Τα λεφτά των “σεντουκιών” και το κράτος –ληστής

Οι «σοφοί» που υπέδειξαν στον Γιώργο Παπανδρέου το πολιτικό ψεύδος «λεφτά υπάρχουν» έβλεπαν ως «λεία» και τις τότε «παχυλές» καταθέσεις των Ελλήνων ιθαγενών. Έτσι άνοιξαν (κυρίως οι γνωρίζοντες) τα πρώτα «σεντούκια» και τις ξένες Τραπεζικές «αγκαλιές». Τα λεφτά αυτά μαζί με τα 20 δισ. ευρώ που ακολούθησαν από το 2011 και μετά γλίτωσαν και δεν επιστρέφουν.

 

Τα λεφτά των «σεντουκιών» μαζί με τα απολύτως νόμιμα λεφτά που «μετανάστευσαν» σε ξένες Τράπεζες καθώς και τα λεφτά που φυγαδεύτηκαν από πωλήσεις ακινήτων (κυρίως σε ξένους μέχρι το 2011 που υπήρχε αγορά ακινήτων) και ξεπερνούν (κατά πολύ) τα 20 δισ. ευρώ έφυγαν από τις Τράπεζες για να γλιτώσουν από τους κρατικούς ληστές και την πολιτική ληστεία που ακολούθησε μόνο για ένα λόγο.

 

Για να συντηρηθεί το κράτος-ληστής μαζεύοντας άμεσους και έμμεσους φόρους, Δημοτικά τέλη και έκτακτα χαράτσια χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα, χωρίς ανταποδοτικότητα, χωρίς ανθρώπινες κοινωνικές παροχές, χωρίς προοπτική για οικονομική προκοπή. Τα δανεικά τα πληρώνουμε με άλλα δανεικά.

 

Και εμείς ζούμε με αυτά που μας ληστεύει το κράτος πουλώντας μας «προστασία και σωτηρία». Σωστά λοιπόν διερωτάται ως πραγματικά σκεπτόμενος ο σχολιαστής “silvestar” (στην χθεσινή εμπεριστατωμένη ανάλυση του συναδέλφου κ. Μαριόλη) «…αν υπάρχουν ακόμη κάποιοι που έχουν καταθέσεις στις Τράπεζες». Και επίσης ορθά επισημαίνει (με τεκμηριωμένα επιχειρήματα) ο σχολιαστής «filof», για το ίδιο θέμα, «…γιατί να εμπιστευτούν χρεοκοπημένες τράπεζες και μια ληστρική κυβέρνηση με τους κόπους μιας ζωής;».

 

Τι άλλο μπορεί να πει κανείς όταν από το 2010 που το βαθύ-κράτος υπέδειξε στην κυβέρνηση Παπανδρέου να πληρώσουν τα σπασμένα οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, οι συνταξιούχοι, οι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι (με κάθε μορφή φορολόγησης) αρκεί να μην μειωθούν μισθοί και θέσεις στο κράτος-ληστή κανείς (μέχρι και σήμερα) δεν μας έδωσε λογαριασμό για την «θεραπεία» της κρίσης εξασφαλίσθηκε με τα λεφτά μας.

 

Τα λεφτά των «σεντουκιών» μαζί με όλες τις νόμιμες καταθέσεις στις Τράπεζες εξωτερικού και τα νόμιμα κέρδη επιχειρηματιών που έχουν λόγους να βρίσκονται σε ξένες Τράπεζες και συνολικά είναι πολύ πάνω και από 40 δισ. ευρώ αποκλείεται να επιστρέψουν στην Ελλάδα τουλάχιστον για μια δεκαετία από σήμερα αν όχι για πάντα. Γιατί να επιστρέψουν άλλωστε; Για να ικανοποιήσουν την επόμενη φουρνιά των πολιτικών κρατιστών που θα ακολουθήσουν υποσχόμενοι στους κομματικούς στρατούς – πελάτες ασφαλή επιστροφή στην αγκαλιά του κράτους-πατερούλη;

 

Για να σώσουν τις κρατικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς ελληνικές Τράπεζες;

 

Εάν υπάρχει η οποιαδήποτε ένσταση στην πραγματικότητα αυτή ας μας την τεκμηριώσουν, με στοιχεία όμως που να μας βεβαιώνουν ότι οι φόροι, τα χαράτσια, τα Δημοτικά τέλη και οι έμμεσες πληρωμές έδωσαν λύσεις στα προβλήματά μας συμπεριλαμβανομένων και αυτών που συνδέονται με την κρίση.

 

Τους συνιστώ βέβαια να αποφύγουν να χρησιμοποιήσουν τα κατασκευασμένα στατιστικά στοιχεία (ετοιμάζονται στα παρασκήνια του κράτους-ληστή) για πλεόνασμα από δήθεν νοικοκυριό του κράτους με περικοπές. Να μας πουν (μεταξύ άλλων) αν εκείνα τα λεφτά που μας έλεγαν και ξαναέλεγαν… ότι επέστρεψαν στις Τράπεζες ήταν πραγματικές επιστροφές ή προσωρινό «κατάλυμα» (ελλήνων και ξένων) στην Ελλάδα λόγω συγκεκριμένων γεγονότων και στην συνέχεια πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς…

 

Να μας πουν ακόμη τι έχουν γίνει οι φόροι και τα χαράτσια εκτός από ένα μικρό «λίπος» στις δημόσιες επενδύσεις που όμως θα σπαταλήσουν μαζί με το ΕΣΠΑ και άλλους κοινοτικούς πόρους για φέρουν τις προσεχείς Δημοτικές εκλογές στα μέτρα τους.

 

Γιατί έτσι προετοιμάζονται να κάνουν μοιράζοντας όλα τα προγράμματα επιδότησης ανεργίας και έργων απασχόλησης των ανέργων στους Δήμους υπολογίζοντας σε θετικά αποτελέσματα από τους ελεγχόμενους Δημάρχους εκάστου κόμματος.

 

Εκεί πάνε τα λεφτά μας από φόρους. Και σε μας «σερβίρουν» τις δήθεν κοινωνικές τους ευαισθησίες τους…

 

Την ίδια στιγμή έχουν στα χέρια τους υπομνήματα από εργοδότες 400.000 εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (ιδίως της μεγάλης και μικρής μεταποίησης) που τους εξηγούν τους λόγους για τους οποίους θα κάνουν απολύσεις τουλάχιστον στους μισούς αν δεν υπάρξει πραγματική αναπτυξιακή αντίληψη στην φορολογία και περιορίζονται μόνο σε δημόσιες σχέσεις ενός άνευ αξίας διαλόγου που έχει ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια χωρίς να οδηγεί πουθενά.

 

Στην Ελλάδα λοιπόν που δεν σέβεται τον φορολογούμενο και κανείς πολιτικός ή πολιτική παράταξη δεν εννοεί αυτά που λέει εδώ και 40 χρόνια ο ταλαιπωρημένος πολίτης όσο και να αγαπάει την πατρίδα του δεν πρόκειται να τους εμπιστευτεί τα λεφτά που έχει μαζέψει για τα γηρατειά του και για παιδιά του. Ας το ξεχάσουν.

 

Του Γιώργου Κράλογλου από capital