Γιατί μίλησε τώρα ο κ Τέντες; Δεν είπε τίποτα για τις αυτο – αθωώσεις

Εν μέσω θέρους και μόλις λίγες μέρες μετά τη συνταξιοδότηση του επέλεξε να μιλήσει για τη διαφθορά ο πρώην αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και νυν συντονιστής κατά της Διαφθοράς Ιωάννης Τέντες αποφάσισε να μιλήσει για τη διαφθορά στο Δημόσιο.

Ο ένας εκ των κορυφαίων δικαστικών λειτουργών της χώρας, προτείνει την κατάργηση με συνταγματική αναθεώρηση κατ’ αρχήν της λειτουργίας των επιτροπών της Βουλής, τουλάχιστον στο στάδιο της προδικασίας.

Μιλώντας στο «Βήμα» ο Ιωάννης Τέντες, εμμέσως παραδέχεται ότι οι ισχυροί τυγχάνουν μεγαλύτερης νομικής προστασίας αλλά προειδοποιεί ότι όλοι όταν παραβαίνουν το νόμο πληρώνουν βαρύ τίμημα. Μεταξύ άλλων παρατήρησε ότι η ποινική μεταχείριση βουλευτών και υπουργών πρέπει να εξομοιωθεί με αυτή των κοινών πολιτών.
Ο Συντονιστής κατά της Διαφθοράς και πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου παραδέχεται ότι υπάρχει διαφθορά στη χώρα αλλά εκτιμά πως είναι υπερτιμημένη ως μέγεθος. Οφείλεται, λέει, σε υπερβολικές ίσως εκτιμήσεις των αγανακτισμένων και απογοητευμένων πολιτών.

Το «πικάντικο» σημείο της συνέντευξης στο ερώτημα “πόσο ψηλά φθάνει η διαφθορά στη χώρας μας” ο κ. Τέντες απαντά ότι αυτό ο Ελληνας πολίτης το βλέπει κάθε μέρα στους δέκτες της τηλεόρασης και στις εφημερίδες. Πρόκειται για την “υψηλή” διαφθορά η ανίχνευση της οποίας είναι ιδιαίτερα δυσχερής και συνήθως τα οφέλη είναι για όλες τις πλευρές μεγάλα…
Τονίζει την ανάγκη εξομοίωσης της ποινικής μεταχείρισης βουλευτών και υπουργών με αυτή των πολιτών προαναγγέλοντας ότι θα καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις.

 

Σε μία χώρα όπου, σε διάστημα πέντε μηνών πέρασαν:

– Την εξαίρεση των Υπουργών από αστική ευθύνη, αν με αποφάσεις τους ζημιώσουν το Δημόσιο.
– Την εξαίρεση των μελών της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ από αστική, ποινική ευθύνη και μέτρα διοικητικής εκτέλεσης.
– Την εξαίρεση των μελών της διοίκησης των υπό κρατικοποίηση εταιριών από αστική, ποινική ευθύνη και μέτρα διοικητικής εκτέλεσης.
– Την εξαίρεση των διοικητικών στελεχών τραπεζών για δάνεια σε ΝΠΔΔ και κόμματα.
– Την εξαίρεση των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και τη θέσπιση του ακαταδίωκτου για γνωμοδοτήσεις επί μνημονίων και δανειακών συμβάσεων.

 

Πώς, λοιπόν, ένας εκ των κορυφαίων δικαστικών λειτουργούν της χώρας, και μάλιστα με ιδιότητα συντονισμού κατά της Διαφθοράς, μιλά για «υπερτιμημένη» διαφθορά όταν η ίδια η πολιτική ηγεσία της χώρας καλλιεργεί και αθωώνει τη διαφθορά όταν αυτή προέρχεται από τα «υψηλά» κλιμάκια.

 

«Κουρελόχαρτα» το Σύνταγμα κι οι νόμοι

 

Μόνο ως διεφθαρμένη θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει μία κοινωνία που εφαρμόζουν κατά περίπτωση και κατά το δοκούς τους νόμους και το Σύνταγμα της χώρας.

Υπενθυμίζεται ότι οι πηγές (κανόνες και αρχές) του δικαίου συγκροτούν σύστημα και είναι δομημένες ιεραρχικώς, όπου στην κορυφή (αν και πλέον όχι αναμφίλεκτα σε σχέση με το δίκαιο της Ε.Ε.) βρίσκεται το Σύνταγμα. Οι υπόλοιποι κανόνες δικαίου ( Νόμοι , Κανονισμός της Βουλής , Υπουργικές αποφάσεις κτλ.), θα πρέπει να εναρμονίζονται προς τις συνταγματικές διατάξεις είτε προβλέπουν κύρωση (sanction) είτε όχι ,ενώ Βουλή και Κυβέρνηση δεν θα πρέπει να τις εκλαμβάνουν ως ευχές!

Ο νομοθέτης έχει επιλέξει ως καταλληλότερο τρόπο να γίνονται οι νόμοι γνωστοί στους πολίτες τη δημοσίευση τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Μάλιστα εξαιτίας της ταχύτητας που θεσπίζονται οι νόμοι, ήδη από τα Συντάγματα του 1927 και του 1952 είχε προβλεφθεί ότι δεν θα πρέπει να παρεμβάλλονται άσχετες διατάξεις στους νόμους, ώστε να γνωρίζουν οι βουλευτές τι ψηφίζουν και οι πολίτες ποιο είναι το ισχύον Δίκαιο.
Το ίδιο επαναλαμβάνει και στη σημερινή του μορφή, το (ξεχασμένο) άρθρο 74 § 5 του Συντάγματος που ορίζει ότι νομοσχέδιο (προερχόμενο από την Κυβέρνηση) ή πρόταση νόμου (προερχόμενη από τη Βουλή) που περιέχει διατάξεις άσχετες με το κύριο αντικείμενό τους ”δεν εισάγεται για συζήτηση”. Επίσης αναφέρει ότι προσθήκη (δηλαδή πρόταση Βουλευτή ή Υπουργού σε κατατεθέν νομοσχέδιο ή σε κατατεθείσα πρόταση νόμου, η οποία έχει διαφορετικό περιεχόμενο από το περιεχόμενο της συγκεκριμένης διάταξης του αρχικού νομοσχεδίου ή της αρχικής πρότασης νόμου, και προτείνεται αντ’ αυτής) ή τροπολογία (δηλαδή πρόταση Βουλευτή ή Υπουργού σε κατατεθέν νομοσχέδιο ή σε κατατεθείσα πρόταση νόμου, με την οποία προστίθενται νέες ρυθμίσεις επί πλέον των περιλαμβανομένων στο αρχικό νομοσχέδιο ή στην αρχική πρόταση νόμου) άσχετη με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου ή της πρότασης νόμου ”δεν εισάγεται για συζήτηση”.

Τέλος το άρθρο 74 § 5 του Συντάγματος αναφέρει ότι ”σε περίπτωση αμφισβήτησης αποφαίνεται η Βουλή”.

Σε δημοσίευμα του δικηγόρου Σταύρου Τσίπρα στην εφημερίδα Το χωνί, ο Κανονισμός της Βουλής (στο άρθρο 85 § 2) διαφοροποιεί και υποβαθμίζει, το νόημα της διάταξης του Συντάγματος (74 § 5) που διατυπώνει με σαφήνεια ότι δεν μπορεί να συζητηθεί και πολύ περισσότερο να ψηφιστεί νόμος που περιέχει διατάξεις άσχετες με το κύριο αντικείμενο, με την αλλαγή της διατύπωσης σε: ”νομοσχέδια ή προτάσεις νόμου δεν πρέπει να περιέχουν άσχετες διατάξεις”. Επιπρόσθετα ουσιαστικά αποκλείεται η δυνατότητα της Βουλής να ”αποφαίνεται”, σε περίπτωση αμφισβήτησης, αν μια διάταξη είναι σχετική ή όχι με το κύριο αντικείμενο του νόμου, αφού μόνο ο υπουργός (!) ή γραπτώς τριάντα Βουλευτές (!) μπορούν να προτείνουν την ”αμφισβήτηση” ! (Σύμφωνα με το ισχύον άρθρο 101 § 6 του Κανονισμού της Βουλής, που αναφέρει μόνο την περίπτωση της άσχετης προσθήκης ή τροπολογίας νόμου). Συνεπώς τίθεται ζήτημα αντισυνταγματικότητας του ίδιου του Κανονισμού της Βουλής, όσο και αν αυτό φαντάζει περίεργο σε κάποιον μη νομικό.

Οι συγκεκριμένοι νόμοι εύστοχα έχουν χαρακτηριστεί ήδη από το 1952 ως «κουρελούδες» ή «Νόμοι Κοκτέιλ» :

-Στο νόμο 3872 της 3ης Σεπτεμβρίου του 2010 που αφορά (ανωτέρω περίπτωση 3), την ”εκτέλεση περιηγητικών πλόων από πλοία με σημαία τρίτων χωρών με αφετηρία ελληνικό λιμένα και άλλες διατάξεις”, εμφανίζεται «ως δια μαγείας» διάταξη (άρθρο 7) που αυξάνει το ποσό (που μέχρι τότε ήταν 30 δις) των παρεχόμενων εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου προς τις τράπεζες για την ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας .. κατά 25 δισεκατομμύρια ευρώ!

-Στο νόμο 4056 της 12ης Μαρτίου του 2012 που αφορά (ανωτέρω περίπτωση 5), την ”κτηνοτροφία και τις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις και άλλες διατάξεις” (μάλλον συμβολική επιλογή), εισάγεται διάταξη (το άρθρο 21 § 1) που αυξάνει το ποσό των εγγυήσεων (προς την Τράπεζα της Ελλάδος) .. κατά 30 δισεκατομμύρια ευρώ!!

Αξίζει να αναφερθεί δε ότι στην ανωτέρω διάταξη δεν αναφέρεται ούτε ειδικότερος τίτλος ούτε καν το ποσό (των 30 δις) σε ευρώ, όπως στις υπόλοιπες περιπτώσεις (1-4), αλλά μία αύξηση 50%, σε σχέση με το ποσό (60 δις) που είχε δοθεί από τα προηγούμενα σχετικά νομοθετήματα. [Αναλυτικότερα: Με την αρχική απόφαση της 6ης Μαΐου 2011 του Υφυπουργού Οικονομικών είχαν δοθεί 15 δις ευρώ ως όριο των εγγυήσεων προς την Τράπεζα της Ελλάδος.

Κατόπιν με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) στις 14/9/2011 αυξήθηκε το ποσό στα 30 δις ευρώ. Αργότερα με το πρώτο άρθρο του Νόμου 4031 της 9ης Δεκεμβρίου του 2011 κυρώθηκε η ΠΝΠ, όμως με το δεύτερο άρθρο του ίδιου νόμου(!), το ποσό αυξήθηκε εκ νέου στα 60 δις ευρώ. Τέλος με το νόμο για την κτηνοτροφία αυξήθηκε επιπλέον 50%].

 

Η φαντασία στην εξουσία!

Διαβάζοντας λοιπόν κάποιος τον συγκεκριμένο νόμο, διαπιστώνει ότι μετά από 20 άρθρα που αφορούν τα ζώα, τις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, τα πρόχειρα καταλύματα των ζώων, τα βοοειδή, τα προβατοειδή, τα αιγοειδή και την κτηνοτροφία, εμφανίζεται «με αλεξίπτωτο» το άρθρο 21 που αφορά το χρηματοπιστωτικό τομέα.

 

Γιατί στην προκειμένη περίπτωση δεν παρεμβαίνουν οι οικονομικοί εισαγγελείς; Γιατί, κανείς δεν ελέγχει την τήρηση των νόμων και του Συντάγματος και από την δεύτερη εξουσία, την εκτελεστική; Ως πότε θα εφαρμόζονται «δύο μέτρα και δύο σταθμά» για πολίτες και πολιτικούς;

 

Danioliptes.gr