Οι Έλληνες δεν είναι φτωχοί, οι Ισπανοί δεν είναι άνεργοι, οι Κύπριοι είναι «Ρώσοι ολιγάρχες» και οι Ιταλοί «μαφιόζοι». Με λίγα λόγια… «οι λαοί του ευρωπαϊκού Νότου μάς κοροϊδεύουν ψιλό γαζί». Η σιωπηρή «συμμαχία» των «συστημικών» ΜΜΕ στις χώρες που ακόμη «αντιστέκονται» στην οικονομική κρίση δεν γνωρίζει όρια και κόκκινες γραμμές.
Όλα είναι θεμιτά, ακόμη και η πιο παράδοξη, παράλογη και τελικά επικίνδυνη προπαγάνδα, προκειμένου οι πολίτες – και «αναγνώστες» – τους να πάρουν, ανάλογα με την περίσταση, αυτό που χρειάζονται (οι εκδότες): ένα επιχείρημα για να εξοργιστούν με την πολιτική τους ηγεσία, που τολμάει να «ξοδεύει δισ.» για τους αχαΐρευτους ή ένα ισχυρό άλλοθι για την έλλειψη ουσιαστικής αλληλεγγύης.
Τα πλέον χαρακτηριστικά «δείγματα» του επικοινωνιακού αυτού πολέμου τα βρίσκουμε στη Γερμανία. Η αλήθεια είναι ότι δεν μας κάνουν τόση αίσθηση πλέον. Έχουμε συνηθίσει. Τεμπέληδες μας ανεβάζουν, διεφθαρμένους και «αντιπαραγωγικούς» μας κατεβάζουν.
Βέβαια, το πρόσφατο εξώφυλλο του «Spiegel» κατάφερε, ομολογουμένως, να μας αιφνιδιάσει. Ε, δεν είναι δα και η «Bild» ή το «Focus»… και δεν νομίζουμε ότι περίμενε κανείς το – δήθεν – έγκριτο γερμανικό περιοδικό να κυκλοφορήσει με τίτλο «Το ψέμα της φτώχειας», εξαπολύοντας μια άνευ προηγουμένου επίθεση στους Έλληνες και τους Κύπριους, τους οποίους κατηγόρησε ότι «κρύβουν τον πλούτο τους» κάτω από τα στρώματα στις «βίλες» τους.
Αυτό όμως που προκαλεί ανησυχία είναι ότι στον χορό της προπαγανδιστικής «υστερίας» βλέπουμε να μπαίνουν τώρα και τα γαλλικά ΜΜΕ οικοδομώντας έναν ιδιότυπο «γαλλογερμανικό» άξονα της… παραμύθας. Με πολύ πιο «έμμεσο» τρόπο, δεν λέμε, αλλά αυτό δεν αλλάζει σε τίποτε το μήνυμα που προσπαθούν να περάσουν υπογείως.
Το αντίθετο μάλιστα: τα «επιχειρήματά» τους ισχυροποιούνται ακριβώς επειδή δεν ασπάζονται τη χοντροκομμένη γερμανική γκεμπελική σχολή, αλλά βλέπουν τα πράγματα από μια παραμορφωτική οπτική γωνία.
H μισή «αλήθεια»
Έτσι η «Monde» και η «Figaro» ενημέρωναν την περασμένη εβδομάδα τους Γάλλους για την «πραγματική» κατάσταση των Ισπανών ανέργων. Όχι, το 27,6% που βρίσκεται… επισήμως «χωρίς δουλειά» δεν αποτελεί «τόσο μεγάλο πρόβλημα» όσο μπορεί να ακούγεται. Γιατί; Μα, φυσικά, επειδή υπάρχει η «μαύρη εργασία»!
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των δύο εφημερίδων, η ανεργία στην Ισπανία είναι, λίγο – πολύ, «εικονική». Και ποια είναι η απόδειξη; «Ότι, σε άλλη περίπτωση, οι Ισπανοί θα είχαν επαναστατήσει!». Αυτό δηλαδή που συμβαίνει στους Ισπανούς (και στους Έλληνες και στους Πορτογάλους) είναι μια «πλάνη», την οποία δεν θα πρέπει να χάψουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Στην πραγματικότητα, πολλοί «άνεργοι» έχουν δουλειές που απλώς είναι αδήλωτες. Ωραία ιστορία.
Προφανώς η μαύρη εργασία υπάρχει. Αλλά πρόκειται για τη… μισή αλήθεια. Για να «πείσουν» τους αναγνώστες τους ότι είμαστε «άξιοι της μοίρας μας» και «ανάξιοι αλληλεγγύης», διαβάζουν τις έρευνες όπως τους βολεύει.
Τι… «παραλείπουν»
Όμως παραλείπουν να αναφερθούν στο ότι εκατομμύρια άνθρωποι – πολλοί από τους οποίους πτυχιούχοι – εργάζονται ανασφάλιστοι, χωρίς προοπτική, για ένα κομμάτι ψωμί. Φτάνουν σε σημείο να υπονοήσουν ότι αυτό το «κομμάτι ψωμί» όχι μόνο είναι δείγμα της «διεφθαρμένης φύσης» μας, αλλά, στην πραγματικότητα, είναι και «υπεραρκετό», αφού, εάν όντως πεινούσαμε, θα είχαμε «πάρει τα όπλα».
topontiki
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.