Του Δημήτρη Ουζουνίδη
Ο Σερ Μέρβιν Κινγκ, πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, είπε κάποτε ότι δεν είναι λογικό να ξεκινήσει ένας τραπεζικός πανικός, αλλά είναι λογικό να συμμετέχει κανείς σε αυτόν άπαξ και ξεκινήσει.
Είχε δίκιο! Το Σάββατο της 16ης Μαρτίου το πρωί, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης είναι πολύ πιθανόν να ξεκίνησαν έναν τραπεζικό πανικό (μαζική, ξαφνική απόσυρση από τις τράπεζες των χρημάτων από τους καταθέτες) και να υπονόμευσαν (για άλλη μια φορά) οι ίδιοι την εικόνα της ασφάλειας των καταθέσεων στις τράπεζες σε όλη την ΕΕ γενικά.
Με τη συμφωνία για το κούρεμα των καταθέσεων της Κύπρου η ευρωζώνη αθέτησε ουσιαστικά την υπόσχεσή της σχετικά με την εγγύηση ασφάλισης των τραπεζικών καταθέσεων. Η εγγύηση αυτή δόθηκε το 2008 μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, εξαιτίας της οποίας πυροδοτήθηκε η κρίση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και επενδυτικών εταιριών της Δύσης, την οποία τα ΜΜΕ φρόντισαν να τη βαφτίσουν παγκόσμια οικονομική κρίση για να προετοιμάσουν το έδαφος σε όσους προκάλεσαν την κρίση, να την φορτώσουν στις πλάτες των λαών.
Η εγγύηση αποτελείτο από μία σειρά από εθνικά συντονισμένες εγγυήσεις. Ήθελαν να περάσουν την πολιτική υπόσχεση ότι όλες οι αποταμιεύσεις ήταν ασφαλείς.
H Κύπρος επιβάλει έναν φόρο 6,75 τοις εκατό στις καταθέσεις μέχρι και €100.000, και έναν φόρο 9,9 τοις εκατό στις καταθέσεις άνω του ορίου αυτού. Νομικά, πρόκειται για έναν φόρο περιουσίας. Από οικονομική άποψη, πρόκειται για κούρεμα.
Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης επέλεξαν να συμπεριλάβουν τους μικρούς καταθέτες στην Κύπρο. Μπορώ να κατανοήσω τον καθαρά τεχνικό λόγο για τον οποίο το έκαναν. Η ευρωζώνη δε μπορούσε να συμφωνήσει σε ένα πλήρες πακέτο διάσωσης, το οποίο θα κόστιζε €17 δις. Οι Γερμανοί απέρριψαν ένα δάνειο το οποίο ήταν σίγουροι πως η Κύπρος θα αθετήσει. Έτσι το ποσό μειώθηκε σε €10 δις.
Ένα κούρεμα στις καταθέσεις ήταν ο μόνος τρόπος για να συγχρηματοδοτηθεί κάτι τέτοιο. Όταν έκαναν τις πράξεις, βρήκαν ότι οι μεγάλες καταθέσεις δεν θα αρκούσαν. Έτσι, επέλεξαν έναν φόρο περιουσίας δίχως καμία πρόοδο. Δεν προβλέπεται ούτε μία εξαίρεση για άτομα με πολύ λίγες οικονομίες.
Ντόμινο απόσυρσης καταθέσεων
Αν ήθελε κανείς να τροφοδοτήσει περαιτέρω το κλίμα εξέγερσης στη νότια Ευρώπη, αυτός ήταν ο τέλειος τρόπος. Η μακροπρόθεσμη πολιτική ζημιά αυτής της συμφωνίας θα είναι τεράστια. Βραχυπρόθεσμα, ο κίνδυνος αποτελείται από το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου τραπεζικού πανικού, όχι περιορισμένου στην Κύπρο.
Όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, οι υπουργοί Οικονομικών είπαν: «Μην ανησυχείτε, πρόκειται για μοναδική περίπτωση». Αυτό ισχύει μονάχα κατά μία πολύ στενή νομική έννοια. Το κούρεμα ομολόγων στην Ελλάδα είναι πράγματι διαφορετικό από το κούρεμα καταθέσεων στην Κύπρο. Και, όταν επαναλάβουν την διαδικασία κάπου αλλού, και πάλι θα είναι μοναδική περίπτωση!
Εκτός και αν υπάρξει αναστολή της τελευταίας στιγμής για τους μικρούς καταθέτες, οι περισσότεροι Κύπριοι αποταμιευτές θα ήταν λογικότατο να αποσύρουν τα υπόλοιπα χρήματά τους, απλά για να τα προστατεύσουν από περαιτέρω κουρέματα ή φόρους.
Θα ήταν εξίσου λογικό να τους ακολουθήσουν αποταμιευτές από άλλα μέρη της νότιας Ευρώπης. Η εμπειρία της Κύπρου, τους λέει ότι η φερεγγυότητα ενός συστήματος εγγύησης των καταθέσεων είναι όσο καλή όσο και το κράτος. Εν όψει του δημοσίου χρέους της Ιταλίας, ή των συνδυασμένων οφειλών του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα στην Ισπανία και την Πορτογαλία, δεν υπάρχει τρόπος για τις κυβερνήσεις αυτές να εγγυηθούν τις δικές τους τραπεζικές καταθέσεις.
Πολλοί άνθρωποι πίστεψαν ακόμα και ότι η κρίση είχε τελειώσει, επειδή ο Μάριο Ντράγκι, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έδωσε την εγγύηση του δανειστή εσχάτου καταφυγίου. Οι τραπεζικοί καταθέτες καταλαβαίνουν πλέον ότι, αν η κρίση έχει τελειώσει, αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή η ευρωζώνη ή καλύτερα οι τράπεζες στην ευρωζώνη και τα συμφέροντά τους βρήκαν νέα πηγή χρηματοδότησης: τις καταθέσεις των πολιτών.
Κι αυτή η νέα πηγή χρηματοδότησης είναι το νέο μέτρο που επιβάλλουν το δίδυμο Μέρκελ, Σόιμπλε και οι φίλοι τους καταρχήν στην Κύπρο, την οποία χρησιμοποιούν όπως έκαναν ήδη με την Ελλάδα, ως πειραματόζωο. Οι πλουτοκράτες της Ευρώπης που επιβάλλουν λιτότητα μέχρι θανάτου στους πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών του Νότου, οι εμπνευστές της πολιτικής «εμείς μιλάμε για κέρδη και ζημιές κι αδιαφορούμε για τις ανθρώπινες ζωές» θεωρούν ότι με έναν ανταγωνιστή λιγότερο θα διασωθούν οι ίδιοι, αλλά το μόνο που θα κάνουν είναι να διαλύσουν την ευρωζώνη.
Τί θα κάνουν με το πλυντήριο βρώμικου χρήματος Deutsche Bank;
Τιμωρούν την Κύπρο για τα «μαύρα» λεφτά των Ρώσων ολιγαρχών, για το παρκάρισμα και το ξέπλυμα του παράνομου διεθνούς χρήματος που δήθεν δεν θέλουν, αλλά κάνουν ότι είναι δυνατόν για να μεταφερθεί στις χώρες τους.
Για ποιο λόγο το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε και τους φίλους τους δεν επιβάλλουν ανάλογα μέτρα στο Λουξεμβούργο και στη Μάλτα, Διότι πρόκειται για δύο κράτη με τράπεζες που διαθέτουν καταθέσεις μπόλικου γερμανικού όχι και τόσο καθαρού χρήματος.
Φυσικά, δεν τίθεται ζήτημα για την συγγενή προς τους Γερμανούς και δυστυχώς πολλούς Έλληνες φοροφυγάδες Ελβετία. Ούτε λόγος να γίνεται στο Βερολίνο για έρευνα σε βάρος της μεγαλύτερης τράπεζάς τους, της Deutche Bank που διατηρεί συναλλαγές με φορολογικούς παραδείσους των νησιών Κέιμαν και άλλων εξωτικών νήσων.
Τον Δεκέμβριο του 2012, είχε πραγματοποιηθεί έφοδος στα γραφεία της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας, για φοροδιαφυγή, απάτη και ξέπλυμα χρήματος.
Από την εισαγγελική έρευνα που έχει διεξαχθεί τα τελευταία χρόνια σε βάρος της Deutsche Bank, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, Der Spiegel, προκύπτει φοροδιαφυγή που πιθανόν να ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ καθώς η τράπεζα φαίνεται ότι εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το «παραθυράκι» της μη φορολόγησης εντός της ευρωζώνης αδειών εκπομπής επικίνδυνων για την ατμόσφαιρα ρύπων. Αντίθετα, στη Γερμανία αυτές οι άδειες υπόκεινται σε ΦΠΑ τον οποίο χρέωνε στους πελάτες της η Deutsche Bank χωρίς όμως να τον καταβάλλει στα ομοσπονδιακά ταμεία.
«Η τράπεζα κατηγορείται για φοροδιαφυγή αλλά και για αμέλεια καταγγελίας ξεπλύματος χρημάτων καθώς και για παρεμπόδιση της Δικαιοσύνης, με άλλα λόγια για κάθε άλλο παρά ασήμαντες υποθέσεις» σημειώνει το περιοδικό. «Πριν από χρόνια το σλόγκαν της συγκεκριμένης τράπεζας ήταν ”τα πάντα ξεκινούν με την εμπιστοσύνη”.
Τώρα όμως θα πρέπει να παραδεχθεί ότι οι τελευταίες υποθέσεις που ήρθαν στο φως σηματοδοτούν την αρχή του τέλους αυτής της εμπιστοσύνης» αναφέρει χαρακτηριστικά το γερμανικό δημοσίευμα.
Επιπλέον, η Deutsche Bank βρίσκεται τους τελευταίους μήνες στο στόχαστρο των ομοσπονδιακών Αρχών των ΗΠΑ αλλά και της Γερμανίας για την εμπλοκή στη χειραγώγηση του διατραπεζικού επιτοκίου Libor και πιθανότατα του αντίστοιχου επιτοκίου για το διατραπεζικό δανεισμό σε ευρώ (Euribor).
Εξίσου σοβαρή είναι η υπόθεση που δημοσιοποιήθηκε στις αρχές του Δεκεμβρίου του 2012 σχετικά με την «ψευδή αναφορά οικονομικών στοιχείων 12 δισ. δολαρίων» για την οποία έκαναν λόγο τρεις πρώην χρηματιστές της τράπεζας.
Ωστόσο, για το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε η Deutsche Bank και όσοι κρύβονται πίσω από αυτή είναι το «μεγάλο αφεντικό».
Όμως, το οικονομικό έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος των λαών της Ευρώπης από μια ελίτ μεγαλοτραπεζιτών, διεφθαρμένων πολιτικών, και ολιγαρχών που πλούτισαν με τα λεφτά των φορολογούμενων πολιτών σε κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ θα αναδείξει τέρατα, οικονομικά και πολιτικά.
Είναι απλώς θέμα χρόνου οι Γερμανοί κυβερνώντες και οι φίλοι τους, οι μεγάλοι κερδισμένοι αυτής της κρίσης, στην Ευρώπη να αποδειχτούν στο τέλος και για τρίτη φορά μετά τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως οι μεγάλοι χαμένοι ….
danioliptes.gr