Η «Νέα Ελλάδα» έχει ακριβό τίμημα

Εδώ και τρία χρόνια το Μνημόνιο και οι συνέπειες του έχουν γίνει μέρος της ζωής μας με πάνω από 4.000 ανθρώπους να έχουν πληρώσει με την ζωή τους το βαρύ τίμημα της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση.

Ας μιλήσουμε όμως με αριθμούς:

1.800.000 άνεργοι

4.000.000 Έλληνες κάτω από το Όριο της Φτώχειας

6 χρόνια ύφεσης, χαρατσιών & υπερφορολόγησης

Αύξηση ΕΦΚ Καυσίμων

Δωρεά SIEMENS 2 ΔΙΣ

Μείωση Πρωτογενούς Ελλείμματος κατά 20 ΔΙΣ

Εγγυήσεις Δημοσίου στις τράπεζες 233 ΔΙΣ

PSI με κούρεμα ομολόγων 105 ΔΙΣ

 Κατάρρευση ΕΟΠΥΥ, ασφαλιστικών ταμείων & ΕΣΥ

Δέσμευση δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και παραίτηση ασυλίας δημοσίου, ΤΧΣ &ΤτΕ

Υποβάθμιση ΧΑΑ

Ναυάγιο ΕΡΤ, ΟΠΑΠ & ΔΕΠΑ

 

Και επειδή η Ελλάδα δεν γέμισε οικονομολόγους ρωτάμε τον κόσμο εάν οι παραπάνω λόγοι αποδεικνύουν ότι ζούμε ένα εκπληκτικό και ξέφρενο successstory όπως κάποιοι θέλουν να παρουσιάσουν τα καλά λόγια για την χώρα μας, μέχρι φυσικά να γίνουν και οι γερμανικές εκλογές. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι με το να δανείζεσαι συνεχώς για να καλύψεις παλαιότερες τρύπες και με το να κρατάς με μηχάνημα υποστήριξης το τραπεζικό σύστημα εις βάρος του κόσμου δεν καταλήγεις πουθενά παρά μόνο στο γκρεμό.

 

Αν ξεπεράσουμε το γεγονός ότι η συνταγή είναι λάθος πρέπει να θυμηθούμε ότι η Ελλάδα υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο το 2010 για δύο προφανείς λόγους :

Για να βελτιώσει την οικονομική της κατάσταση και ειδικότερα να προσπαθήσει να περιορίσει το χρέος της μέχρι τότε.

Και δεύτερον για να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα και το ΑΕΠ της.

 

Τα κατάφερε αυτά; Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική καθώς δεν γίνεται να δανείζεσαι για να πληρώσεις παλαιότερα δανεικά, και ταυτόχρονα σαν κράτος να μην παράγεις τίποτα. Στην ουσία είναι απλό, όταν μια χώρα δεν έχει έσοδα και ζεί με ξένα λεφτά δεν ζει στην ουσία. Καταστρέφεται! Πάμε όμως να δούμε τι έγινε με αυτούς τους δύο στόχους που έβαλε η τότε κυβέρνηση που μας έβαλε στο Διεθνές Ταμείο.

 

Όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα, είχαμε περαιτέρω επιδείνωση καθώς η χώρα μας έπεσε στην θέση 96 της κατάταξης της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας από την θέση 64 το 2010. Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μειώθηκε λόγω της ύφεσης και έπεσε στα 180 δισεκατομμύρια ευρώ.  Δεν ξεχνάμε και το πρωτογενές Έλλειμμα, το οποίο μειώνεται πρόσκαιρα εξαιτίας της οριζόντιας περικοπής μισθών και συντάξεων άσχετα εάν ο κύριος Στουρνάρας επιμένει ότι η Κυβέρνηση πέτυχε μείωση του Ελλείμματος. Πώς γίνεται να χρωστάς και να μην έχεις έλλειμμα;

Και τέλος το Δημόσιο χρέος αντί να μειωθεί , αυξάνεται καθώς το κράτος δίνει συνεχώς χρήματα στις τράπεζες εις βάρος των φορολογουμένων με αποτέλεσμα το ΑΕΠ από το 120% που ήταν το 2010 να φτάσει στο 288% σήμερα με στόχο να πέσει στα επίπεδα του 2010 το…2020! Μια τρύπα στο νερό δηλαδή…..

 

Να μην μιλήσουμε για την ανάπτυξη, όπου και ένα παιδί μπορεί να καταλάβει ότι χωρίς ευρώ η αγορά δεν κινείται με αποτέλεσμα το κράτος να μην έχει έσοδα. Δεν γίνεται να κόβεις μισθούς και οι τιμές να παραμένουν οι ίδιες. Πουθενά δεν πέτυχε αυτή η «συνταγή» με πρόσφατο παράδειγμα την Ισλανδία που έδιωξε την τρόικα και άφησε τις τράπεζες της να χρεοκοπήσουν.

 

Το… «θετικό» σε όλα αυτά είναι ότι το νέο σχέδιο νόμου του υπουργείου οικονομικών που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση,εάν ψηφιστεί, δίνει απεριόριστη δύναμη στον υπουργό να ορίσει ο ίδιος το ποσοστό παρακράτησης φόρου από μισθούς και συντάξεις. Στην ουσία αυτά που παίρνουμε θα είναι πιο λίγα από το αρχικό ποσό που είναι επίσης κουτσουρεμένο! Στην Ελλάδα του Μνημονίου όλα είναι δυνατά. Είναι τόσο δύσκολο ότι όταν μια συνταγή είναι λάθος χρειάζεται αλλαγή;

 

Danioliptes.gr