Της Μίνας Αφεντούλη
Δεν έχει σημασία αν κανείς είναι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος. Αν είναι καλοκαίρι ή χειμώνας. Αν είναι νωρίς ή αργά. Οι αλήθειες πρέπει να λέγονται…
Στην Ελλάδα συχνά κάνουμε πως δε βλέπουμε τη φωτιά που έχει αρπάξει στο σπίτι του γείτονα, ελπίζοντας πως αν δεν την δούμε ή δεν την δώσουμε σημασία, δε θα επεκταθεί και στο δικό μας σπίτι.
Όλοι επηρεαστήακαμε από την κρίση. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Όμως, όλοι κάτι χάσαμε από την κρίση. Κάποιοι χάσανε πολλά περισσότερα από ότι έχασαν άλλοι. Αυτοί, λοιπόν, που δεν έχασαν τη δουλειά, το μισθό, το σπίτι ή την εξασφάλιση τους θεωρούν τους εαυτούς εκλεκτούς, ότι η κρίση είναι για τους λίγους, για τους ανάξιους, για τους άχρηστους. Κάνουν, όμως, τεράστιο λάθος!
Η κρίση δεν έπληξε μόνο όσους ήταν τεμπέληδες ή ανίκανοι. Η κρίση έπληξε άδικα και ξαφνικά ανθρώπους προκωμένους, ικανούς και ταλαντούχους και τους πέταξε στο περιθώριο κι όχι μόνο το εργασιακό. Δυστυχώς, πολύ σύντομα θα αντιληφθούν όλοι στο πετσί τους ότι τα πράγματα έχουν δύο όψεις, ο εργασιακός αρμαγεδδώνας θα πλήξει ακόμη πιο σοβαρά και ακόμη πιο ανεπανόρθωτα τους Έλληνες. Προδιαγεγραμμένο ή όχι, δεν θα είναι της παρούσης να εξεταστεί.
Το σίγουρο είναι οτι με τη Βούλα του Υπουργείου Εργασίας τινάσσονται οριστικά στον «αέρα» οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα ενώ με έγγραφο του το Υπουργείο καταργεί την πενθήμερη εργασία στις ατομικές συβάσεις για τις οποίες έχει παρέλθει η μετενέργεια.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, η αρχή γίνεται στα επισιτιστικά επαγγέλματα για 100.000 νεοπροσλαμβανόμενους με ατομικές συμβάσεις. Σύμφωνα με οδηγίες (εγκύκλιο) της Διεύθυνσης Αμοιβής και Εργασίας (!!!) του υπουργείου Εργασίας προς τους επισιτιστικούς καταστηματάρχες (η σύμβαση των οποίων έληξε στις 14-8-2012) οι νεοπροσλαμβανόμενοι «στην ατομική σύμβαση μπορεί να συμφωνηθεί να εργάζονται με εξαήμερη εργασία».Δηλαδή, με απλά λόγια, τους λέει «εφαρμόστε ατομικές συμβάσεις με εξαήμερο και αμοιβή τα 586 ευρώ, όση είναι η μεικτή αμοιβή βάσης για τους νεοπροσλαμβανόμενους».
Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη εγκύκλιο, οι μισθοί περίπου 600.000 εργαζομένων που έμειναν φέτος χωρίς κλαδική σύμβαση, θα υποστούν μειώσεις έως 20% από την απώλεια σειράς επιδομάτων, ενώ με ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις οι μισθοί μπορεί να πέσουν ακόμα και στα 586 ευρώ, στα επίπεδα δηλαδή της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Με άλλα λόγια, το κακό πλησιάζει επικίνδυνα και χτυπά ανεξαιρέτως όλους όσους – ακόμη – έχουν τη δουλειά τους. Την ώρα που ψηφίζουν το ακαταδίωκτο για τους εαυτούς τους και τους συμβούλους τους, φροντίζουν να διαλύσουν συθέμελα όποια μορφή εργασιακής και συνδικαλιστικής προστασίας υπήρχε για τους εργαζόμενους. Η συρρίκνωση των μισθών – των όποιων μισθών καταβάλλονται ολόκληροι από τους εργοδότες και στην ώρα τους – θα είναι αστραπιαία, αν ο μη γένοιτο…
Μόνο που, αν και μπροστά μας διαφαίνεται μόνο ο γκρεμός πίσω μας δεν είναι το ρέμα!
Ας απλώσει ο γείτονας το χέρι στον γείτονά του και ας βοηθήσει έκαστος αλλήλους. Ας βγούμε από το καβούκι μας και την εργασιακή μας ασφάλεια – όσοι έχουμε – και να σταματήσουμε να ευχόμαστε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα και ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πως μπορούμε να αποκτήσουμε και μεις μία κατσίκα σαν του γείτονα.
Αυτό που πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού είναι η πρώτη κατοικία από τις κατασχέσεις και οι εξώσεις, αλλιώς δεν μπορεί να συγκρατηθεί το τσουνάμιτης εξαθλίωσης.
Όσο παραμένουμε απαθής και θεωρούμε ότι όλα αυτά αφορούν άλλους κι όχι εμας, λύση δε βρίσκεται. Ό,τι είναι να συμβεί, θα συμβεί για όλους!
Κανείς δε θα μείνει αλώβητος. Για αυτό ότι γίνει και για μένα θα γίνει και για σένα. Εσύ που είσαι σε καλύτερη κατάσταση πρέπει να βοηθήσεις εμένα να βρω κάτι καλύτερο κι όχι να έρθεις εσύ στη δική μου θέση!
Η φωτιά της κρίσης εξαπλώνεται και καίει επιχειρήσεις, μισθούς, συντάξεις, παροχές. Ας μην κάψει την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά και τις αξίες μας. Λένε οτι επιστρέψαμε στα επίπεδα της δεκαετίας του 50. Τότε, όμως οι άνθρωποι ζούσανε με τα σπίτια τους ανοιχτά και τις καρδιές τους δοσμένες στον διπλανό τους. Τώρα; Αναζητούμε τον υπεύθυνο για την κατάντια μας στο μετανάστη, τον δημόσιο υπάλληλο ή όποιον άλλον θεωρούμε ότι έβλαψαν αυτή τη χώρα. Όλοι μαζί την βλάψαμε.
Πολλοί απο μας και μόνο με την απάθεια μας που μας έμαθε να λέμε “δε βαριέσαι, εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;”. Αν όχι εσύ τότε ποιος;
Danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.