Δώρο για τις τράπεζες ο καινούργιος νόμος Κατσέλη

Της Μίνας Αφεντούλη

 

Τη μεγάλη αλλαγή που επιφέρουν στο νόμο Κατσέλη οι νέες ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση και πρόκειται να ψηφιστούν μέχρι τις 20 Ιουνίου, με τα 20 άρθρα του νομοσχεδίου «πρόγραμμα διευκόλυνσης για ενήμερους δανειολήπτες και τροποποιήσεις στον Ν. 3869/2010», επιβεβαιώνει το χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας Το Έθνος. Στο πρωτοσέλιδο της, μάλιστα, κάνει λόγο για νόμο – σκούπα για τη ρύθμιση των δανείων.

 

 

Μετά τα αποκαλυπτήρια που κάνει η εφημερίδα στο νέο νόμο 3869/2010, αποδεικνύεται ότι ο νέος νόμος είναι προσφορά στα συμφέροντα των τραπεζών, τρία χρόνια μετά την εφαρμογή του νόμου που λειτούργησε ως ασπίδα για εκατοντάδες χιλιάδες υπερχρεωμένους πολίτες.

 

Την ώρα που οι τράπεζες διψούν για ρευστό ο νέος νόμος τους παρέχει ρευστό αλλάζοντας προς τα χείρω την ψυχολογία του δανειολήπτη. Καμία ουσιαστική απονομή δικαιοσύνης, καμία ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του νόμου Κατσέλη αλλά ένας νόμος κομμένος και ραμμένος στα συμφέροντα των τραπεζιτών.

 

Βούτυρο στο ψωμί των τραπεζών αποτελεί η καινούργια απόφαση για έναρξη καταβολής δόσεων από τη στιγμή ακόμη της προδικασίας.

 

Ενώ μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης ο οφειλέτης δεν κατέβαλλε τίποτα στην τράπεζα τώρα θα καταβάλλει τουλάχιστον το ελάχιστο ποσό που είναι 40 ευρω.

 

Η Νο1 αλλαγή που επέρχεται με το νέο “νόμο-σκούπα” για τα δάνεια αφορά την ελάχιστη δόση που θα κληθεί να καταβάλλει ο δανειολήπτης απο το στάδιο της προδικασίας.

 

Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος Κατσέλη θα προβλέπει εφεξής την καταβολή δόσης από την υποβολή της αίτησης υπαγωγής στη ρύθμιση, χωρίς καθυστερήσεις εξαιτίας της εκκρεμοδικίας. Το καταβληθέν ποσό θα συμψηφίζεται με τη ρύθμιση που τελικώς θα αποφασίσει το Δικαστήριο αποδεσμεύοντας τον οφειλέτη ακόμα και με την έκδοση της απόφασης. Η ελάχιστη καταβολή προτείνεται στο 10% της τρέχουσας δόσης με ελάχιστο ποσό καταβολής τα 40 ευρώ μηνιαίως.

 

Ο δανειολήπτης, λοιπόν, είτε έχει την οικονομική δυνατότητα είτε όχι θα πρέπει να καταβάλλει από 40 ευρώ μέχρι το 10% της τρέχουσας δόσης μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης. Άρα, ο οφειλέτης πλέον θα υποχρεούται από την πρώτη στιγμή να δίνει κάποιο χρηματικό ποσό στην τράπεζα, πριν ακόμη αποφασίσει το δικαστήριο αν μπορεί ή όχι και τι μπορεί να δίνει ανάλογα με την οικονομική του κατάσταση!

 

Άρα ο οφειλέτης αφού θα μπει στη διαδικασία να πληρώνει από την πρώτη φάση της διαδικασίας, θα είναι πιο δύσκολο να αποδείξει την αδυναμία του ή όχι να εξυπηρετεί το δάνειο του.

 

Δεν είναι λίγες φορές που οι τράπεζες παγιδεύουν τους πολίτες καλώντας τους να δίνουν όση δόση του δανείου τους μπορούν κι έτσι αποδεικνύουν οτι ο οφειλέτης έχει αλλά δε δίνει! Το ρεπορτάζ αποκαλύπτει ξεκάθαρα και το λόγο που οδήγησε την κυβέρνηση σε αυτές τις τροποποιήσεις: “Με τις αλλαγές αυτές επιδιώκεται ουσιαστικά να ενισχυθεί η διαδικασία του προδικαστικού συμβιβασμού με τους δανειστές, ώστε να μην ενθαρρύνεται η προσφυγή στο δικαστήριο” αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα.

 

 

Όλες αυτές οι αλλαγές κι οι μεθοδεύσεις γίνεται με σκοπό να κλείσουν το δρόμο του δανειολήπτη προς το φυσικό δικαστή, μιας και συνεχώς πληθαίνουν οι θετικές αποφάσεις υπέρ της πλειοψηφίας των νοικοκυριών, δηλαδή των υπερχρεωμένων.

Μετά από τρία χρόνια, εφαρμογής του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, οι τραπεζίτες είδαν στην πράξη τα “αδύναμα” σημεία του νόμου, κι υπέδειξαν τους “κολλητούς” τους στα υπουργεία να βελτιώσουν την κατάσταση ώστε να εξασφαλίσουν ρευστότητα.

 

Πώς μιλάς κ Χατζηδάκη για πιο δίκαιη λύση; Πού είναι η δικαιοσύνη σου;

 

Πριν, όμως φτάσει στο δικαστή θα έχει να αντιμετωπίσει δύο άλλες φάσεις της διαδικασίας. Αρχικά, θα κληθεί σε εξωδικαστικό συμβιβασμό που με τα νέα δεδομένα, θα αρκεί η συμφωνία των πιστωτών που εκπροσωπούν του 50% + 1 των απαιτήσεων της οφειλής και όχι την πλήρη ομοφωνία (100%) που απαιτούσε μέχρι σήμερα.

 

Από αυτό το στάδιο ξεκινά η ζωντανή διαπραγμάτευση με τους πιστωτές, που στο μεγαλύτερο ποσοστό των δανειοληπτών είναι συνήθως μία τράπεζα που έχει χορηγήσει κάποιο στεγαστικό δάνειο. Άρα, στο 80% των περιπτώσεων μία τράπεζα θα κάνει “κουμάντο” κι άρα αυτή θα παρουσιάζει την πρόταση που την συμφέρει καλύτερα ώστε να επιτύχει στον εξωδικαστικό συμβιβασμό και να μην φτάσει ποτέ η υπόθεση στην αίθουσα του δικαστηρίου.

 

Παράλληλα, σε συνεργασία με το υπ. Δικαιοσύνης θεσπίζεται ο θεσμός – παγίδα αυτός της διαμεσολάβησης. Εκεί ο δανειολήπτης θα έρχεται σε άμεση επαφή με τον εκπρόσωπο του πιστωτή του ο οποίος θα του καταθέτει μία πρόταση αποπληρωμής του δανείου ακόμη και σε βάθος 20ετίας ή 30ετίας. Ο ειδικός διαμεσολαβητής, ο οποίος θα πληρώνεται σε μεγαλύτερο ποσοστό από την τράπεζα (150ευρώ από την τράπεζα, 50 ευρώ από το δανειολήπτη) θα καλείται να βρει την πιο “συμφέρουσα” λύση. Το θέμα είναι ποιανού το συμφέρον θα υπηρετεί;

 

Γίνεται, λοιπόν, περισσότερο από σαφές ότι με τις αλλαγές αυτές επιδιώκεται ουσιαστικά να ενισχυθεί η διαδικασία του προδικαστικού συμβιβασμού με τους δανειστές, ώστε να μην ενθαρρύνεται η προσφυγή στο δικαστήριο. Μάλιστα, οι τροποποιήσεις στον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, είναι απολύτως αναγκαίες, δεδομένου ότι οι μακροχρόνιες δικαστικές εκκρεμότητες έχουν θέσει «σε ομηρεία» πολλούς δανειολήπτες και με τον τρόπο αυτόν καθυστερεί η επάνοδός τους στην οικονομική δραστηριότητα.

 

Επίσης, ορίζεται υποχρεωτικά αντίκλητος στην ελληνική επικράτεια στις περιπτώσεις εκχώρησης απαιτήσεων σε αλλοδαπά πιστωτικά ιδρύματα. Σε διαφορετική περίπτωση τεκμαίρεται ως αντίκλητος η τράπεζα που παρείχε το δάνειο.

 

Παρέχεται δυνατότητα αναστολής της αναγκαστικής εκτέλεσης κατόπιν αίτησης του οφειλέτη και μετά την έκδοση της οριστικής δικαστικής απόφασης, εφόσον έχει ασκήσει εμπρόθεσμα έφεση, προστατεύοντάς τον έτσι από καταδιωκτικά μέτρα σε βάρος του, κάτι το οποίο βεβαίως ίσχυε και τώρα και δεν είναι ένα καινούργιο στοιχείο.

 

Ένα τελευταίο βασικό σημείο που θα αλλάξει στις διατάξεις του νόμου 3869/2010 είναι ότι καταργείται η διαδικασία του δικαστικού συμβιβασμού που προβλέπεται στο άρθρο 7 του νόμου.

 

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προπαγάνδας που γίνεται υπέρ των τροποποιήσεων του νόμου είναι ο “επίλογος” του κειμένου όπου αναφέρεται χαρακτηστικά ότι: “Με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, σημειώνει το υπουργείο Ανάπτυξης, βελτιώνεται η διαδικασία διευθέτησης των οφειλών μεταξύ οφειλέτη και πιστωτών, με αποτέλεσμα τη σύντμηση του χρόνου από την κατάθεση της αίτησης μέχρι τη συζήτησή της, λαμβάνοντας υπόψη ότι η ελαχιστοποίηση του χρόνου είναι πρωταρχικής σημασίας για την επιτυχία οποιουδήποτε προγράμματος αναδιάρθρωσης χρεών”

 

Αυτό και η φράση “επιστρέφουμε στην ανάπτυξη” είναι ίσως από τα πιο σύντομα ανέκδοτα αυτής της κυβέρνησης, η όποια προσπαθεί να μας πεισει οτι κάθετι που κάνει είναι για το καλό και τη σωτηρία της χώρας.

 

Αν ενδιαφερόταν σοβαρά για το καλό των πολιτών, η κυβέρνηση δε θα έπαιρνε μέτρα – χάπι για τη διαχείριση των “κόκκινων” δανείων που έρχονται να σαρώσουν σε λίγο την ελληνική αγορά.

 

Τη Δευτέρα κατατίθεται στη Βουλή η τελική ρύθμιση για τα στεγαστικά και τα ενυπόθηκα δάνεια κι ουσιαστικά είναι μία ρύθμιση η οποία απευθύνεται σε μία πολύ μικρή ομάδα δανειοληπτών. Αυτή τη μικρή “ελίτ των δανειοληπτών” που κρατούν ενήμερα τα δάνεια τους τους χρυσώνει το χάπι προβλέποντας 48μηνη περίοδο με μηνιαία δόση μέχρι το 30% του εισοδήματος.

 

Υπάγονται άνεργοι, φυσικά πρόσωπα (μισθωτοί στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και συνταξιούχοι) με καθαρό ατομικό εισόδημα τις 15.000 ευρώ, οικογενειακό τις 25.000 ευρώ και τις 30.000 ευρώ για νοικοκυριά με τρία παιδιά και πάνω, καθώς και με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.

 

Πώς γίνεται να υπάρχουν δανειολήπτες που να πληρούν τα παραπάνω κριτήρια κι όμως να κρατούν κάθε μήνα ενήμερα τα δάνεια τους; Είναι μάλλον από αυτούς τους γρίφους που μόνο η κυβέρνηση λύνει. Άλλωστε, μόνο η κυβέρνηση διαθέτει την εικόνα ότι 8 στους 10 δανειολήπτες εξυπηρετεί τα δάνεια του.

 

 

Το ζήτημα, πάντως, είναι ότι τα ψέματα τελείωσαν. Από τις 20 Ιουνίου, ο νόμος καταφύγιο για τους δανειολήπτες, ο νόμος 3869/2010 αλλάζει με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται για τους εκατοντάδες χιλιάδες υπερχρεωμένους πολίτες.

 

Danioliptes.gr