Αν τα σπίτια ήταν Τράπεζες, προφανώς θα τα είχαν σώσει. Δεν θα έμπαινε κανένα θέμα πλειστηριασμού. Πόσο ηθικό είναι, αναρωτιούνται μερικοί, να επιβραβεύεται ένας μπατακτσής ή τζαμπατζής (για να ικανοποιήσουμε και την διανοητική αναζήτηση της κυρίας Διβάνη) ο οποίος δεν πλήρωνε το δάνειό του; Όσο ηθικό είναι να διασώζονται οι Τράπεζες, είναι η απάντηση.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι ελληνικές Τράπεζες, ανακεφαλαιοποιήθηκαν, δηλαδή επιδοτήθηκαν με τα χρήματά μας τα οποία μπαίνουν στο ελληνικό χρέος για να διασωθούν. Να μην καταρρεύσουν ήταν η επίσημη απάντηση. Και η απάντηση συνέχιζε, πως αν κατέρρεαν, θα κατέρρεε και η Οικονομία στο σύνολό της.
Δηλαδή σε μία Οικονομία της αγοράς, όπου ο βασικός κανόνας είναι πως επιβιώνει όποιος μπορεί και απαγορεύεται η κρατική παρέμβαση, το ελληνικό κράτος, παρενέβη και επιδότησε τις Τράπεζες, αντί να αφήσει να λειτουργήσουν οι νόμοι της αυτορρύθμισης και της αγοράς. Με δικά μας χρήματα. Κορυφαίοι εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, όπως ο Στέφανος Μάνος, διαφώνησαν με αυτή την κίνηση. Έτσι ο άκρατος κρατισμός, αυτός της επιλεκτικής επιδότησης, εκφράστηκε στο αντιπροσωπευτικότερο πεδίο της αγοράς, που είναι οι Τράπεζες.
Ένα απλό ερώτημα είναι, γιατί το κράτος δεν παρεμβαίνει στις χιλιάδες επιχειρήσεις που κλείνουν κάθε μέρα; Γιατί δεν επιδοτεί, δεν δανειοδοτεί με χαμηλά επιτόκια τους επαγγελματίες που προσπαθούν να κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους; Δεν είναι αυτό κομμάτι της αγοράς; Δεν καταρρέει η Οικονομία όταν καταρρέουν αυτοί;
«Μα οι ελληνικές Τράπεζες ζημιώθηκαν επειδή αγόρασαν Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου τα οποία κουρεύτηκαν» απαντούν κάποιοι. Και τα ασφαλιστικά ταμεία αναγκάστηκαν να αγοράσουν Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου τα οποία κουρεύτηκαν, αλλά τα αφήνουν να καταρρεύσουν μαζί με την Κοινωνική Ασφάλιση. Αλλά γιατί οι Τράπεζες αγόρασαν Ομόλογα; Γιατί πήραν αυτό το ρίσκο, δεν απαντά κανένας.
Μα γιατί σε συνεννόηση με τις κυβερνήσεις και την Τράπεζα της Ελλάδας, οι τραπεζίτες εξυπηρετούσαν το ελληνικό Δημόσιο στην δημιουργική λογιστική του, παίρνοντας ως αντάλλαγμα τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι θέλουν στον Τραπεζικό τομέα.
Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και το δικαίωμα να δανείζονται με 1% και να μας δανείζουν με 8%. Κυρίως όμως απέκτησαν το δικαίωμα να δημιουργήσουν μια ζούγκλα κλεπτοκρατίας και σκανδάλων.
Οι Τράπεζες, δεν ζημιώθηκαν γιατί μολύνθηκαν από το ελληνικό Δημόσιο, αλλά γιατί έκλεψαν οι Τραπεζίτες, δάνεισαν δικές τους εταιρείες ή φίλους τους οι οποίοι συμμετείχαν σε εικονικές αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων, έδωσαν θαλασσοδάνεια χωρίς αντίκρισμα σε Μέσα Ενημέρωσης για να εξασφαλίσουν τη σιωπή τους…
Σε πολλές περιπτώσεις έκλεψαν τους μικρομετόχους, πουλώντας ακίνητα που είχαν αγοράσει με δάνεια της Τράπεζας σε πολλαπλάσιες τιμές στην ίδια την Τράπεζα. Συνεπώς οι Τράπεζες δεν ζημιώθηκαν από την κρίση αλλά από την χρήση.
Αλλά ακόμη και αν ζημιώθηκαν από τον συνεταιρισμό με το κράτος, πήραν ένα ρίσκο στα πλαίσια της αγοράς. Γιατί πρέπει εγώ να πληρώσω το ρίσκο του Τραπεζίτη που για να εξυπηρετήσει την κυβέρνηση έκανε ό,τι ήθελε δίνοντας ταυτόχρονα θαλασσοδάνεια στα κανάλια; Η άποψη πως οι Τράπεζες μολύνθηκαν από το Δημόσιο, είναι συγκαλυπτική των τεράστιων σκανδάλων που είναι σε εξέλιξη τα τελευταία 10 χρόνια στην Τράπεζα της Ελλάδας και στις Τράπεζες συνολικά. Έτσι οι μαύρες τρύπες αποδίδονται στο δημοσιονομικό πρόβλημα και δεν πάει κανένας φυλακή. Σε αυτά τα πλαίσια αναπτύσσεται και η τρομοκρατία πως αν καταρρεύσουν Τράπεζες θα καταρρεύσουν τα πάντα. Γιατί δεν ελέγχονταν λοιπόν οι Τράπεζες και μετά να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τίμιες;
Αυτές οι Τράπεζες, ήταν που με ευθύνη τους (με βάση τους κανόνες της αγοράς πάντα) έδωσαν αφειδώς δάνεια σε ανθρώπους που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν. Αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι καλούνταν ακόμη και τηλεφωνικώς να πάρουν ένα δάνειο «για την πιτυρίδα», δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν σήμερα. Όπως κάνουν το Mega, ο Τράγκας και πολλοί άλλοι πελάτες των Τραπεζών. Το αποτέλεσμα είναι πως θα τους κατασχέσουν το σπίτι. Το Mega βεβαίως δεν το κατέσχεσαν αλλά έδωσαν δάνειο επαναχρηματοδότησης 100 εκατομμυρίων, αν θυμάστε.
Το αποτέλεσμα των κατασχέσεων θα είναι κατάρρευση νοικοκυριών, επιδείνωση των συνθηκών στην κοινωνία, κοινωνική αναταραχή. Ο βασικότερος μοχλός της Οικονομίας, δηλαδή ο άνθρωπος του οποίου θα κατασχέσουν το σπίτι, θα καταρρεύσει. Και η κατάρρευση των παραγωγικών μονάδων, του ανθρώπινου δυναμικού που είναι ήδη σε άθλια κατάσταση, είναι βασικότερο από την κατάρρευση των Τραπεζών. Πρωτίστως Οικονομία είναι οι άνθρωποι. Χωρίς ανθρώπους, ακόμη και με Τράπεζες, δεν υπάρχει και δεν αναπτύσσεται Οικονομία.
Παρ’ όλα αυτά με διάφορα προσχήματα, θα προχωρήσουν στους πλειστηριασμούς. Δεν θα διασώσουν τα νοικοκυριά με διευκολύνσεις, όπως έσωσαν τους μπατακτσήδες και τζαμπατζήδες (κατά Διβάνη) τραπεζίτες.
Του Κώστα Βαξεβάνη από koutipandoras
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.