Σιγά – σιγά αποκαλύπτεται αυτό που γράφαμε εδώ και καιρό: ότι τα ευχολόγια και η επικοινωνιακή στήριξη προς την κυβέρνηση είναι μόνο η επιφάνεια, ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών για να μην επηρεαστεί η γερμανική προεκλογική εκστρατεία.
Στο παρασκήνιο και επί της ουσίας η γραμμή των δανειστών παραμένει σκληρή, άκαμπτη και συμπαγής. Αυτό διαφάνηκε και στην επίσκεψη τού, κατά τα άλλα, «φίλου» της χώρας μας Φρανσουά Ολάντ. Η κυβέρνηση τον υποδέχθηκε μετά βαΐων και κλάδων ελπίζοντας ότι αυτός θα… τα βάλει με τη Μέρκελ.
Όμως, η κυβέρνηση εισέπραξε μόνο ευχολόγια και αλληλεγγύη για τα δεινά του ελληνικού λαού, ενώ πίσω από τις κλειστές πόρτες ο Γάλλος πρόεδρος είπε στον Αντώνη Σαμαρά τα εξής:
1 Ό,τι αποφασίσουν συντεταγμένα το Eurogroup και η τρόικα πρέπει να εφαρμοστεί στην Ελλάδα χωρίς καθυστερήσεις και αποκλίσεις. Τι σημαίνει αυτό; Ότι, εάν η τρόικα επιμείνει σε άμεσες απολύσεις στο Δημόσιο, οι «αντιρρησίες» καλά θα κάνουν να καθίσουν φρόνιμα…
2 Η πολυπόθητη ανάπτυξη που θέλει να επιτύχει ο Αντώνης Σαμαράς με ένα νέο «σχέδιο Μάρσαλ» δεν πρόκειται να έρθει. Όπως μετέφερε ο Ολάντ, τα κονδύλια που θα διατεθούν για την ανάπτυξη πρέπει να είναι στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ, όπως συμφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής πριν από δύο εβδομάδες.
Να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα «πέτυχε» μείωση των κονδυλίων που δικαιούται κατά 30%, διότι ο υπολογισμός έγινε πάνω σε στοιχεία που έδειχναν ότι έχουμε ανάπτυξη!
Σε εκείνη τη Σύνοδο ο Σαμαράς έχασε σε όλα τα επίπεδα διαπραγμάτευσης. Όχι επειδή δεν το πάλεψε, αλλά κυρίως επειδή ακόμη και ο «φίλος» Ολάντ κράτησε σιγή ιχθύος και δεν υποστήριξε τη χώρα μας σε αυτό το οφθαλμοφανές λάθος και την κατάφωρη αδικία.
Επιδερμικές Η επίσκεψη, οι συμφωνίες και οι συζητήσεις του Γάλλου προέδρου ήταν εντελώς επιδερμικές.
Επί της ουσίας ο Σαμαράς δεν απέσπασε αυτά που ήθελε, ούτε μπορεί να ελπίζει στον Ολάντ σε μελλοντικά αιτήματα. Κατάλαβε ότι τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχει η Άνγκελα Μέρκελ.
Ο Γάλλος πρόεδρος έσπρωξε τα γαλλικά επιχειρηματικά συμφέροντα σε όλους τους τομείς, από όπλα μέχρι ιδιωτικοποιήσεις, τώρα που η Ελλάδα θα ξεπουλήσει (με τις απειλές της τρόικας) όσο – όσο.
Η ατζέντα του ήταν όμοια με αυτήν της Μέρκελ, όπως και οι απαιτήσεις: να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και προνομιακή μεταχείριση οι γαλλικές εταιρείες την ώρα του πλιάτσικου.
Όλα αυτά δημιουργούν εύλογες απορίες για τη διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης. Το ξεπούλημα δεν πρόκειται να το γλιτώσουμε.
Γιατί λοιπόν δεν παίρνουμε – μεγάλα – ανταλλάγματα, όπως κάνουν οι άλλες χώρες;
Υποδεχθήκαμε τον Γάλλο πρόεδρο σαν ήρωα, τη στιγμή που η κυβέρνηση ξέρει καλά ότι καμιά ουσιαστική συμμαχία δεν υπάρχει.
Σίγουρα ο Ολάντ βάλλεται κι αυτός από τους εταίρους επειδή δεν θα πετύχει φέτος τους στόχους του ελλείμματος και της ανάπτυξης. Δίνει τη δική του μάχη να μπλοκάρει μέτρα λιτότητας και δεν επρόκειτο να προτάξει τα… στήθη του για τα δικά μας ζητήματα.
Έχει ήδη έρθει σε αντιπαράθεση με τη Γερμανίδα καγκελάριο σε μια σειρά από θέματα καθαρά γαλλικού ενδιαφέροντος και δεν θα έκανε συμμαχίες με «αμαρτωλές» χώρες, όπως η δική μας, ώστε να τεντωθεί κι άλλο το σχοινί με το Βερολίνο.
Όμως, η κυβέρνηση δίνει πλέον γην και ύδωρ για να αποσπάσει μόνο καλά λόγια. Από την άλλη πλευρά η ενιαία στάση των εταίρων μας αυτή τη στιγμή φθάνει στα όρια της σκληρότητας.
Ας μην ξεχνάμε ότι η δόση του Φεβρουαρίου ύψους 2,8 δισεκατομμυρίων, που έπρεπε ήδη να έχει εκταμιευθεί, θα έρθει με μερικές εβδομάδες καθυστέρηση.
Η κίνηση της καθυστέρησης δεν οφείλεται σε τίποτε άλλο από το μήνυμα των δανειστών «σας προειδοποιούμε πως δεν θα ανεχθούμε σήκωμα του κεφαλιού».
Οι δόσεις του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου αφορούν αποκλειστικά εξυπηρέτηση δικών μας αναγκών και όχι οφειλές προς τους δανειστές.
Γι’ αυτόν τον λόγο παγώνουν, ώστε οι «εταίροι», χωρίς ρίσκο για τα κεφάλαια που κατευθύνονται στην τσέπη τους, να στείλουν το μήνυμά τους…
topontiki
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.