οι ινστρούχτορες του κόμματός σου τι θα λες όταν ανοίγεις το στόμα σου.
Άρα μην σκας και για ενημέρωση. Μέσα από το κόμμα θα προσπαθήσεις να πάρεις την θέση Γενικού Γραμματέα υπουργείου. Αν τα καταφέρεις έχεις εξασφαλίσει και το βουλευτιλίκι στις επόμενες ή στις μεθεπόμενες εκλογές.
Εάν δεν σε ενδιαφέρει τελικά το «άθλημα» έχεις εξασφαλίσει δουλειές στην πιάτσα όταν σε πετάξουνε από την καρέκλα και από το κόμμα.
Γιατί ως Γενικός Γραμματέας μπορείς να λες και να κάνεις ότι βλακεία θέλεις και να την πληρώνει το κόμμα. Αν σήμερα εργάζεσαι και θελήσεις να πας στην ελληνική Βουλή φρόντισε πάση θυσία να γίνεις συνδικαλιστής.
Ο δρόμος αυτός προς την Βουλή δείχνει ανηφορικός αλλά στην Ελλάδα δεν είναι.
Απλώς φροντίζεις να ακούς πιστά τις εντολές του κόμματος που θα επιλέξεις για να αναρριχηθείς .
Τα συμφέροντα των εργαζομένων που εκπροσωπείς έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Τους ρίχνεις ένα-δυο απεργίες και δικαιολογείς την σφραγίδα σου.
Εδώ βέβαια θέλει μαγκιά και πονηράδα γιατί έχει να κάνεις και με άλλα κόμματα. Όμως έτσι και τα καταφέρεις ας πάνε να κουρεύονται.
Η Βουλή είναι γεμάτη με τέτοια «φωτεινά» παραδείγματα που σήμερα ούτε που θυμούνται που δούλευαν αν δούλευαν…
Σύγχρονος και ασφαλής δρόμος είναι να πας σε ένα γυμναστήριο. Να μετατραπείς σε μπρατσωμένο συγκεκριμένων προδιαγραφών και να βγεις στους δρόμους να ρίχνεις σφαλιάρες.
Η θέση σου στην Βουλή σε περιμένει… Είναι θέμα χρόνου. Οι δημόσιες σχέσεις και η επικοινωνία είναι άλλο ένα καλό κόλπο που οδηγεί στην Βουλή.
Αρκεί να είσαι αναγνωρίσιμος όπως οι ηθοποιοί, οι τραγουδίστριες, οι ποδοσφαιριστές και άλλοι διάφοροι «λαϊκοί ήρωες». Σίγουρος δρόμος είναι οι «επαναστάσεις» που αντέγραψαν το Πολυτεχνείο του 1973. Πρόκειται για το πρότυπο που έδωσε πολλά λεφτά και πολύ δόξα σε πολλούς που ξέχασαν ακόμη και εκείνους που πραγματικά είχαν κάνει την αντίσταση…
Τι έγινε όμως;
Ξεχάστηκαν και οι αντιστασιακοί και οι αντιστάσεις τους που τώρα έχουν γίνει αναμνήσεις του καναπέ στα πανάκριβα σαλόνια των βορείων προαστίων και στα μπαρ της Μυκόνου…
Ξεχνιόνται, να ξέρεις, και οι εγκληματικές συμπεριφορές με δηλώσεις και με πράξεις όπως αυτές όλων των κυβερνήσεων της κρίσης από το 2005 μέχρι και σήμερα.
Γιατί τώρα που χρειάστηκε να δίνουν καθημερινές εξετάσεις στην Ευρώπη απέδειξαν ως ανεπάγγελτοι (με μοναδικό επάγγελμα αυτό του βουλευτή) ότι είναι παντελώς ανίκανοι. Αλλά ως παπατζήδες αποδείχθηκαν «πρυτάνεις».
Μόνο που οι πραγματικοί Ευρωπαίοι τους πήραν χαμπάρι πριν από εμάς. Και τώρα μαζί μ αυτούς την πληρώνουμε όλοι μας.
Του Γιώργου Κράλογλου από capital
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.