Η συνάντηση των Αλέξη Τσίπρα και Πάνου Καμμένου σήμερα φέρνει ξανά στο προσκήνιο την προοπτική σχηματισμού ενός νέου κυβερνητικού συνασπισμού που θα αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις για την ανάπτυξη της οικονομίας των Ελλήνων και όχι την κερδοφορία πάσει θυσία ενός υπερτροφικού από την τσέπη του Έλληνα δανειολήπτη και φορολογούμενου τραπεζικού συστήματος που προκαλεί με τη συνέχιση των αρπακτικών τακτικών του απέναντι στους δανειολήπτες.
Το ζητούμενο για όλους τους Έλληνες που βλέπουν με λαχτάρα την προοπτική πτώσης της κυβερνώσας ελίτ και των λαοδίαιτων τραπεζιτών και επιχειρηματιών είναι ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης που θα εξυπηρετεί πραγματικά τα συμφέροντα του λαού που έχει πραγματική ανάγκη και όχι να βολέψει τους δικούς της ανθρώπους σε βάρος του 90% του πληθυσμού της χώρας.
Η σκληρή επίθεση που εξαπολύθηκε τόσο από τον κ. Καμμένο όσο και από τον κ. Τσίπρα αλλά και τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους των δύο κομμάτων, Τέρενς Κουίκ και Παναγιώτη Λαφαζάνη, κυρίως κατά του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, μέσω και της πρότασης μομφής εναντίον του, δείχνουν ότι η αντιπολίτευση ενώνει τις δυνάμεις της για να αντιμετωπίσει την τραπεζοκρατία που επιβάλλει με το έτσι θέλω τα συμφέροντά της όχι μόνο στον οικονομικό τομέα αλλά και στους υπόλοιπους τομείς με απώτερο στόχο το outsourcing, δηλαδή την οικονομική αφαίμαξη, της ίδιας της Ελλάδας και των φτωχότερων και μέσης οικονομικής κατάστασης κατοίκων της. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται η επίθεση του ανεξάρτητου βουλευτή, Νίκου Νικολόπουλου, κατά του Στουρνάρα.
Διαφαίνεται λοιπόν ότι στον πόλεμο κατά της τραπεζοκρατίας και των συμφερόντων της ελίτ οικοδομείται μια συμμαχία που θα μπορούσε να έχει και συνέχεια μετά από τις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε και αν αυτές πραγματοποιηθούν.
Το ότι τον Στουρνάρα και το φιλομνημονιακό στρατόπεδο έσπευσε να υπερασπιστεί για άλλη μια φορά ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Μάκης Βορίδης δεν ήταν τυχαίο, καθώς εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα ηγηθεί του φιλομνημονιακού στρατοπέδου στις επόμενες εκλογές.
Η οικοδόμηση συμμαχιών ωστόσο έπρεπε να είχε ήδη γίνει, αν πραγματικά οι 300 εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του λαού και όχι τα δικά τους συμφέροντα. Μια χαλαρή αντιμνημονιακή κυβέρνηση που θα οδηγούσε μόνο πρόσκαιρα στην εκτόνωση της λαϊκής οργής, χωρίς όμως αντιστροφή της κατάστασης υπέρ του λαού και σε βάρος όσων αρπάζουν την περιουσία του, θα ήταν απλά το τελειωτικό χτύπημα στην ίδια τη δημοκρατία.
Και αυτό θα οδηγούσε στο σχηματισμό ενός προσωποπαγούς καθεστώτος εξυπηρέτησης συμφερόντων για άλλη μια φορά της ελίτ και των διεφθαρμένων που έχουν παραδώσει γη και ύδωρ στα κοράκια που κρύβονται πίσω από την τρόικα. Είναι βέβαιο ότι ο ελληνικός λαός δεν θα ανεχόταν ένα τέτοιο καθεστώς με επικεφαλής ανθρώπους σαν, π..χ. τον κ. Βορίδη.
Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, λένε αλλά σίγουρα αποτελεί και το ψωμοτύρι των πολιτικάντηδων που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, όπως μαθαίνουμε από το πάθημά μας. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το Μνημόνιο 3 είναι αναγκαίο στην Ελλάδα, δείχνει ακριβώς ότι η ελίτ φοβάται τρομερά μήπως βρεθεί στη θέση που έχει οδηγήσει σήμερα τον ελληνικό λαό.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για όσους δηλώνουν ότι μάχονται για το λαό και για τη χώρα. Και η κοινή στάση με στόχο έναν άνθρωπο των τραπεζών, τον κ. Στουρνάρα, αποτελεί ένα καλό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση για την ανατροπή της ακραίας μορφής καπιταλισμού που έχει επιβληθεί στη χώρα από μια κλίκα ανθρώπων που έχουν βολέψει -κακά τα ψέματα- χιλιάδες συμπατριώτες μας που τολμούν από τις καλές θέσεις τους και τα πολλά έσοδά τους να εξακολουθούν να υπερασπίζονται την καταστροφική για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων γερμανικής έμπνευσης πολιτική του Μνημονίου.
danioliptes.gr