Πώς εξηγείς στον μέσο πολίτη τα ανεξήγητα;

Πώς εξηγείς σε κάποιον ότι όλα όσα νομίζει ότι ξέρει για τα τεκταινόμενα της χώρας μας τα τελευταία 30 χρόνια είναι ένα ψέμα, μια αυταπάτη και ότι το πολιτικό σύστημα στο σύνολο τον είχε εξαπατήσει;

 

Πώς να του εξηγήσεις ότι η όποια πολιτική ιδεολογία που έχει είναι λάθος, διότι δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα;

 

Πώς του εξηγείς ότι η σύνταξη που λάμβανε μέχρι πρόσφατα, δεν θα έπρεπε να την λαμβάνει και ότι είναι ο κυριότερος λόγος που έχει πτωχεύσει η χώρα;

 

Πώς του εξηγείς ότι τα όποια χρήματα έχουν χάσει τα συνταξιοδοτικά ταμεία με το PSI, είναι μια σταγόνα μπροστά στα εκατοντάδες δισεκατομμύρια του αναλογιστικού ελλείμματος των ταμείων προ PSI;

 

Πώς να του εξηγήσεις ότι οι πιθανότητες να ανέβει το βιοτικό του επίπεδο στα προ της κρίσεως επίπεδα είναι ελάχιστες, αν δεν αλλάξει ο τρόπος που μέχρι πρότινος λειτουργούσε η χώρα μας;

 

Επίσης, πώς του εξηγείς ότι ενδεχομένως την ίδια τύχη θα έχουν και τα παιδιά του -και ότι ίσως τα εγγόνια του μόνο ζήσουν καλύτερα από ότι έζησε αυτός πριν την κρίση- αν δεν κάνει πολλά από αυτά που δεν θέλει να κάνει;

 

Πώς εξηγείς σε έναν δημόσιο υπάλληλο, που κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του, ότι ένας από τους λόγους που έχει πτωχεύσει η Ελλάδα είναι διότι αυτός έχει την εργασία που έχει στο δημόσιο;

 

Πώς εξηγείς σε μια μερίδα του πληθυσμού, ότι αν δεν πάρει μπρος ο ιδιωτικός τομέας, εργασία δεν θα βρει στο μέλλον, όταν, όλα όσα γνωρίζει για τον ιδιωτικό τομέα είναι ότι είναι… του διαβόλου;

 

Πώς μπορεί κανείς να τα εξηγήσει όλα αυτά και να γίνει κατανοητός – και την ίδια στιγμή να πείσει για αυτά τα επιχειρήματα – όταν για 30 ολόκληρα χρόνια οι πολίτες γνωρίζουν σαν αληθές τα αντίθετα από αυτά του λες σήμερα;

 

Πώς μπορείς να πείσεις τον οποιονδήποτε με λογικά επιχειρήματα και με λύσεις βασισμένες στην πραγματικοτήτων των αριθμών, όταν οι λύσεις που προτείνεις δεν θα βελτιώσουν άμεσα την ζωή του (παρά μόνο μακροπρόθεσμα);

 

Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές, αλλά ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας αδυνατεί να τα καταλάβει ή απλά δεν θέλει να τα παραδεχτεί.

 

Και όποιος προσπαθεί με λογικά επιχειρήματα και με την λογική των αριθμών να εξηγήσει ότι θα πρέπει να γίνουν πάρα πολλές αλλαγές και ότι ίσως αυτό μειώσει το βιοτικό μας επίπεδο, είναι εριστικός και γραφικός.

 

Με ποιον τρόπο λοιπόν κάποιος που είναι εριστικός (αλλά έχει δίκαιο σε αυτά που λέει) μπορεί να πείσει τον μέσο πολίτη για αυτά τα επιχειρήματα;

 

Τέλος, με ποιον τρόπο θα γίνουν οι αλλαγές που απαιτούνται, αν δεν μπορεί κανείς να πείσει το μέσο πολίτη για αυτές τις αλλαγές (διότι είναι εριστικός), με σκοπό να αλλάξει η χώρα;

Του Γιώργου Καισάριου από capital