Η μόνη λύση για να σώσουμε τα λιγοστά χρήματα που μας έχουν απομείνει πλέον στις καταθέσεις μας είναι η απόσυρση όλων των χρημάτων που διαθέτουμε στις τράπεζες.
Αυτό είναι το μήνυμα που μας στέλνουν οι εγχώριοι τραπεζίτες, οι φίλοι τους οι Γερμανοί και οι άλλοι και τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Κύπρο και τελικά το ηρωικό όχι το διαδέχθηκε μια ατιμωτική παράδοση άνευ όρων στον οικονομικό πόλεμο που κήρυξε εναντίον της μεγαλονήσου όλη η υπόλοιπη γερμανοκρατούμενη ευρωζώνη.
Ήρθε η ώρα που πρέπει να σηκώσουμε τα χρήματα μας από τις τράπεζες και να αναλάβουμε οι ίδιοι την τύχη των εισοδημάτων μας.
Αν ήταν να διαλέξουμε αν θα ήταν προτιμότερο να μας τα αρπάξει ο διαρρήκτης της γειτονιάς μας ή το golden boy με τον μηνιαίο μισθό των 10.000 ευρώ μηνιαίως τουλάχιστον είναι προφανές στη βάση της λογικής του κράτους, των τραπεζών και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών τί θα διαλέξουμε.
Θα διαλέξουμε τον αληθινό διαρρήκτη, αυτόν που εμφανίζεται νύχτα με τον λοστό και ρισκάρει τη ζωή του για να κάνει ακριβώς ότι κάνουν με το γάντι και με έναν μανδύο ψευδονομιμότητας το κράτος μέσω των φορομπηχτικών μέτρων, όπως το χαράτσι, και οι τράπεζες με το πλέον αισχροκερδικό σύστημα στην Ευρώπη και οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που η «επιτυχία» τους βασίζεται στη λαμογιά και στην εκμετάλλευση των υπαλλήλων τους.
Σε αυτό το σημείο μας οδηγεί η γερμανική κυβερνητική οικονομική πολιτική και οι πιστοί της στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Το νέο μοντέλο διάσωσης των τραπεζών μιας και οι κυβερνήσεις είναι απαραίτητο να υπάρχουν στις χώρες, και δη στις «ευρωπαϊκές» χώρες, δεν θα είναι πλέον ότι αρπάξουν τα golden boys από την τσέπη του συνεπούς φορολογούμενου διότι έχει φτάσει πλέον στα όριά του στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και σε άλλες χώρες.
Χαράτσια, υπερχρέωση, κούρεμα καταθέσεων…
Το κούρεμα των καταθέσεων όλων των καταθετών -όχι μόνο εκείνων που έχουν ένα σεβαστό με τα σημερινά δεδομένα ποσό στις τράπεζες- είναι η νέα λύση που την είχαν καλά σχεδιασμένη εδώ και καιρό οι Γερμανοί και οι φίλοι τους στο Βορρά με στόχο ουσιαστικό να θωρακίσουν τις στάσιμες οικονομίες τους το 2008 από τους μεγάλους ανταγωνιστικούς παίκτες, όπως η κλασική δύναμη της Ρωσίας, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία.
Μπορεί να το διαψεύδουν οι πάντες, αλλά δεν είναι τυχαίο να το αποκάλυψε, ομολογώντας το ουσιαστικά, στο κοινό πρώτος ο νέος πρόεδρος του Eurogroup, Γένσεν Τζέσιμπλουμ, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters και στην εφημερίδα Financial Times που μεταξύ άλλων αποκάλυψαν με ποιο τρόπο εκατομμυριούχοι απέσυραν καταθέσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από τις τράπεζες από τη νίκη του Νίκου Αναστασιάδη στις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο μέχρι σήμερα.
Ο Τζέσιμπλουμ ουσιαστικά προετοιμάζει το έδαφος για να απαξιωθούν πλήρως οι τράπεζες στο νότιο τμήμα της Ευρώπης και να ενισχυθούν αντιστοίχως οι τράπεζες στον ευρωπαϊκό βορρά σε αυτή την τραπεζοκρατούμενη χαλαρή ομοσπονδία της Ευρώπης που ονειρεύονται οι Γερμανοί και λοιποί βόρειοι νεοαποικιοκράτες.
Στο εξής η ευρωζώνη θα αντιμετωπίζει τις αποτυχημένες τράπεζες μέσω του κουρέματος των καταθέσεων.
Μπορεί να ερμηνευθεί και διαφορετικά η δήλωση του Τζέσιμπλουμ. Ότι δηλαδή επιχειρεί να εκτονώσει την οργή των πολιτών για τα μαλλιοκέφαλα που πληρώνουν για μια κρίση που δεν προκάλεσαν εκείνοι, ή οι λαοί, αλλά το χρηματοπιστωτικό σύστημα και όσοι ασχολούνται με αυτό, κερδοσκοπώντας, δείχνοντας την Κύπρο ως την πρώτη χώρα, στην οποία επιβλήθηκε παραδειγματική τιμωρία με μια άτακτη χρεοκοπία ουσιαστικά από το «πουθενά» για την πλειονότητα των ανυποψίαστων καταθετών στις κυπριακές τράπεζες, οι οποίες σημειωτέον παραμένουν κλειστές για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τις τράπεζες στην Αργεντινή, όπου ο όχλος έκαψε υποκαταστήματα τραπεζών, λεηλάτησε σπίτια και άδειασε τα ράφια των σούπερμαρκετ με απαλλοτριωτικές μεθόδους και συνοπτικές διαδικασίες.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Τζέσιμπλουμ πήρε την σκυτάλη από τον προκάτοχό του στο Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που είχε δηλώσει ότι «υπάρχει κίνδυνος κοινωνικής αναταραχής στην Ευρώπη» για να καθησυχάσει τόσο τους πολίτες των βορείων και κεντρικών κρατών-μελών της ΕΕ όσο και των νότιων ότι τα κοράκια με τα κοστούμια και τα σακάκια δεν θα αρπάζουν πλέον το κομπόδεμά τους μέσω φόρων και τραπεζών για να το χαρίζουν στους εαυτούς τους, είτε αυτό λέγεται τράπεζα, είτε κόμμα, είτε εταιρία, αλλά μέσω των καταθέσεων στους λογαριασμούς τους.
Ο υπό ανάπτυξη νότος υποδουλώνεται στον στάσιμο βορρά
Για ποιο λόγο όμως ένας άνθρωπος των τραπεζών να υπονομεύσει την προσπάθεια των τραπεζών να ανακτήσουν την πίστη των καταθετών;
Το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς είναι ότι οι Γερμανοί και οι φίλοι τους επιχειρούν σιγά σιγά το ξεκαθάρισμα στον τραπεζικό χάρτη με τις τράπεζες που τους ανήκουν να τις μετατρέψουν σε σταθερές, ισχυρές τράπεζες και τις τράπεζες που δεν τους ανήκουν να τις χαρακτηρίσουν προβληματικές και επομένως οι καταθέτες στις τράπεζες που θα χαρακτηριστούν «κακές» θα επιδοτήσουν με το ίδιο το κομπόδεμά τους τις τράπεζες που θα επιλέξουν οι Γερμανοί και οι φίλοι τους να διατηρήσουν και να ενισχύσουν, όπως στην Ελλάδα η Τράπεζα Πειραιώς που στα λίγα χρόνια ύπαρξής της απορρόφησε έντεκα τράπεζες.
Ούτε λίγο ούτε πολύ οι Γερμανοί και οι φίλοι τους που μετρούσαν ζημιές στις οικονομίες τους και χασούρες στο ΑΕΠ τους ειδικά τα πρώτα χρόνια της κρίσης 2008-2009 αποδομούν τις οικονομίες των νοτιότερων κρατών-μελών της ΕΕ, όπως έκαναν και στην περίπτωση της πρώην ανατολικής Γερμανίας που έκοψαν και έραψαν την οικονομία της όπως τους συνέφερε, για να γίνουν οι ίδιοι πιο ισχυροί οικονομικά και πιο ανταγωνιστικοί απέναντι στις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία, ενώ φροντίζουν να έχουν καλές σχέσεις με τη Ρωσία και την Τουρκία με διάφορα ανταλλάγματα, χωρίς όμως να τις εντάσσουν στη μεγάλη «ευρωπαϊκή» οικογένεια διότι ουδείς βασιλιάς θέλει να παραχωρήσει τον θρόνο του σε κάποιον ξένο.
Με αυτό τον τρόπο, ξαφνικά οι οικονομίες των χωρών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης αιμοδοτούνται από τις οικονομίες των κρατών της νότιας Ευρώπης μέσω της τραπεζοκρατίας που εξουσιάζει την ΕΕ, παραχωρώντας τον κύριο ρόλο, αυτόν του δυνάστη-ηγεμόνα, στη Γερμανία που έχει μάθει να παίζει πολύ καλά αυτό τον ρόλο, όπως έχει αποδείξει η μακραίωνη ιστορία της.
Όσο οι Γερμανοί και οι φίλοι τους ακολουθούν αυτή την τακτική, δεν υπάρχει περίπτωση έστω και ένας νοήμων άνθρωπος να εμπιστευτεί τις οικονομίες του σε οποιαδήποτε τράπεζα στον ευρωπαϊκό νότο, και δη σε τράπεζα που βρίσκεται στην Ελλάδα ή στην Κύπρο.
Η λύση επομένως είναι το σεντούκι ή το στρώμα! Επιπλέον, ο καταθέτης που γυρίζει την πλάτη του στην τράπεζα τιμωρεί τόσο την τράπεζα για την αισχροκέρδειά της αλλά κυρίως τους υπηρέτες των συμφερόντων των τραπεζών που ασκούν την εξουσία στην Ελλάδα, στην παρούσα φάση οι τρικολόρε Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης.
Τί θα συμβεί με μια μαζική απόσυρση καταθέσεων από τις τράπεζες; Το διαπιστώσαμε στην Ελλάδα με την μαζική απόσυρση καταθέσεων ήδη πριν σύρει ο Γιώργος Παπανδρέου και οι αυλικοί του την πατρίδα μας στο Κατοχικό Δίκαιο που η τρόικα το βάφτισε κατ’ ευφημισμόν μνημόνιο, όταν οι μεγαλοκαταθέτες έφευγαν νύχτα για Λονδίνο και αλλού με τα χρήματά τους για να τα καταθέσουν σε τράπεζες, στην Κύπρο οι πιο ανυποψίαστοι μεν αλλά σχετικά λίγοι, και στη βόρεια Ευρώπη οι πιο ενημερωμένοι.
Την Πέμπτη, όταν υπάρχει κίνδυνος μέσα σε μια ημέρα να αποσυρθούν από τις κυπριακές τράπεζες περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ από τους μικροκαταθέτες, θα παρατηρήσουμε και που μπορεί να οδηγήσει ο πανικός των θυμάτων των κερδοσκοπικών παιχνιδιών των Γερμανών και των φίλων τους.
Το κούρεμα των καταθέσεων ας το περιμένουμε στην Ελλάδα από τον Οκτώβριο ή και νωρίτερα από τις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές, όταν μια καλή ημέρα η τρόικα θα μας πει ότι δεν εκπληρώσαμε τους στόχους και πρέπει να επιβληθούν και άλλα μέτρα για την είσπραξη ουκ ολίγων δισεκατομμυρίων ευρώ. Ας είμαστε σίγουροι, ότι η εγχώρια ελίτ θα κάνει ότι περνά από το χέρι της να μη θιγεί η περιουσία που τόσα χρόνια άρπαζε από τον ελληνικό λαό.
Έτσι, θα προτιμήσει να επιβάλλει και το κούρεμα των καταθέσεων στα γνωστά υποζύγια, όσους δηλαδή φοβόμαστε το νόμο και πληρώνουμε κανονικά τις δόσεις μας στην εφορία ή στις τράπεζες και τους λογαριασμούς μας, άσχετα αν όλα αυτά είναι προκλητικά υψηλά, και δεν είναι δυνατόν να πληρωθούν από κάποιον που έχει μηνιαίο εισόδημα κάτω των χιλίων ευρώ, δηλαδή οι περισσότεροι Έλληνες και μετανάστες στην Ελλάδα.
Σε αυτή την περίπτωση, η μόνη λύση είναι το σεντούκι, το στρώμα ή ότι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί κανείς και η ευχή την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που την προκάλεσαν και όχι εκείνοι που κινδυνεύουν σήμερα να χάσουν τις περιουσίες τους από την τραπεζοκρατία.
Στο κάτω κάτω, ο διαρρήκτης ποτέ δεν ζήτησε από το θύμα του να στερηθεί ακόμη και το ψωμί του και να του πληρώνει με δόσεις λεφτά για να συνεχίσει να γλεντάει μέσα στη χλιδή και στο τέλος να του απειλεί ότι θα του αρπάξει όλη την περιουσία του. Το πολύ πολύ να κλέψει μόνο το κομπόδεμα στο σεντούκι.
Ενώ το κράτος και οι τράπεζες…
danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.