Της Μίνας Αφεντούλη
Ή αλλιώς η τρίτη ηλικία που αντί να ηρεμήσει και να απολαύσει τις στιγμές και τα χρόνια της έχει αναλάβει την επιβίωση των επόμενων γενεών (παιδιών και εγγονών).
Στη φωτογραφία που έδωσε και το έναυσμα αυτού του κειμένου, ο παππούς κάνει ποδήλατο κουβαλώντας σε αυτό και το εγγονάκι του, τη δεύτερη γενιά. Πάντα οι παππούδες κουβαλούσαν τα εγγονάκια. Αυτά είναι, άλλωστε, σε μεγάλο βαθμό η χαρά και η πηγή ζωής τους.
Τα πράγματα όμως σε περίοδο κρίσης έγιναν πιο άγρια, πιο σκληρά. Οι παππούδες δεν κουβαλούν μόνο συμβολικά τα εγγόνια και τα παιδιά τους. Κάνουν πηδάλιο για όλη την οικογένεια, τη δική τους και των παιδιών τους, που πιθανώς είναι άνεργα ή αμείβονται με πενιχρούς μισθούς.
Στους παππούδες μας έλαχε να σηκώσουν το βάρος της κρίσης. Είναι οι πρώτοι που επλήγησαν από τις περικοπές στις συντάξεις, στις παροχές, στην ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Είναι οι πρώτοι που πλήρωσαν και πληρώνουν το «μάρμαρο» διότι ο συνταξιούχος και ο μισθωτός δεν μπορεί να γλιτώσει ούτε από την εφορία ούτε από το ταμείο. Είναι οι πρώτοι που έτρεξαν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να σταθούν και πάλι στα πόδια τους όταν εκείνα έχασαν τη δουλειά τους ή συνειδητοποίησαν ότι πλέον δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Είναι, ίσως, οι μοναδικοί που σηκώνουν αβασάνιστα το σταυρό του μαρτυρίου τους χωρίς να βαρυγκωμούν, χωρίς να τα βάζουν με κανέναν.
Κι εσύ πώς τους ξεπληρώνεις;
Τους αφήνεις να βυθίζονται όλο και περισσότερα στην απελπισία και τη θλίψη καθώς βλέπουν τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους να περνούν δύσκολα και να μην μπορούν να τα βοηθήσουν.
Άλλες πάλι φορές, τα περήφανα αυτά γηρατειά ζουν μόνα τους, γιατί τα παιδιά και τα εγγόνια τους έχουν φύγει για να βγάλουν το ψωμί τους και να διώξουν τη φτώχεια που τους έχει χτυπήσει την πόρτα. Και ζουν αυτά τα γεροντάκια με τον πόθο και την λαχτάρα του γυρισμού, περιμένοντας να γυρίσουν οι νέοι βλαστοί, να γεμίσουν τα χωριά από νιάτα, για να μην αδειάσει και ξεριζωθεί ο τόπος και καταντήσει γηροκομείο απέραντο.
Μόνο που τα περήφανα αυτά ακουμπούν με δυσκολία και πόνο στα ραβδιά τους, γιατί μετά από τα τόσα χρόνια που πέρασαν κάνοντας το χρέος τους, ζητούν και από την πατρίδα να κάνει το δικό της χρέος. Όχι για κείνους. Εκείνοι νιώθουν οτι ότι να προσφέρουν το έχουν δώσει. Τώρα που βρίσκονται στη δύση της ζωής τους να βλέπουν και να ακούν τουλάχιστον τα παιδιά τους να ευημερούν και να προκόβουν.
Αντ’ αυτού καλούνται τώρα, να στηρίξουν με όλες τις δυνάμεις τους τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Να τα κουβαλούν έχουν μάθει (φωτό). Αλλά, δεν τους έχουν μείνει πολλές δυνάμεις. Πόσες οικογένειες μπορούν να ζήσουν με τα 340 ευρώ της σύνταξης του ΟΓΑ;
Κάποτε ο Γ. Στουρνάρας είχε παραδεχθεί ότι με 586 ευρώ δε ζεις! Κι όμως κύριε Στουρνάρα, ω του θαύματος, στην Ελλάδα με τόσα χρήματα περίπου ζουν περισσότερες από μία οικογένειες. Για αυτό και κάθε 31 ή 1 του μηνός οι ουρές στις τράπεζες είναι τεράστιες.
Γιατί τα περήφανα γηρατειά στήνονται στην ουρά για την σύνταξη για να «δώσουν στο παιδί να πληρώσει τη ΔΕΗ που έληξε».
Για αυτό είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθεια τους. Κι εσείς τι κάνετε για αυτό;
Αποφασίζετε βασική σύνταξη 360 ευρώ για όλους! Προφανώς, θεωρείτε ότι με 360 ευρώ μπορεί να ζήσει κανείς και παράλληλα να πληρώνει και τα φάρμακα του και να στηρίζει και τα παιδιά του.
Ακόμη κι αν γίνει κάτι τέτοιο και αποδειχθεί ότι με 360 ευρώ σύνταξη για όλους τα περήφανα γηρατειά της Ελλάδας δε θα τα βγάζουν πέρα οικονομικά, να γνωρίζετε ότι και πάλι ο παππούς θα κουβαλάει το εγγονάκι. Γιατί έτσι το έχουμε εμείς στην Ελλάδα! Και εσείς συνεχίστε να χτυπάτε τους χαμηλοσυνταξιούχους!
Danioliptes.gr
*Φωτογραφία από Olympia.gr