Νοικοκυριά, άτομα και επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα δάνεια τους και οι τράπεζες εξακολουθούν να αποφεύγουν όσο μπορούν τους εξωδικαστικούς διακανονισμούς, ασκώντας εξαντλητική πίεση στους δανειολήπτες και οδηγώντας τους στα άκρα( και φυσικά στις αίθουσες των δικαστηρίων)
Τα ‘’κουρέματα’’ και οι μειώσεις στις οφειλές, είναι ελάχιστες μπροστά στο μαζικό δράμα.
Μην ξεγελιόμαστε από τα δημοσιεύματα για κουρέματα και δικαιώσεις δανειοληπτών: άλλη είναι η πραγματικότητα με τους διακανονισμούς, και είναι οδυνηρή.
Επί πολλά χρόνια τα επιτόκια στις πιστωτικές κάρτες και στα καταναλωτικά δάνεια, είχαν φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη( σε πολλές περιπτώσεις άνω του 20%).
Και εδώ και μια τριετία, λιτότητας και πτώσης των εισοδημάτων, αυτές οι χρεώσεις συνεχίζονται. Πολύ υψηλά επιτόκια έτρεχαν και τρέχουν και στα εταιρικά δάνεια .
Οι μελέτες από την Τράπεζα της Ελλάδος δείχνουν μια δεκαετία ( 2000-2010) εκτόξευσης των τραπεζικών κερδών από το εργαλείο που λέγεται ‘’πανωτόκια’’.
Δεν σας κουράζω με νούμερα, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι είναι πολλαπλάσια (περίπου 4 φορές) από τις ζημίες που έπαθαν οι ελληνικές τράπεζες με το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων συν τις επισφάλειες από τα ‘’ακάλυπτα’’ δάνεια που έδιναν οι διοικήσεις τους ( ΜΜΕ, ΔΕΚΟ, κόμματα, εταιρείες κολλητών και φίλων).
Αυτούς τους τόκους που δεν μπορεί να πληρώσει σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας στις ελληνικές τράπεζες, τους αποπληρώνει διαφορετικά και μάλιστα πολύ πιο επώδυνα.
Καταβάλλουμε ως έθνος, το μοναδικό στην ευρωζώνη, ακριβότατο τίμημα εδώ και τρία χρόνια ώστε να δανειστεί το ελληνικό κράτος πολλά δις για να κλείσουν οι τρύπες των τραπεζών. Ματώνουμε, στην κυριολεξία για να μην καταρρεύσουν οι ελληνικές τράπεζες, ώστε να μην χαθούν οι καταθέσεις , αλλά και να αρχίσουν να χρηματοδοτούνται τα υγιή επιχειρηματικά πλάνα, οι εξαγωγικές επιχειρήσεις, τα νέα παιδιά που έχουν όνειρα και καινοτομίες, καθώς και πολλές επιχειρήσεις που λόγω της κλειστής κάνουλας των τραπεζών έχασαν το οξυγόνο της ρευστότητας , οπότε και η αλυσίδα πελάτης-πίστωση- είσπραξη, έσπασε ανεπανόρθωτα.
Δεν αναφέρομαι σε νούμερα, δεν θέλω να κουράσω με μεγέθη: ζαλίζουν και μας γεμίζουν με οργή.
Η ανικανότητα της πολιτείας να επιβάλλει κανόνες στις διοικήσεις των τραπεζών , που εδώ και τρία ολόκληρα χρόνια κρατιούνται στην ζωή με δανεικό δημόσιο χρήμα που φορτώθηκαν γενιές ελλήνων, είναι προκλητική.
Ο τόκος που καταβάλλει η κοινωνία, είναι εξαντλητικός.
Μέρος από τις μειώσεις των μισθών, των συντάξεων και των φόρων που επιβλήθηκαν, αφορά και τα δις της ανα-κεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Που ακόμη δεν έγινε!
Που ακόμη δεν απέκτησαν την απαιτούμενη ρευστότητα, κατά τις ανακοινώσεις τους, για να χρηματοδοτήσουν δουλειές και ανάπτυξη.
Παρά την δραστική μείωση στο επιτόκιο του εθνικού μας χρέους, με τα κουρέματα και το PSI, ας μην ξεχνάνε οι ‘’σωτήρες’’ μας , και το επιτόκιο του 18-20 % στις πιστωτικές κάρτες και στα καταναλωτικά δάνεια.
Αυτό που δεν προσμετράτε τον ‘’εθνικό τόκο’’ που καταβάλλουμε ως κοινωνία, για να μην βάλουν οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών βαθιά το χέρι στην τσέπη και να καλύψουν τις τρύπες τους.
Γιατί επικαλούνται, προκλητικά, ότι ‘’στηρίξανε’’ το φαύλο δημόσιο, αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα και δεν επικαλούνται εν τω μεταξύ ότι γράφανε επί πολλά χρόνια υπερκέρδη με ιδιαίτερη χαμηλή φορολογία , ενώ παράλληλα στρεβλώσανε και την ελληνική οικονομία υπερ-δανείζοντας αφερέγγυους φίλους των κομμάτων εξουσίας αλλά και αδαείς πολίτες που δεν ήξεραν τα ψιλά γράμματα.
Η δε προκλητική άποψη ότι κανείς δεν έβαλε το πιστόλι στο κρόταφο για να δανειστούν οι Έλληνες, είναι μάλλον γελοία και επικίνδυνη( όταν τα ίδια call centers που σήμερα καλούν για τις καθυστερήσεις, καλούσαν τότε για δάνεια άνευ εκκαθαριστικών! )
Καμιά κοινωνία στην καπιταλιστική εποχή που ζούμε δεν μπορεί να δείξει άμυνες απέναντι στο μεγάλο κόλπο της υπερχρέωσης που συντηρεί τον υπερ-καταναλωτισμό και την ψευδαίσθηση της ευμάρειας !
Καμία απολύτως, ούτε καν η συντηρητική γερμανική κοινωνία, που έχει υψηλότατους δείκτες ιδιωτικού χρέους!
Φοβάμαι ότι η γενικευμένη στάση πληρωμών από τους πολίτες προς το Δημόσιο, θα είναι μικρότερη από αυτή που ήδη συμβαίνει προς τις τράπεζες.
Και οι περισσότεροι έλληνες, τουλάχιστον αυτοί που χρεώθηκαν σε λογικά επίπεδα μπας και φτιάξουν κάτι στην ζωή τους, όχι εκείνοι που εθίστηκαν στον ακάλυπτο υπερδανεισμό, έχουν ξυπνήσει. Και ξέρουν ότι το μακρύ χέρι του κράτους, δεν δρα μόνο του.
Έχει παρτενέρ το μακρύ χέρι των τραπεζών. Και τα χέρια που σπρώχνουν τις κοινωνίες στην μιζέρια και την κατάθλιψη, τα χέρια που οδηγούν τους πολλούς στην απόγνωση, η Ιστορία αποδεικνύει ότι κόβονται από την ρίζα τους.
Από ποιους; Από τους ανθρώπους που υποφέρουν. Από αυτούς που τους ξεχνούν όλοι εκείνοι οι δήθεν ‘’υπεύθυνοι’’ πολιτικοί και τεχνοκράτες που μας οδήγησαν στην εντατική δήθεν για να μην πεθάνουμε.
Σύντομα, η χώρα θα μπει στην πιο οδυνηρή φάση των τριών τελευταίων δραματικών χρόνων και δεν είμαι σίγουρος αν θα αντέξει η κοινωνία στην πίεση που έρχεται. Μακάρι να διαψευστώ. Είμαι ο πρώτος που θα χαρεί γι αυτό. Όμως φοβάμαι ότι πολύ σύντομα , η έξοδος από την κρίση θα αποδειχθεί ότι ήταν σφραγισμένη θύρα που θα μας την ανοίξουν για να δούμε τον γκρεμό. Θα επανέλθω, πιο συγκεκριμένος…
Του Ηλία Καραβόλια από Olympia