Το δίλημμα το έθεσε ο Νίκος Χατζηνικολάου στην εφημερίδα Real News αλλά η κοινωνία έχει θέσει εδώ και τρία χρόνια το σχετικό δίλημμα στην κυβέρνηση αλλά απάντηση δεν πήρε ακόμη. Μέσα από τις πράξεις τους οι κυβερνώντες έχουν δώσει την απάντηση, που με τα λόγια τους απαρνιούνται.
Ένα από τα αποτελέσματα των επιλογών αυτών είναι οι μισθοί – όσων ακόμη δουλεύουν μειώνονται. Κατά συνέπεια, ο κόσμος αρχίζει πλέον να αντιμετωπίζει με απάθεια τα χρέη προς την Εφορία, τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, τις τράπεζας.
Αποδεδειγμένα πια όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου αδυνατεί να πληρώσει τα διαρκώς αυξανόμενα φορολογικά βάρη. Το συρρικνούμενο εισόδημα κάθε οικογένειας δεν φτάνει σε πολλές περιπτώσεις για να καλύψει τις υποχρεώσεις που αναλήφθηκαν σε παρελθούσες -ανεπιστρεπτί, όπως φαίνεται- εποχές ευημερίας. Η κοινωνική καταστροφή επεκτείνεται.
Η οικονομία πιέζεται τρομερά και αποσαρθρώνεται σε όλους τους αρμούς της με την πάροδο του χρόνου. Άνθρωποι συνεπείς στις οικονομικές τους υποθέσεις σε όλη τη ζωή τους, μεταλλάσσονται σε κακοπληρωτές που «ρίχνουν» όποιον συναλλάσσεται μαζί τους.
«Φυλακή πόσους θα βάλουν; Όλους; Αποκλείεται. Πόσα διαμερίσματα, πόσα σπίτια, πόσα χωράφια θα κατασχέσουν οι τράπεζες; Όλα; Αποκλείεται».
Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά και ο Γιώργος Δελαστίκ στο Έθνος, μια τέτοια νοοτροπία αρχίζει και εξαπλώνεται στην κοινωνία με ταχύτητα επιδημίας και βέβαια, κανείς δε γνωρίζει αν θα οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη, όταν αρχίσουν οι μαζικές κατασχέσεις διαμερισμάτων για χρέη προς τις τράπεζες ή την Εφορία.
Το καμπανάκι του κινδύνου έχει ήδη σημάνει και μιλά για χρεωκοπία καθώς καμία οικονομία δε μπορεί να λειτουργήσει υπό τέτοιες συνθήκες. Η ελληνική κοινωνία έχει φορτωθεί τη διάσωση των τραπεζών, που, όμως τις λυμαίνονται τα ιδιωτικά συμφέροντα. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να γλιτώσουν τις ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες από ενδεχόμενη χρεωκοπία της Ελλάδας.
Άρα τελικά αυτοί που αποφασίζουν με τίνος το μέρος είναι;
Πανηγυρικό κλίμα επικρατεί στην κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός πρέπει να έχει τρελαθεί από τη χαρά του για τα εγκώμια των Γερμανών. Η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ τού κάνει νεύμα να πάει κοντά της για να φωτογραφηθούν μαζί. Ο υπουργός Οικονομικών του Βερολίνου Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δηλώνει ότι «η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά έχει σημειώσει σημαντικές προόδους στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις» και προαναγγέλλει ότι η αξιολόγηση της Ελλάδας από την τρόικα που θα παρουσιαστεί στο Eurogroup αύριο θα είναι θετική.
«Τα πανιά της Ελλάδας είναι προς την ανάπτυξη» δήλωσε μετά τη συνάντησή του στο Μέγαρο Μαξίμου με τον Αντώνη Σαμαρά και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος βρήκε «ίχνη προόδου». Οι άνθρωποι των Γερμανών κινήθηκαν στο ίδιο μήκος κύματος.
«Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει χρηματοδοτικό κενό» διακήρυξε ο πρόεδρος του Eurogroup, Ολλανδός Γερούν Ντάισελμπλουμ.
Τα εξ’ Ευρώπης προερχόμενα αφεντικά μας, υποστηρίζουν ότι με τη δική τους καθοδήγηση και στήριξη η Ελλάδα πάει καλύτερα. Μόνο κανείς εντός των συνόρων δεν έχει την ίδια γνώμη.
Ή με την κοινωνία, ή με την τρόικα…
Την απάντηση την τελική πρέπει να τη δώσουν οι πολιτικοί μας. Εδώ και τώρα. Χωρίς άλλες καθυστερήσεις.
Ο μέγας θόρυβος που ξέσπασε στην πολιτική μας σκηνή με αφορμή τις αιχμές Βορίδη, από το βήμα του Συνεδρίου της Ν.Δ., για την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου επιβεβαιώνει και υπογραμμίζει την αδυναμία των δύο ιστορικών κομμάτων, που κυβερνούν τη χώρα από το 1974 μέχρι σήμερα, να προβούν σε ουσιαστική και γενναία αυτοκριτική.
Αδυναμία που καθίσταται σχεδόν απόλυτη όταν τίθενται υπό συζήτηση λάθη και παραλείψεις των ιδρυτών τους, που εξακολουθούν παρά την πολιτική, ηθική και οικονομική χρεωκοπία της μεταπολίτευσης να θεωρούνται ιερά «τοτέμ» από τα στελέχη και τα μέλη των δύο παρατάξεων.
Απόδειξη άλλωστε της διαχρονικής ακτινοβολίας και επιρροής των ονομάτων του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου στους ψηφοφόρους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ αποτελεί το γεγονός ότι, λίγα μόνο χρόνια μετά τον θάνατό τους, στην ηγεσία των δύο κομμάτων εκλέχτηκαν, για να κυβερνήσουν στη συνέχεια τη χώρα, ο ανιψιός του ενός και ο γιος του άλλου… Και βέβαια είναι ηλίου φαεινότερον ότι η εκλογή τους, αν δεν οφειλόταν αποκλειστικά, πάντως σίγουρα «διευκολύνθηκε» σε σημαντικό βαθμό από την «πολιτική» τους καταγωγή…
Η αυτοκριτική θα είχε νόημα εφόσον θα ήταν ειλικρινής. Από όλες τις πλευρές, για όλες τις πλευρές. Αυτή τη στιγμή, το ΠΑΣΟΚ βιώνει την απόλυτη αντίφαση: από τη μία βρίσκεται ενώπιον μιας πρωτόγνωρη κατάρρευσης των ποσοστών του. Σε εκλογικό επίπεδο διαπιστώθηκε κατά την περασμένη εκλογική αναμέτρηση ενώ είναι συνεχής η κατάρρευση του και σε δημοσκοπικό επίπεδο. Την ίδια στιγμη είναι σημαντική κι η συρρίκνωση της απήχηση της ΝΔ, όμως εξακολουθεί να κρατά τη σημαία της πλειοψηφίας.
Η κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται ότι οι δύο παρατάξεις που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα τα τελευταία 39 χρόνια και οι πρωθυπουργοί που αυτές ανέδειξαν έχουν βαρύτατες ευθύνες για την ουσιαστική διάλυση του ελληνικού κράτους, που επί δεκαετίες στελέχωναν με τους πολιτικούς τους φίλους;
Γιατί, λοιπόν, γιατί συνεχίζει να στηρίζει τους ίδιους και τους ίδιους που δείχνουν να έχουν γυρίσει την πλάτη τους στην κοινωνία;
Άβυσσος η ψυχή του ψηφοφόρου.
Danioliptes.gr