Περίεργοι καιροί αυτοί που διανύουμε. Ακόμη και ο καιρός έχει γίνει περίεργος. Μία κρύο, μία ζέστη. Μία βροχή, μία ήλιος. Περίεργες εποχές. Μπερδεμένες…
Η Ελλάδα βυθίστηκε στην αβεβαιότητα στο άκουσμα της είδησης για το κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης. Γιατί έπρεπε να γίνει έτσι; Δεν είχαμε, άραγε, αρκετούς λόγους να είμαστε ανασφαλείς;
Μόλις αρχίσαμε σιγά σιγά να ζεσταινόμαστε από το καλοκαιρινό ήλιο και αρχίσαμε να ονειρευόμαστε οτι “κάτι γίνεται” τότε επέστρεψε ο χειμώνας και μας ήρθε το χαστούκι στο πρόσωπο.
Δεν είναι μόνο το κλείσιμο της ΕΡΤ, δεν είναι μόνο οι απολύσεις, δεν είναι μόνο τα σκάνδαλα κι οι επιλογές τους είναι η κατάδηλη αποκάλυψη οτι δεν έχουμε Δημοκρατία: έχουμε ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Αριστερά.
Όλος ο κόσμος – υπέρμαχοι ή πολέμιοι της ΕΡΤ – αναγνώρισε από την πρώτη στιγμή οτι ο τρόπος που έγινε η εκτέλεση μίας απόφασης, που δεν έχει καμία σχέση με τις επιταγές της τρόικας, το είπε κι ο Ολι Ρεν, θυμίζει άλλες εποχές, φασιστικές και σκοτεινές. Η τρικομματική κυβέρνηση κατάφερε να προκαλέσει το κοινό αίσθημα που κοιμόταν βαθιά τον ύπνο του δικαίου και να αναζητήσει τρόπους για να εκφραστεί ακόμη και τώρα που του έχουν κλείσει τους περισσότερους διαύλους επικοινωνίας.
Πλήρης εφαρμογή του φασισμού με τα εργαλεία του. Ο φιμωμένος ή ο λογοκριμένος δημοσιογράφος είναι πιόνι στα χέρια του συστήματος.
Εύστοχο το σχόλιο του Σταύρου Θεοδωράκη στο protagon.gr: “Τώρα πώς τιμωρείς τον Σαμαρά κλείνοντας την Ελευθεροτυπία, Τα Νέα, την Αυγή, την Εφημερίδα των Συντακτών είναι ένα από τα παράδοξα των ημερών πολύ φοβάμαι ότι και απαγόρευση κυκλοφορίας αν διατάξουν κάποιοι η ΕΣΗΕΑ θα αντισταθεί με απαγόρευση. της κυκλοφορίας των εφημερίδων”.
Και μετά ξεκίνησε το μαρτύριο της σταγόνας των εκλογών…
Όταν σώζεις μία χώρα δεν την αφήνεις να βράζει μέσα σε βαθιά ύφεση και ανεργία, κρατώντας στο χέρι τη χειροβομβίδα των εκλογών.
Δεν την αφήνει επί μία βδομάδα να ταλανίζεται ανάμεσα από διαδηλώσεις για το αυτονόητο, σιωπητήριο στα μμε και απορία αν αντι για βουτιές τον Ιούλιο θα κάνουμε εκλογές. Τραβήξαμε όλα τα βλέμματα και πάλι στην Ελλάδα, όχι για τις παραλίες και την ομορφιά της χώρας μας αλλά για τον τρόπο, που επέβαλλε μαύρο στην κρατική ενημέρωση η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία.
Έχει πάψει απο καιρό να έχει σημασία τι πιστεύει η διεθνής κοινότητα για την Ελλάδα. Το πιο πιθανόν, είναι να έχει εντελώς λανθασμένη εικόνα για το τι πραγματικά βιώνει ο Έλληνας και τι πραγματικά προσφέρει. Αυτό που τώρα έχει σημασία είναι επιβίωση. Τι δεν καταλαβαίνουν;;;
Σήμερα τα άκουσε ο Κεφαλογιάννης από απολυμένους της ΕΡΑ. Όπου τους βρίσκουν τους τα ψέλνουν… Μέχρι να καταλάβουν. Όμως, έχουμε φτάσει εδώ και καιρό στο σημείο του “όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος” και για αυτό μάλλον βουλευτή δεν βλέπεις πια ούτε για δείγμα στο δρόμο.
Όσο και να κρύβονται, η ώρα των εκλογών φαίνεται να πλησιάζει…
danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.