Καμία τύχη δεν είχε η σύσταση του Συνηγόρου του Καταναλωτή σχετικά με τη μη επιβολή αποκαλούμενων εξόδων «μελέτης» ή εξόδων με συναφείς διατυπώσεις κατά τη χορήγηση τραπεζικών δανείων. Και δεν είναι η μόνη σύσταση που δε βρήκε το στόχο της και δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα αφού ο Συνήγορος του Καταναλωτή δεν επιβάλλει απλά… συστήνει!
Άρα με απλά λόγια, πρόκειται για Συνήγορο – γιαλαντζί!
Μία από τις ανεξάρτητες αρχές της χώρας, ο Συνήγορος του Καταναλωτή, καλλιεργεί φρούδες ελπίδες στους απελπισμένους καταναλωτές ότι μέσω της διαμεσολάβησης του μπορούν να βρουν λύσεις στα σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν την καθημερινότητα τους όπως οι χρεώσεις των τραπεζών στις δανειακές συμβάσεις ή στις παράλογες χρεώσεις των εταιριών παροχής τηλεφωνίας.
Έχει, δυστυχώς, γίνει κατανοητό πλέον το γεγονός ότι τόσο τα δικαιώματα όσο και η προστασία του καταναλωτή “ψιλά γράμματα” κι οι κινήσεις όλων των φορέων αυτών αποτελούν κενό γράμμα αφού δε λαμβάνονται υπόψιν από τους υπευθύνους.
Ο Συνήγορος του Καταναλωτή αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αδυναμίας των κρατικών μηχανισμών να προστατέψουν τα δικαιώματα των πολιτών ως καταναλωτών. Στο κενό έπεσαν οι κατά καιρούς προσπάθειες σε νομοθετικό επίπεδο να συγχρονιστεί η χώρα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα και κανόνες για την προστασία του καταναλωτή. Ομοίως και το καταναλωτικό κίνημα στην Ελλάδα δεν έχει να επιδείξει “συγκλονιστική” παρουσία και παρεμβατικότητα. Μετρημένες είναι οι οργανώσεις κι οι σύλλογοι που το παλεύουν ενώ οι πολίτες προσπαθούν μεμονωμένα να τα βάλουν με τα μεγάλα συμφέροντα εταιριών και τραπεζών.
Στις καλένδες η σύσταση του Συνηγόρου του Καταναλωτή για τα «έξοδα φακέλου»
Υπό τις παραπάνω συνθήκες δεν προκαλεί καμία εντύπωση πως μόνο τρία τραπεζικά ιδρύματα ανταποκρίθηκαν στη Σύσταση του Συνηγόρου του Καταναλωτή σχετικά με τη μη επιβολή αποκαλούμενων εξόδων «μελέτης» ή εξόδων με συναφείς διατυπώσεις κατά τη χορήγηση τραπεζικών δανείων.
Στις 20 Νοεμβρίου του 2012 απηύθυνε σύσταση προς 19 τραπεζικά ιδρύματα να απέχουν από την εφάπαξ χρέωση αποκαλούμενων εξόδων «μελέτης» ή «φακέλου» ή «προέγκρισης» ή «διαχείρισης», εξαιρουμένων εξόδων υπέρ τρίτων (π.χ. δικαστικά, δικηγορικά, έξοδα μηχανικού), δεδομένου ότι όλες οι χρεώσεις για δαπάνες στις οποίες έχουν προβεί περιλαμβάνονται ήδη στο συμβατικό επιτόκιο εκτοκισμού.
Πιο συγκεκριμένα, στη σύσταση της η Αρχή σημειώνει ότι η επιβολή -από τα τραπεζικά ιδρύματα- πρόσθετων εξόδων “μελέτης” ή “φακέλου” ή “προέγκρισης” ή “διαχείρισης” κατά τη χορήγηση δανείων ισοδυναμεί ουσιαστικά με επαναχρέωση μέρους του λειτουργικούς τους κόστους στους καταναλωτές, εφόσον το εν λόγω κόστος έχει ήδη ληφθεί υπόψη και έχει συμπεριληφθεί στο συμφωνημένο επιτόκιο. Ζητείται, δηλαδή, κατ’ αυτόν τον τρόπο από τους καταναλωτές να πληρώσουν διπλά για τα λειτουργικά έξοδα των τραπεζικών ιδρυμάτων, τόσο μέσω του επιτοκίου όσο και μέσω της χρέωσης “εξόδων φακέλου”, ενώ δεν απολαμβάνουν κάποια επιπλέον ανταποδοτική υπηρεσία ή αγαθό.
Για τους λόγους αυτούς, ο Συνήγορος του Καταναλωτή, κος Ευάγγελος Ζερβέας κρίνει αδικαιολόγητη την επιβολή εξόδων “μελέτης” ή “φακέλου” ή “προέγκρισης” ή “διαχείρισης” κατά τη χορήγηση τραπεζικών δανείων και συστήνει στα τραπεζικά ιδρύματα να απέχουν από τη χρέωσή τους στους καταναλωτές, εκτός εάν πρόκειται για έξοδα υπέρ τρίτων (δικαστικά, δικηγορικά, έξοδα μηχανικού).
Πρόκειται για μία δικαστική διένεξη που μετρά τουλάχιστον 10 χρόνια και μέχρι στιγμής δεν έχει διευθετηθεί επαρκώς ώστε να μην υπάρχει αυτή μόνιμη πηγή διαφωνίας μεταξύ της τράπεζας και των δανειοληπτών, δήλωσε στο radio1d.gr ο Διονύσης Ραυτόπουλος, ειδικός επιστήμων του Συνηγόρου του Πολίτη, ο οποίος συμμετείχε στην σύνταξη της εν λόγω σύστασης. Σημείωσε ότι το ουσιαστικό ζήτημα που ανακύπτει εν προκειμένω είναι αν και σε τι βαθμό κάνουν έξοδα οι τράπεζες όσον αφορά τη σύνταξη φακέλου της δανειακής σύμβασης.
Πρέπει να αποδείξουν οι τράπεζες αν όντως κάνουν αυτά τα έξοδα τα οποία χρεώνουν στους πολίτες κι αν καλώς χρεώνονται οι παραπάνω χρεώσεις, τόνισε ο κ Ραυτόπουλος.
Ανέφερε ότι από τα 19 τραπεζικά ιδρύματα, έκαναν αποδεκτή κι άρα εφαρμόζουν τη Σύσταση του Συνηγόρου του Καταναλωτή η «Πανελλήνια Τράπεζα», η «Ελληνική Τράπεζα Δημόσια Εταιρεία Λτδ» και η «Protonbank».
Αντίθετα, οι «Εθνική Τράπεζα Ελλάδος», «E.F.G. Eurobank-Ergasias», «Τράπεζα Πειραιώς», «Emporiki Bank», «Marfin Egnatia Bank», «Millennium Bank A.E.», «Γενική Τράπεζα» «Probank», «Alpha Bank» και «Hsbc Bank Plc» ενημέρωσαν ότι δεν κάνουν αποδεκτή τη Σύσταση της Αρχής καθώς δε συμφωνούν με το σκεπτικό της.
Ακόμη χειρότερα, τα τραπεζικά ιδρύματα «Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Ελλάδος», «Τράπεζα Κύπρου», «Citibank», «Τράπεζα Αττικής», «FBB-Πρώτη Επιχειρηματική Τράπεζα» και «Credicom Consumer Finance» ως και σήμερα δεν μπήκαν καν στον κόπο να απαντήσουν κι έγραψαν «στα παλιά τους τα παπούτσια» τη σύσταση του Συνηγόρου του Καταναλωτή.
Για όσους δεν γνωρίζουν ο Συνήγορος του Καταναλωτή δεν μπορεί να επιβάλει, παρά μόνο να συστήνει. Η σύσταση είναι το τελευταίο μέτρο που μπορεί να χρησιμοποιήσει. Κοινοποιεί τις συστάσεις και σε φορείς με κυρωτική διαδικασία ώστε αν κρίνουν να επιληφθούν της κατάστασης, δήλωσε ο κ Ραυτόπουλος.
Ο Συνήγορος του Καταναλωτή, λοιπόν, αφήνει τον πολίτη έρμαιο της πρόθεσης του καθένα αν θα τον σεβαστεί ή όχι!
Κι επειδή κανείς πολίτης δε μπορεί να βασιστεί στην καλή θέληση όσων συναλλάσσεται, ο Συνήγορος του Καταναλωτή συστήνει στους πολίτες να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη όταν παρατηρούν διαταραχή των δικαιωμάτων τους.
Με τον τρόπο αυτό, ο κατ΄όνομα μόνο Συνήγορος του Καταναλωτή αφήνει αβοήθητο τον Καταναλωτή που αν κληθεί να δώσει για παράδειγμα 50 ευρώ ως έξοδα φακέλου, θα πρέπει να βρει το δίκιο του στα δικαστήρια, πληρώνοντας όμως από την τσέπη του το λιγότερο 250 ευρώ δικαστικά έξοδα! Άρα, η μόνη συμφέρουσα λύση θα μπορούσε να είναι η κατάθεση μαζικής αγωγής κατά της συγκεκριμένης πρακτικής της τράπεζας.
Ο Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος έχει στη διάθεση του καταγγελίες πολιτών, οι οποίοι επιβαρύνθηκαν παρανόμως και παραλόγως με χρεώσεις τις τράπεζας.
Βλέπε: Καλοστημένες παγίδες οι εξωδικαστικές ρυθμίσεις που προτείνουν οι τράπεζες!
Δεδομένης της αδυναμίας του Συνηγόρου του Καταναλωτή να βάλει φρένο στις παράνομες πρακτικές των τραπεζών, η προσφυγή στη Δικαιοσύνη και μάλιστα σε μορφή ομαδικών αγωγών θα μπορούσε να αποτελέσει μία οριστική λύση εναντίον της κάθε μορφής αφαίμαξης των δανειοληπτών από τις τράπεζες.
Danioliptes.gr