Το μαύρο σκοτάδι που έριξε στη Δημοκρατία η δράκα του Μαξίμου, βλέποντας έντρομη να κονιορτοποιείται το ιλαρό επικοινωνιακό κατασκεύασμα του… success story, θα μπορούσε να είχε αποτελέσει την θρυαλλίδα μετάθεσης των εξελίξεων απ’ το πολιτικό στο κοινωνικό πεδίο.
Ωστόσο, η γενική απεργία που κήρυξαν οι ενώσεις των δημοσιογράφων ταυτόχρονα με το πραξικοπηματικό λουκέτο στη δημόσια ραδιοτηλεόραση λειτούργησε (και πάλι) ως ανάχωμα, μη επιτρέποντας να απεγκλωβιστούν και να εκδηλωθούν τα αντιφοβικά αντανακλαστικά των πολιτών, ώστε να πυροδοτηθεί το φυτίλι της δημιουργικής ανατροπής.
Η παρατεταμένη ηχηρή σιωπή των απεργών δημοσιογράφων έχει προκαλέσει την κατακραυγή της κοινής γνώμης, καθώς διαπιστώνει για μια εισέτι φορά ότι, η πάλαι ποτέ 4η εξουσία μέσα από τους βρόμικους διαύλους της διαπλοκής έχει μετατραπεί σε δεκανίκι της εκτελεστικής εξουσίας, σε ιμάντα αποδοχής της πολιτικής της βίας και αυθαιρεσίας, της υποτέλειας και του εξαπονδρισμού.
Η σφοδρή επίθεση που εξαπέλυσε, εν είδει ξεκαρφώματος, το κόμμα του Σαμαρά κατά της απόφασης της ΠΟΕΣΥ, για τη συνέχιση της απεργίας, επιβεβαιώνει της γραφής μας το αληθές.
ΥΓ 1. Τον φασισμό δεν τον γκρεμίζεις με τα «εργαλεία» του. Άλλωστε ο φιμωμένος ή ο λογοκριμένος δημοσιογράφος είναι πιόνι στα χέρια του συστήματος.
ΥΓ 2. Εξαιρετική η πρωτοβουλία των εργαζομένων στην ΕΡΤ να εκπέμψουν ζωντανό πρόγραμμα. Ωστόσο οι δημοσιογράφοι-παρουσιαστές που έχουν επιλεγεί δεν κάνουν γι΄ αυτή τη δουλειά. Εθισμένοι τόσα χρόνια στην «κυβερνητική δημοσιογραφία» δεν μπορούν να δώσουν τον τόνο και να ανεβάσουν το κλίμα.
ΥΓ 3. Στα …διακοσμητικά καθήκοντα του Κ. Παπούλια, πράξεις πολιτικής εντιμότητας, όπως η παραίτηση, είναι απαγορευμένες;
Γράφει ο Μαγιααπό olympia
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.