Το καλοκαίρι πλέον φτάνει στο τέλος του και οι πολίτες που επιστρέφουν στο κλεινόν άστυ θα βρουν στην πόρτα του σπιτιού τους να τους περιμένει ο νέος φόρος ακίνητης περιουσίας και πολλοί ακόμη λογαριασμοί που πρέπει να πληρωθούν για να γεμίσουν τα ταμεία του κράτους.
Την ίδια ώρα λοιπόν που η γερμανική FAZ αποκαλεί ανίκανους τους πολιτικούς μας, το χρέος ξεπερνά το 180% του ΑΕΠ και οι πλειστηριασμοί είναι πρό των πυλών, η αντιπολίτευση συνεχίζει με ρυθμούς…χελώνας τον αγώνα της να πείσει τους πολίτες οτι μπορεί να τα καταφέρει. Χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία θα λέγαμε.
Σε συνέντευξη του στην RealNews ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Δημήτρης Παπαδημούλης προσπάθησε να δώσει το στίγμα του ΣΥΡΙΖΑ για τον Σεπτέμβριο που έρχεται ζητώντας στην ουσία για πολλοστή φορά εκλογές. “Χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και τα θύματα του Μνημονίου να σπρώξουν περισσότερο για να πέσει η κυβέρνηση” δήλωσε χαρακτηριστικά.
Δεν μας έλυσε όμως την απορία γιατί και τις δυο φορές που είχε ευκαιρία το κόμμα του Τσίπρα να πάει την χώρα σε εκλογές, τα έχουμε αναλύσει και σε προηγούμενα άρθρα, έκανε πίσω χωρίς να δώσει κάποια λογική εξήγηση. Γιατί δεν γίνεται ένα σοβαρό κόμμα του κοινοβουλίου να ζητά εκλογές και στο τέλος να υπεκφεύγει χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Μήπως φοβάται ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει; Γιατί αυτή την εικόνα μας δείξει μέχρι τώρα.
Πάμε όμως πίσω στην συνέντευξη του κυρίου Παπαδημούλη, ο οποίος αναφέρθηκε και στο κούρεμα του ελληνικού χρέους, τονίζοντας οτι εαν δεν εφαρμοστεί, η ελληνική οικονομία θα βαδίσει ολοταχώς προς τον γκρεμό. Και εδώ μας δημιουργήθηκε και άλλη απορία. Τι νόημα θα έχει να κόψουμε ΞΑΝΑ το χρέος αφού πάλι θα χρωστάμε, λιγότερα αλλά θα χρωστάμε, και πάλι θα πρέπει να δανειστούμε για να το αποπληρώσουμε; Το ζήτημα δεν είναι να απαλλαγούμε τελείως από αυτό; Μήπως ζούμε σε διαφορετική οικονομική πραγματικότητα;
Αν όμως περιμένουν απο τον λαό τις απαντήσεις σε τόσο κρίσιμα ερωτήματα, τότε ίσως δεν θα έπρεπε να είναι στις θέσεις που έχουν καταλάβει. Γιατί μετά από τόσα χρόνια εξαντλητικής λιτότητας είναι καιρός η αντιπολίτευση στο σύνολο της να παρουσιάσει σοβαρές και εφικτές προτάσεις που να επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των ελλήνων πολιτών και όχι να χρησιμοποιούν τετριμμένες εκφράσεις όπως “άνοιγμα στην κοινωνία” “χρειάζεται πολλή δουλειά” , “σοβαρότητα χωρίς αλαζονεία” κλπ.
Τέλος, ο κ Παπαδημούλης ερωτήθηκε για το ζήτημα των πλειστηριασμών και το ενδεχόμενο οι αντιδράσεις των βουλευτών να ανατρέψουν την προειλημμένη απάντηση και τότε εκείνος εκτίμησε σαν να ήταν μία άλλη Βουλή από εκείνη στην οποία συμμετέχει,οτι στο παρελθόν αρκετοί υποψήφιοι αντάρτες αποδεδείχθηκαν στο τέλος «γιαλατζί». Στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον πείτε καλύτερα κύριε Παπαδημούλη!
“Σαμαράς – Βενιζέλος”, είπε, “μαγειρεύουν ήδη για να σερβίρουν το Νοέμβριο, το «ξεπάγωμα» των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, πασπαλισμένο με ανώδυνα «κοινωνικά» καρυκεύματα, για να μην μυρίζει τόσο άσχημα. Οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί για δήθεν προστασία των αδυνάμων είναι παραπλανητικοί και δεν πείθουν κανέναν. Το μέτρο βάζει στο στόχαστρο τη λαϊκή και μεσαία ελληνική οικογένεια και θα οδηγήσει, αν τελικά εφαρμοσθεί, σε γενικευμένη κοινωνική έκρηξη, γι αυτό οι αντιδράσεις εντός της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας είναι, ως τώρα, μεγάλες. Ας κρατάμε όμως μικρό καλάθι.” Πάλι σαν να αφορά άλλη Βουλή από αυτή που συμμετέχει η τοποθέτηση Παπαδημούλη. Σαν να μην μερίδιο ευθύνης ή λόγο το κόμμα του. Σαν να μην έχει δύναμη η αξιωματική αντιπολίτευση να ανατρέψει τα δεδομένα ειδικά σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία όπως αυτή!
Όποιος έχει πραγματική όρεξη για δουλειά καταφέρνει κάτι σε αυτή την κοινωνία. Η αντιπολίτευση τι θέλει ακριβώς; Έχει αποφασίσει; Γιατί η κλεψύδρα αδειάζει σιγά – σιγά…
Danioliptes.gr