Στην Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων δανειοληπτών, από τους οποίους τουλάχιστον οκτώ στους δέκα δανειολήπτες δεν ΕΧΟΥΝ πλέον τη δυνατότητα να συγκεντρώσουν τα ποσά που συμφωνήθηκε να καταβάλλουν κάθε μήνα στις τράπεζες για να αποπληρώσουν πλέον τα δάνειά τους, το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς είναι να μην έχει καμία σχέση με τις τράπεζες.
Οι τραπεζίτες με όλα τα όπλα και τα μέσα που τους διαθέτουν απλόχερα οι κυβερνώντες, τους οποίους εξυπηρετούν με θαλασσοδάνεια, μίζες κλπ. και η τρόικα επιχειρούν κάθε τρεις και λίγο να παγιδέψουν τους δανειολήπτες στα δίχτυα τους.
Ο Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει οδηγό ενημέρωσης με τις παγίδες των τραπεζών ώστε οι δανειολήπτες που εξετάζουν το ενδεχόμενο να προχωρήσουν σε υποτιθέμενους διακανονισμούς των στεγαστικών, καταναλωτικών δανείων τους και οφειλών των πιστωτικών καρτών τους, να το ξανασκεφτούν, και να αποφασίσουν, αφού θα έχουν διαβάσει και αυτό το κείμενο.
Πληρώνεις λιγότερα το μήνα, αλλά εξοφλείς όποτε θέλει η τράπεζα
Το πλέον προσφιλές κόλπο των τραπεζιτών είναι να καλέσουν τους δανειολήπτες και να τους πλασάρουν ένα νέο συμφωνητικό, υποτιθέμενο διακανονισμό δόσεων χρέους. Εύκολα πείθεται κάθε δανειολήπτης που εμπιστεύεται τυφλά το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και τους τραπεζίτες ότι απλά θα πληρώνει μικρότερη δόση κάθε μήνα.
Σε αρκετές περιπτώσεις, οι τραπεζίτες δεν μπαίνουν ούτε καν στον κόπο να ενημερώσουν τον δανειολήπτη ότι μπορεί μεν τώρα να πληρώνει λιγότερα, αλλά θα ξοφλήσει το δάνειο, όχι π.χ. το 2023, αλλά το 2033!
Ο δανειολήπτης δεν γνωρίζει ότι όταν ζητάει ρύθμιση δανείου από τους τραπεζίτες αυτομάτως τους δίνει την αφορμή που έψαχναν για να τον καταστήσουν πλήρως έρμαιο και να παγιδέψουν μια και καλή οποιαδήποτε ακίνητη περιουσία έχει υποθηκεύσει για να λάβει το δάνειο.
Οι τραπεζίτες θα καθησυχάσουν τους δανειολήπτες με επιχειρήματα του τύπου πληρώνεις μόνο το κυρίως κεφάλαιο ή πληρώνεις μόνο τόκους, ενώ την ίδια ώρα του επιβάλλουν επιπλέον τόκους, επιτόκια και ότι άλλο επιπλέον έχουν σκαρφιστεί, ακόμη και για «προστασία δανείου», και παράλληλα καθιστούν ακόμη πιο εύκολη και πιθανή την δήμευση σπιτιού ή άλλου περιουσιακού στοιχείου που έχει υποθηκεύσει.
Εκ πρώτης όψεως, ο δανειολήπτης δεν μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει και όταν επιστρέφει σπίτι του από την τράπεζα και ξεκινήσει να λογαριάζει τί θα δώσει τελικά, το πιο πιθανό είναι να χάσει τον λογαριασμό κι αυτό διότι θα πρέπει να υπολογίσει όχι μόνο το κυρίως κεφάλαιο, αλλά και τόκους, και επιτόκια, και τόκους υπερημερίας και λοιπά χωρίς να μπορεί να βγάλει άκρη.
Για παράδειγμα, οι τραπεζίτες δίνουν μια λίστα στον δανειολήπτη για το ποσό που θα πρέπει να πληρώνει κάθε μήνα μέχρι το… 2033!
Τα ποσά αλλάζουν, είναι κυμαινόμενα, δεν είναι σταθερά ακριβώς έτσι ώστε ο δανειολήπτης να μην μπορεί να υπολογίσει πόσα θα πληρώσει στις τράπεζες συνολικά και ώστε οι τράπεζες να μπορούν να βάλουν με αυτό τον τρόπο στο χέρι τον δανειολήπτη.
Η υποτιθέμενη ανακούφιση πάει στράφι, διότι δεν βάζουν στο χέρι οι τράπεζες μόνο την περιουσία του δανειολήπτη αλλά και του εγγυητή, διότι εν αγνοία του η τράπεζα ξεψαχνίζει τα περιουσιακά στοιχεία του ώστε να έχει και εκείνον στο χέρι, όταν έρθει η ώρα.
Π.χ. αν ο δανειολήπτης δεν μπορεί να αποπληρώνει κανονικά και με τον δεύτερο υποτιθέμενο διακανονισμό τότε η τράπεζα στρέφεται στον εγγυητή, τον απειλεί με κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων και πλέον και εκείνος σηκώνει τον σταυρό του μαρτυρίου που σηκώνει και ο δανειολήπτης. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και περιπτώσεις όπου οι εγγυητές αποπληρώνουν τα δάνεια των δανειοληπτών από το πρώτο ευρώ και οι τράπεζες το γνωρίζουν αυτό.
Η απάτη της πληρωμής δήθεν μόνο τόκων
Μια από τις συνηθέστερες μεθόδους των τραπεζιτών σε όσους δανειολήπτες δεν μπορούν να αποπληρώνουν κανονικά τις δόσεις των δανείων τους
είναι η εξής: Τους λένε: «θα πληρώνεις μόνο τόκους»!
Κι όταν λένε αυτό το πράγμα βάζουν και ένα χρονικό όριο π.χ. για ένα χρόνο και ούτω καθεξής. Τί σημαίνει αυτό; Δεν θα πληρώνει το κυρίως κεφάλαιο ο δανειολήπτης, αλλά αφού παρέλθει αυτό το χρονικό όριο θα πρέπει να καταβάλλει αυξημένη τοκοχρεωλυτική δόση, στην οποία εκτός από τους τόκους περιλαμβάνεται και η αποπληρωμή του κεφαλαίου που πριν δεν πλήρωνε. Έτσι, η τράπεζα θα εισπράξει δύο φορές τον τόκο για το ίδιο κεφάλαιο.
Η παγίδα της «περιόδου χάριτος»
Υπάρχουν, σπανίως, αποφάσεις τραπεζιτών που επιτρέπουν στους δανειολήπτες να λάβουν μια υποτιθέμενη περίοδο χάριτος, δηλαδή να μην πληρώσουν ούτε ένα ευρώ στις τράπεζες για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Όταν λήξει αυτό το διάστημα, ο δανειολήπτης δεν θα πληρώνει κανονικά τις δόσεις, όπως πλήρωνε πριν από την δήθεν περίοδο χάριτος. Πέραν όσων πλήρωνε, θα διαπιστώσει ότι θα πληρώσει «χρυσούς» τόκους, οι οποίοι κεφαλαιοποιούνται «με την περίοδο χάριτος» και το κεφάλαιο θα αυξηθεί ανάλογα με το ποσό των τόκων που θα έπρεπε να καταβληθούν στο διάστημα της «χάριτος».
Αν π.χ. κάποιος οφείλει ποσό 85.000 ευρώ από στεγαστικό δάνειο και η δόση είναι 552 ευρώ το μήνα, εκ των οποίων τα 201 ευρώ είναι τόκοι, όταν λήξει η περίοδος χάριτος π΄.χ. ενός έτους, τα 85.000 ευρώ του κεφαλαίου θα έχουν αυξηθεί στα 87.400 ευρώ, ενώ αναλόγως θα αυξηθεί και το συνολικό ποσό που ο δανειολήπτης θα πρέπει να πληρώσει σε τόκους.
Επομένως, η υποτιθέμενη «περίοδος χάριτος» αναπληρώνεται σε βάρος του δανειολήπτη με μια άνευ ημερομηνίας λήξης «άχαρη περίοδο» τοκογλυφικών πληρωμών προς τις τράπεζες!
Στα δίχτυα των προσημειώσεων
Οταν ένας καταναλωτής-δανειολήπτης δεν μπορεί να αποπληρώσει τις δόσεις του ποσού που δανείστηκε μέσω πιστωτικής κάρτας, η τράπεζα του προτείνει μια δήθεν ρύθμιση που έχει για καρότο το χαμηλό επιτόκιο και για μαστίγιο την προσημείωση, δηλαδή την υποθήκευση ακινήτου.
Κάνουν το παν, παίζουν με πόλεμο νεύρων με τον δανειολήπτη για να τον αναγκάσουν να σκύψει το κεφάλι και να υποκύψει στον εκβιασμό τους. Συνήθως, χρονοτριβούν να δώσουν απάντηση σε αιτήματα του δανειολήπτη για επιμήκυνση π.χ. μόνο του χρονικού διαστήματος αποπληρωμής δανείων και συνεχώς του υπενθυμίζουν ότι μπορεί να μειωθεί το επιτόκιο στο δάνειο αρκεί να υποθηκεύσει την κατοικία του.
Υπό το βάρος της οφειλής που φουσκώνει ο δανειολήπτης είναι δεμένος χειροπόδαρα και πρέπει να συναινέσει στην εγγραφή υποθήκης, αν και υπάρχει και η άλλη λύση, δηλαδή να τελειώνει μια και καλή -πάντα με νόμιμο τρόπο- με τις τράπεζες, προσφεύγοντας στο Σύλλογό μας και σε όποιον άλλο σύλλογο η ένωση προστασίας δανειοληπτών και καταναλωτών επιθυμεί για να καταγγείλει τις παράνομες ενέργειες των τραπεζών.
Προσοχή! Τα επιτόκια των τραπεζών είναι πάρα πολύ υψηλά έτσι κι αλλιώς ακριβώς για αυτό τον λόγο δηλαδή για ποσά της πλάκας που δανείζονται οι δανειολήπτες να φτάσουν στο σημείο να συναινούν στην υποθήκευση περιουσιακών στοιχείων τους. Σήμερα, τα επιτόκια στα καταναλωτικά δάνεια είναι της τάξης του 14%-15%, ενώ στις πιστωτικές κάρτες φτάνουν και το 20%.
Το κόλπο των…προϊόντων με «άτοκες» δόσεις
Οταν ο καταναλωτής πιστεύει λανθασμένα ότι μπορεί με μια πλαστική κάρτα να αγοράσει π.χ. ένα προϊόν και να το χρεώσει στην τράπεζα και να αποπληρώνει τη δόση όποτε μπορεί, έχει πέσει σε μια παγίδα, από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει εύκολα.
Αυτό μπορεί να γίνει δυστυχώς πάρα πολύ εύκολα και ο δανειολήπτης δεν χρειάζεται απαραίτητα να πάει στις τράπεζες για να πέσει θύμα της παγίδας.
Μπορεί να επισκεφθεί και ένα πολυκατάστημα, συνήθως γνωστών εμπορικών αλυσίδων, να δελεαστεί από μια προσφορά που πωλείται σε δήθεν άτοκες δόσεις και τελικά να βρεθεί να έχει λάβει δάνειο από μια τράπεζα και…αν τυχόν δεν το πληρώσει κανονικά να κινδυνεύει να χάσει κάτι που έχει υποθηκεύσει!
Ο Σύλλογος έχει δεχθεί τέτοιες καταγγελίες από καταναλωτές που έπεσαν στην παγίδα βιτρινών μεγάλων επιχειρήσεων και αλυσίδων καταστημάτων. Π.χ. μέλος του Συλλόγου κατήγγειλε ότι πήγε να αγοράσει από την εταιρία Κωτσόβολος μια ηλεκτρονική συσκευή, νομίζοντας ότι θα πλήρωνε 400 ευρώ σε άτοκες δόσεις και του είπαν ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω τράπεζας, ότι δηλαδή θα πρέπει να λάβει καταναλωτικό δάνειο (που στην ουσία δεν έλαβε ποτέ) ώστε το κατάστημα να πληρώνεται και τους τόκους κι έτσι ώστε αυτός να μην πληρώνει τόκους. Αυτά στα λόγια.
Στην πραγματικότητα, ο δανειολήπτης βυθίζεται σε μια παγίδα, από την οποία δεν γνωρίζει πότε και πόσα θα πληρώσει μέχρι να ξεφύγει.
Στη συνηθέστερη των περιπτώσεων, ο καταναλωτής, που είναι τυπικός στις υποχρεώσεις του, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για να γλιτώσει μια ώρα αρχύτερα από την παγίδα που του έστησε η εταιρία και η τράπεζα, πληρώνει τουλάχιστον επιπλέον 20% πέραν του ποσού που είδε στη…βιτρίνα!
Στη χειρότερη των περιπτώσεων, όταν δηλαδή ο καταναλωτής δεν πληρώνει κανονικά, η τράπεζα επανέρχεται μέσω εισπρακτικών εταιριών συνήθως για να του υπενθυμίσει το δάνειο και να τον απειλήσει με κατασχέσεις ή με μαύρισμα στον Τειρεσία κλπ.
Στις συμφωνίες που αναγκάζονται οι πολίτες να υπογράφουν την τελευταία στιγμή στο γκισέ του ταμείου της εταιρίας από όπου αγόρασαν ένα προϊόν και όχι να τις πάρουν στο σπίτι να τις μελετήσουν για να διαβάσουν και τα μπρος και τα πίσω γράμματα, υπάρχουν ασάφειες που είναι και οι παγίδες των τραπεζών.
Μεταξύ άλλων, μειώνουν τα πιστωτικά όρια των καρτών με αποτέλεσμα δανειολήπτες που έχουν υπαχθεί σε αυτά τα λεγόμενα προγράμματα άτοκων δόσεων για τις αγορές τους, βρίσκονται να υπερβαίνουν το πιστωτικό όριο και να χρεώνονται με επιτόκιο υπερημερίας που είναι 2,5% επιπλέον του συμβατικού για το ποσό της υπέρβασης.
Επίσης, οι τράπεζες σε περίπτωση καθυστέρησης της πληρωμής -ακόμα και για μια ημέρα- «μπλοκάρουν»τις κάρτες, αν και αυτό είναι κάτι που κινείται στο πλαίσιο του πολέμου νεύρων που κάνουν οι τράπεζες στους δανειολήπτες-καταναλωτές για να τους έχουν στο χέρι.
Μετά από την ανάγνωση αυτού του κειμένου, ελπίζουμε να έχει ενημερωθεί πληρέστερα κάθε άνθρωπος που σκέφτεται να διαβεί την πόρτα των τραπεζών για δάνειο ή να επιχειρήσει μέσω καρτών ή τραπεζών να προχωρήσει σε αγορές.
danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.