Στην Ελλάδα που ακόμη και οι συνταγματάρχες «βόλεψαν» την χούντα τους με το «κόλπο» της διαγραφής δανείων και χρεών, η λέξη «ρυθμίσεις» παραπέμπει (επί της ουσίας) στην «τακτοποίηση» λαμογιών και μπαταχτσήδων. Οι δε «ενστάσεις» των πολιτικών για τους πλειστηριασμούς και η δήθεν «μέριμνα» των κυβερνητικών για φτωχούς δανειολήπτες συνδέονται μόνο με ψεύδη πολιτικού κόστους.
Τελείωσαν τα ψέματα. Η Ελλάδα, θέλει-δεν θέλει, υποχρεούται να λειτουργήσει με κανόνες διαφορετικά δεν θα μπορεί να ζητάει δανεικά. Συνεπώς οι διαβεβαιώσεις κυβέρνησης και κ. Γ. Στουρνάρα για φροντίδα στους φτωχούς δανειολήπτες, καθώς και όποιες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, θα πλάθουν μόνο όνειρα θερινής αυγουστιάτικης νύχτας…
Ακόμη και αν μας υποσχεθούν ότι σύντομα θα φορέσουμε κελεμπίες και θα αγοράσουμε κουβάδες για το ελληνικό πετρέλαιο… στην Ελλάδα θα μπουν κανόνες γιατί, επιτέλους, μας βλέπουν…
Μας βλέπουν οι δανειστές.
Μας βλέπουν οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι.
Μας πήραν χαμπάρι ως τους μοναδικά καταχρεωμένους «νεόπλουτους» του πλανήτη…
Αυτή είναι η αλήθεια. Και όσο πικρή και αν είναι, αποτελεί μονόδρομο στην καταρρέουσα χώρα μας.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για πολιτικές και κομματικές συναλλαγές που έχουν να κάνουν με χρέη και με δάνεια.
Έφθασε η ώρα των πλειστηριασμών των ακινήτων, των κατασχέσεων, αλλά και του ελέγχου των καταθέσεων.
Ούτε το κράτος ούτε οι Τράπεζες είναι σε θέση να κάνουν πίσω γιατί λεφτά δεν υπάρχουν αν δεν πάρουμε δανεικά και για τα επόμένα χρόνια.
Ξεχάστε τα περί πλεονάσματος του κ. Γ. Στουρνάρα. Εάν και όταν επιτευχθεί θα βγάλει πολύ γέλιο…
Γιατί στην χώρα και ειδικότερα στην ελληνική αγορά, οι επιχειρηματίες, οι προμηθευτές, οι εξαγωγείς και οι κρατικοί υπάλληλοι που θα κυκλοφορούν με τα «κρατικά φέσια» θα είναι τόσοι που θα θυμίζουμε κάτι σαν Αλβανία ή Ανατολία …
Οι κανόνες, λοιπόν, θα λειτουργήσουν και στο ελληνικό κράτος, όχι γιατί διορθώθηκε το σύστημα ή άλλαξαν «φιλοσοφία» τα πολιτικά κόμματα, αλλά γιατί δεν μπορούμε διαφορετικά να σταθούμε στην Ευρώπη.
Και στην Ευρώπη θα σταθούμε επειδή έτσι έχουν αποφασίσει (για δικούς τους λόγους) οι δανειστές μας, που έχουν και θα έχουν το “πάνω χέρι” τουλάχιστον για μια δεκαετία και βλέπουμε.
Οπότε από το 2014 και μετά όπου οι άνεργοι θα ξεπεράσουν τα 2.000.000, θα έχουν κλείσει δεκάδες μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις και οι τιμές των ακινήτων θα έχουν πάρει ασταμάτητη κατηφόρα, τίποτε και καμία κυβέρνηση δεν μας σώζει.
Τα, μοναδικά, ελληνικά φαινόμενα των απατεώνων με τα πλαστά πτυχία που μπορούν άνετα να είναι επικεφαλής κρατικών Οργανισμών και σε διακεκριμένες θέσεις κρατικών υπαλλήλων και να πληρώνονται αδρά, όσο το κράτος έχει δανεικά για τον μισθό τους, θα σταματήσουν νομοτελειακά.
Βεβαίως όχι γιατί κάτι θα έχει αλλάξει στις πελατειακές σχέσεις κομμάτων με τους αφισοκολλητές και τους κλακαδόρους που «εξελίσσονται» σε γρανάζια της κρατικής μηχανής, αλλά γιατί δεν υπάρχουν λεφτά ούτε για την σημερινή ούτε για την επόμενη κυβέρνηση για να τα χαρίζει στους κρατιστές απατεώνες φίλους της.
Τί μας μένει λοιπόν, αφού είτε θέλουμε είτε όχι θα μπει “χέρι” και στην πρώτη κατοικία και στις αδικαιολόγητες (κατά την άποψη της εκάστοτε κυβέρνησης) καταθέσεις;
Να απαιτήσουμε τουλάχιστον οι κανόνες να είναι υγιείς και εφαρμόσιμοι. Να είναι δίκαιοι και να μην μεταβάλλονται.
Να απαιτήσουμε, ως κοινωνία και ως φορολογούμενοι, να υπάρχει ανταποδοτικότητα σε όλους τους φόρους. Από το κύριο εισόδημα μέχρι και τα δημοτικά τέλη.
Να απαιτήσουμε παιδεία όλων των ελλήνων και όχι παιδεία χρωμάτων και κομμάτων… με κομματικές πριμοδοτήσεις φοιτητών και πτυχιούχων.
Να απαιτήσουμε το νομοθετικό πλέγμα, και κυρίως το φορολογικό, να σταθεροποιηθεί ώστε να γνωρίζουν οι πάντες και ιδίως οι επιχειρηματίες (που καλούνται να μας βγάλουν από την ανεργία) σε τι περιβάλλον θα επενδύσουν,
Γιατί ακόμη και τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο που επικαλείται ο κ. Α. Σαμαράς (είναι νωρίς ακόμη να αναλύσουμε την πραγματικότητα) να αξιοποιήσουμε, θα χρειαστούν σταθεροί νομοθετικοί και επιχειρηματικοί κανόνες . Όπως συμβαίνει από την Αμερική μέχρι και στην Αφρική.
Να τα διεκδικήσουμε με μια πραγματική κοινωνική επανάσταση και όχι με τον πετροπόλεμο που ανοίγει κεφάλια και φέρνει αίμα, όπως επιθυμούν μερικοί ασήμαντοι, που θεωρούν την δημοκρατία ευκαιρία για χαβαλέ και μπάχαλο προκειμένου να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους ακόμη και στον ίδιο ασήμαντο εαυτό τους. Μακάρι να βρεθούν συνεργασίες στον πολιτικό χώρο και πρόσωπα ικανά να θυσιάσουν την πολιτική τους σιγουριά στην Βουλή, προκειμένου να τραβήξουν την Ελλάδα από το βέβαιο αδιέξοδο. Η ιστορική ευκαιρία που δίδεται μέσα στο 2014-2015 είναι, κατά την άποψή μου, μοναδική.
Του Γιώργου Κράλογλουαπό capital
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.