Απόλυση όπως λέμε διαθεσιμότητα

Στο μαρτύριο της σταγόνας θα υποβάλλει η κυβέρνηση για 8 μήνες τους δημοσίους υπαλλήλους που θέτει σε διαθεσιμότητα. Κι αυτό γιατί αν και δεν το λέει ξεκάθαρα, η κινητικότητα ισούται με την απόλυση.

Διότι επί της ουσίας, το πολυνομοσχέδιο, που ψηφίστηκε ήδη, καταργεί σωρηδόν ολόκληρους κλάδους υπαλλήλων του δημοσίου, όπως τεχνικές ειδικότητες καθηγητών, σχολικούς φύλακες και δημοτικούς αστυνομικούς.

Κι αυτό γιατί αν διαβάσει κανείς προσεχτικά το νόμο που διέπει τη διαθεσιμότητα, διαπιστώνει οτι οι δυνατότητες που δίνει, υφίστανται μόνο για το διάστημα, που τελεί σε καθεστώς διαθεσιμότητας, ήτοι για διάστημα 8 μηνών, μετά και την τελευταία ρύθμιση, που πέρασε μέσω του Πολυνομοσχεδίου. Και μετά το … χάος.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις διατάξεις του ν.4093/2012, όταν ένας υπάλληλος εντάσσεται σε καθεστώς διαθεσιμότητας, τέσσερα πράγματα, μπορούν να του συμβούν: (α) να μεταταγεί οικειοθελώς μέσω διαδικασίας προκηρύξεως θέσεως, που ξεκινάει από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και ολοκληρώνεται με την κατάληψη μιας νέας θέσης ίδιας ή και κατώτερης κατηγορίας εκπαίδευσης με αυτήν, που κατείχε πριν την διαθεσιμότητα (β) να μεταταγεί υποχρεωτικά (γ) να τοποθετηθεί προσωρινά για την κάλυψη πρόσκαιρων αναγκών του Δημοσίου και (δ) να εκπαιδευτεί, επιμορφωθεί ή μετεκπαιδευτεί.

Με βάση αυτό το καθεστώς, καταρρίπτεται το επιχείρημα των κυβερνώντων ότι οι υπάλληλοι, των οποίων οι θέσεις καταργούνται μπαίνουν στην «κινητικότητα», που τους εξασφαλίζει, ότι μετά από 8 μήνες θα μεταφερθούν σε άλλες θέσεις του Δημοσίου και δεν θα απολυθούν. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, διαθεσιμότητα δεν συνεπάγεται αυτομάτως και κινητικότητα.
Διότι αν επρόκειτο για απλή μετάθεση του εργαζόμενου πού θα βρει η κυβέρνηση τη «δεξαμενή» των εργαζομένων από όπου θα προκύψει η δέσμευση της κυβέρνησης απέναντι στην τρόικα για 25.000 απολύσεις.

Η δυσκολία της κυβέρνησης να εντοπίσει τις λίστες με τους προς απόλυση δημοσίους υπαλλήλους ήταν παροιμιώδης και για αυτό δεν μπορεί να πείσει ούτε τον πιο αφελή ότι τώρα θα χάσει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει τη δέσμευση της απέναντι στην τρόικα. Κι ενώ κανείς θα περίμενε οτι με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση βρίσκει τον τρόπο να απομακρύνει σταδιακά και κάπως αναίμακτα τους υπαλλήλους, που «μπήκαν από το παράθυρο» εκτός ΑΣΕΠ, μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει, ότι ανάμεσα στους εργασιακά διαθέσιμους είναι και καθηγητές, που έχουν προσληφθεί μέσω ΑΣΕΠ και βεβαίως με καθ’ όλα –κατά την δική τους αντίληψη-αξιοκρατικές διαδικασίες.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, οι υπάλληλοι – με ΑΣΕΠ ή χωρίς ΑΣΕΠ – βρίσκονται ακριβώς στην ίδια θέση: περιμένουν από την κυβέρνηση να αποφασίσει αν και πού θα τους τοποθετήσει. Μετά την παρέλευση των 8 μηνών που δίνει ο νόμος, αν ο υπάλληλος δεν έχει τοποθετηθεί σε άλλη θέση θα απολύεται.
Κι εδώ βρίσκεται η ουσία του πράγματος: μέσα στους 8 αυτούς μήνες που δίνει ο νόμος, ο «διαθέσιμος» υπάλληλος θα αναζητά τρόπους για να διατηρήσει τη θέση του Δημόσιο, πιθανότατα τον τρόπο με τον οποίο μπήκε από το παράθυρο.
Μέχρι να συμπληρωθούν οι 8 αυτοί μήνες, ο υπάλληλος θα παραμένει μετέρωρος, αφού η θέση του θα έχει καταργηθεί, ενώ η κοινή γνώμη θα είναι καθησυχασμένη αφού ο υπάλληλος δε θα είναι άνεργος και θα συνεχίσει να πληρώνεται με το 75% του μισθού του. Τα πραγματικά δύσκολα θα ξεκινήσουν όταν τελικώς δει την έξοδο από την εργασία του.
Διότι όλη αυτή η γελοιότητα με την κινητικότητα, έχει μόνο το στόχο να χρυσώσει το χάπι μιας απόλυσης με προειδοποίηση, χωρίς την καταβολή αποζημίωσης.
Το ελληνικό Δημόσιο δεν μερίμνησε ώστε να υπάρχει πρόβλεψη για καταβολή αποζημίωσης σε τόσες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους που θα απολυθούν αλλά ούτε και να λάβουν κάποιο επίδομα ανεργίας.

Ουσιαστικά τους τιμωρεί επειδή μπήκαν στο Δημόσιο, που οι ίδιοι παραφόρτωσαν.
Άλλωστε, προς αυτήν την κατεύθυνση λειτούργησε και ο ν. 4093/12 (3ο Μνημόνιο) οι διατάξεις του οποίου οδηγούν σε αυστηροποίηση του πειθαρχικού δικαίου και σε αυτοδίκαιη αργία τους εκπαιδευτικούς.

Με τους Ν.4057/12 και Ν. 4093/12 παραπέμπεται ο δημόσιος υπάλληλος για το παραμικρό στα πειθαρχικά συμβούλια και με την παραπομπή του αυτή, πριν ακόμα κριθεί η υπόθεση, μπορεί να τίθεται αυτόματα σε αργία! Είναι χαρακτηριστικό ότι αν παραπεμφθεί στο πειθαρχικό συμβούλιο ακόμα και για το «αδίκημα» της «αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο συμπεριφοράς εντός και εκτός υπηρεσίας», στο οποίο χωρούν τα πάντα, τίθεται σε αργία.
Πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου τεκμηρίου της αθωότητας, που στιγματίζει τον εργαζόμενο και θίγει την προσωπική του αξιοπρέπεια.
Είναι εμφανές ότι, η πολιτική αυτή στοχεύει στην εξεύρεση θυμάτων και κατασκευή ενόχων και στην επίτευξη του στόχου για 15.000 απολύσεις στο Δημόσιο στο πλαίσιο της σχετικής συμφωνίας της κυβέρνησης με την τρόϊκα, και όχι στην απονομή δικαιοσύνης.

 

Danioliptes.gr