Πάσχα έρχεται, ας σκεφτούμε την ενότητα και την αλληλεγγύη!

Πώς γίνεται, μια χώρα τόσο ετερόκλητη και με τόσες διαφορές όπως οι ΗΠΑ με ιστορία μόλις διακοσίων τόσων χρόνων να καταφέρνει να ενώνεται σαν γροθιά μπροστά στα δύσκολα και η Ελλάδα με την υπερτρισχιλιετή ιστορία να θυμίζει… σκόνη και θρύψαλα;

 

του Δημήτρη Ουζουνίδη

Πότε, επιτέλους, θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε το σύνδρομο του εμφυλίου και να γίνουμε όλοι ένα ως έθνος; Ακόμη και τώρα, που τα μηνύματα είναι περισσότερο δυσοίωνα από ποτέ, τώρα που αυτοί που πάντα παρασιτοζωούσαν σε βάρος μας, υψώνουν ανάστημα και δηλώνουν έτοιμοι να διαμοιράσουν τα ιμάτια τα δικά μας και της χώρας μας, εμείς εδώ βλέπουμε ως μοναδικό εχθρό τον αντίπαλο στις εκλογές, ένα σύστημα που έχει υπονομευθεί από παντού στο όνομα της δημοκρατίας που έχει αποδειχθεί πτωχοτραπεζοκρατία!

Αυτές τις άγιες ημέρες, που θα τις γιορτάσουμε με δικούς μας ανθρώπους και θα χαμογελάσουμε ξανά, ίσως και να γλεντήσουμε ας αναλογιστούμε ότι την ώρα που συνάνθρωποί μας αγωνιούν καθημερινά αν θα ζήσουν την επόμενη ημέρα κι άλλοι συνάνθρωποί μας παλεύουν με το κεφάλι ψηλά και αγόγγυστα να τα καταφέρουν, εγκλωβιζόμαστε, αυτοαπομονωνόμαστε, δεν επικοινωνούμε ο ένας με τον άλλο, παρά μόνο παπαγαλίζουμε καμιά φορά όσα ακούμε κι όσα διαβάζουμε, φωνάζουμε λίγο όταν είμαστε με δικούς μας ανθρώπους και μετά υποτασσόμαστε πάλι σε μια μοίρα που θέλουν αυτοί να γράψουν για εμάς, φορτώνοντας σε εμάς όλες τις αποτυχίες τους από τον τζόγο τους με τα λεφτά που έκλεψαν από εμάς.

Μια εγχώρια ελίτ σαθρή εκ θεμελίων και έτοιμη να καταρρεύσει επιχειρεί να τιθασσεύσει το μόνο που μπορεί να της δώσει μια κλωτσιά και να την αποτινάξει, τον λαό, μέσω της υπονόμευσης της ελευθερίας του με όπλο το χρήμα ή καλύτερα τη φτώχεια, την ανεργία, τα χρέη, τα χαράτσια. Εχουμε πλέον φτάσει στο σημείο που ο ελληνικός λαός είναι παγιδευμένος σε μια παγίδα, από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει και ο ένας σπρώχνει τον άλλο να πάει μπροστά για να τον σώσει, φοβούμενος να βγει μπροστά.

Φτάσαμε πλέον στο σημείο όπου η ίδια η χώρα μας, ένας ευλογημένος τόπος με μια ακτογραμμή λίγο μικρότερη εκείνης της Αφρικής, ένα Αιγαίο Πέλαγος έκτασης 212.000 τ.χλμ, 300.000 ώρες ηλιοφάνειας κατά μέσο όρο το έτος και με τα τριπλάσια είδη χλωρίδας από ότι η Γερμανία ή η Βρετανία, ένας τόσο πλούσιος τόπος, απειλείται από το εσωτερικό και κατά συνέπεια και από το εξωτερικό. Είναι τυχαίο ότι στη Γερμανία το ποσοστό δημοτικότητας της Αγκελα Μέρκελ έχει ξεπεράσει το 68%, ποσοστό ρεκόρ για την ίδια, με αυτή την πολιτική λιτότητας που έχει εμπνευστεί για άλλους λαούς; Είναι τυχαίο ότι κάθε τρεις και λίγο ακούμε ότι η τρόικα ζητεί να βγουν στο σφυρί τα ασημικά της χώρας και να ξεπαγώσουν οι πλειστηριασμοί κατασχεθείσων πρώτων κατοικιών από το 2014 ενώ ήδη οι κάτοικοι των νησιών και αρκετών περιοχών της ηπειρωτικής περιφέρειας μένουν χωρίς δημόσιες υπηρεσίες και απομονώνονται;

Οι ηγέτες των κομμάτων και της κυβέρνησης ως άνθρωποι με τον ίδιο πάνω κάτω προκλητικά παχυλό μισθό επισήμως και ένα μέρος αυτού να παραμένει αφορολόγητο την ώρα που συνάνθρωποί μας μετατρέπουν στάσεις λεωφορείων σε σπίτια, παίζουν το ρόλο τους με τη σιωπηλή πλειονότητα των Ελλήνων να μη δίνει δεκάρα για όσα κάνουν κι όσα λένε παρά μόνο θέλει να επιστρέψει στην παλιά, λιγότερη, στενόχωρη ζωή. Οταν πήγαινε στις δημόσιες υπηρεσίες και έστω και αργά μπορούσε να βγάλει άκρη, όταν πήγαινε στο μπακάλικο και έβλεπε φυσιολογικές τιμές, όταν η Δικαιοσύνη απονεμόταν πιο δίκαια, όταν κάποια πράγματα, λίγα μεν, αλλά έστω κάποια λειτουργούσαν υπέρ του και όχι εις βάρος του.

Έχουν κι οι Αμερικανοί τις διαφορές τους… Για τον έλεγχο των όπλων και μόνο, έχουν χωριστεί σε δυο στρατόπεδα! Αλλά αποδείχθηκε ότι στην κοινή απειλή,στο λεπτό τα παραμέρισαν όλα και βρέθηκαν ο ένας στο πλευρό του άλλου, βοήθησαν ο ένας τον άλλο!

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο απέναντι στο κέρδος για να αντισταθούμε σε όσα επιχειρούν να μας επιβάλλουν με στόχο την οικονομική υποδούλωσή μας και τον εξανδραποδισμό μας.

Η αλληλεγγύη φέρνει την ενότητα και αποτελεί ασπίδα απέναντι στο σύστημα που επιβάλλει η εγχώρια ελίτ της διαφθοράς να κυριαρχεί. Απέναντι σε ένα κράτος μπαταχτσή και φορομπήχτη, απέναντι σε τραπεζίτες που αδιαφορούν για ανθρώπινες ζωές, η απάντησή μας πρέπει να είναι ενωμένη και να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων όταν ένας συνάνθρωπός μας μας χτυπήσει την πόρτα και ζητήσει τη βοήθειά μας. Μην με παρεξηγείτε, είναι κι αυτός ένας τρόπος αντίστασης, αποτελεσματικός μάλιστα και δεν είναι φιλανθρωπία, αλλά αλληλεγγύη απέναντι σε όσους θέλουν να μας στερήσουν την ελευθερία.

 

danioliptes.gr