Σε όνειρο θερινής νύχτας εξελίσσονται τα σενάρια περί ενίσχυσης της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Κωστή Χατζηδάκη να πείσει τους τραπεζίτες να διοχετεύσουν – για τα μάτια του κόσμου – έστω 2 δις ευρώ.
Σε μία ακόμη συνάντηση τους οι εκπρόσωποι της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών άκουσαν τις συστάσεις του Υπουργού Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους και να «ρίξουν» ρευστό στην αγορά από την ενεργοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων του ΕΣΠΑ (ΕΤΕΑΝ, Jeremie, κλπ).
Μάλιστα, οι δύο πλευρές ανακοίνωσαν οτι ετοιμάζουν νέο χρονοδιάγραμμα με συγκεκριμένους στόχους ανά μήνα. Το χρονοδιάγραμμα και οι στόχοι θα εξειδικευτούν μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου προκειμένου μέχρι το τέλος του έτους να έχουν συμβασιοποιηθεί από τις 4 συστημικές τράπεζες, 2 δισ. ευρώ από τα διαρθρωτικά ταμεία.
Χαράς ευαγγέλια για τον Υπουργό Ανάπτυξης που δεν λέει την αλήθεια στον ελληνικό λαό και συγκαλύπτει περιτέχνως τον πακτωλό χρημάτων που συνεχίζουν να λαμβάνουν οι τράπεζες χωρίς να ρίχνουν ούτε ένα ευρώ στην αγορά.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση ανοίγει διάπλατα την πόρτα της άρσης απαγόρευσης των πλειστηριασμών σπέρνοντας τον πανικό στην ελληνική κοινωνία που δεν αντέχει να χάσει ακόμη και το σπίτι της στο όνομα της «κρίσης». Σύμφωνα με δημοσίευμα της freeSunday, ο σχεδιασμός υπάρχει ήδη σε επίπεδο τρόικας κι εξυπηρετεί τη βιωσιμότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος μέσα από τον περιορισμό των «κόκκινων» δανείων και της τιτλοποίησης, στο μέτρο του δυνατού, «πακέτων» δανείων με αρκετά προβλήματα.
Σε αυτόν τον άξονα κινούμενοι κυβέρνηση και τράπεζες, δεν ανοίγουν με σοβαρότητα κι υπευθυνότητα το ζήτημα της ενίσχυσης της πραγματικής οικονομίας αφήνοντας τον ελληνικό λαό αβοήθητο απέναντι στην φορολογική του αφαίμαξη αλλά και την σφοδρή μείωση των εισοδημάτων του.
Τι κι αν περίμενε κανείς οτι με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ζεστό κρατικό χρήμα – σσ του έλληνα φορολογούμενου – ύψους 50 δις ευρώ θα ενισχυόταν η ρευστότητα στην ελληνική αγορά. Όπως αποδείχθηκε στην πράξη, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία επιβάρυνε τον μέσο πολίτη με 5000 ευρώ και την μέση τετραμελή οικογένεια με 20.000 ευρώ, κάλυψε τις ανάγκες εσωτερικής λειτουργίας των τραπεζών χωρίς φυσικά να οδηγήσει στην αύξηση χορηγήσεων. Η αύξηση των χορηγήσεων περνάει υποχρεωτικά από την αύξηση των καταθέσεων, η οποία είναι πρακτικά αδύνατο να επιτευχθεί με την πολιτική που εφαρμόζεται.
Όπως συνεχίζει το δημοσίευμα, η μεγάλη φορολογική πίεση που ασκεί η κυβέρνηση σε βάρος των νοικοκυριών οδηγεί τους τελευταίους μήνες στη φθορά των καταθέσεων, που υποχωρούν προς τα 160 δις ευρώ, ενώ το 2009 ξεπερνούσαν τα 235 δις ευρώ.
Εν ολίγοις, κανείς δεν τολμά να πιέσει τους τραπεζίτες να βάλουν το χέρι στην τσέπη που είναι παραφουσκωμένη από το ζεστό χρήμα του Έλληνα φορολογούμενου.
Οι κυβερνητικοί αρμόδιοι εξηγούν στο freeSunday οτι πρέπει να μειωθούν κι οι κακοπληρωτές για να βελτιώσουν οι τράπεζες το χαρτοφυλάκιο τους και να μπορέσουν στη συνέχεια να αυξήσουν τη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία! Επαναλαμβάνουν, δε, την πολιτική μπλόφα που έκαναν ταυτίζοντας σκόπιμα την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος με 50 δις ευρώ του φορολογούμενου λαού με την ανύπαρκτη, όπως αποδείχθηκε, αύξηση των χορηγήσεων, αυτή τη φορά με την ιερή για τον Έλληνα πρώτη κατοικία του.
Παρά την προκλητική στάση του τραπεζικού συστήματος απέναντι στον Έλληνα φορολογούμενο, που αντί να τον ενισχύει τον «αρμέγει» η λίστα με τα προβλήματα του συνεχώς μεγαλώνει.
Οι κακοπληρωτές δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα των τραπεζών, καθώς αν επιθυμούν το σύστημα και οι αρμόδιες φορολογικές αρχές μπορούν ανά πάσα στιγμή να τους εντοπίσουν και να τους επιβάλλουν τη στοιχειώδη φορολογική συμπεριφορά.
Το συνεχώς διογκούμενο ζήτημα των «κόκκινων» δανείων απειλεί πραγματικά το εγχώριο τραπεζικό σύστημα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, οι επισφάλειες στον τομέα της στεγαστικής πίστης ανήλθαν στο τέλος του 2012 στο 20% στο σύνολο των 75 δισ. ευρώ που είναι το σύνολο των στεγαστικών δανείων, ανεβάζοντας το ύψος των «κόκκινων» δανείων στη συγκεκριμένη κατηγορία στα 15 δισ. ευρώ. Τα στοιχεία της ΕΕΤ, που αναφέρονται ωστόσο στον Ιούλιο του 2012, κάνουν λόγο επίσης για 222.384 ρυθμίσεις, αξίας 12,3 δισ. ευρώ περίπου, σε σύνολο 1,5 εκατομμυρίου στεγαστικών δανείων, αριθμός που σήμερα αναμένεται να έχει αυξηθεί κατά πολύ σε σχέση με το περσινό καλοκαίρι.
Τα «κόκκινα» δάνεια αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και για αυτό δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι διεθνείς οίκοι «βλέπουν» τις επισφάλειες να σκαρφαλώνουν στο 30% φέτος και να προσεγγίζουν και το 40% το 2014, εξαιτίας της βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης στην Ελλάδα.
Αν επαληθευτούν οι «Κασσάνδρες», τα δάνεια σε καθυστέρηση θα ξεπεράσουν τα 68 δισ. ευρώ στο τέλος του χρόνου και τα 90 δισ. ευρώ στο τέλος του 2014.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το προστατευτικό καθεστώς απαγόρευσης των πλειστηριασμών για κύρια κατοικία, που βέβαια αποτρέπει τους πλειστηριασμούς αυτής της κατηγορίας από τις τράπεζες, αλλά όχι από το Δημόσιο, το οποίο διατηρεί αυτή τη δυνατότητα στο ακέραιο έχει αποτρέψει την εκτίναξη των πλειστηριασμών τα τελευταία χρόνια και είναι χαρακτηριστικό ότι το 2011 οι πλειστηριασμοί μειώθηκαν στις 44.000, από 52.000 το 2009, για να περιοριστούν τελικώς στις 26.000 το 2012.
Επομένως, το πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, για λογαριασμό του τραπεζικού συστήματος δεν είναι κάποιοι επιτήδειοι κακοπληρωτές, αλλά μία τεράστια μάζα δανειοληπτών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και κινδυνεύουν να χάσουν την πρώτη κατοικία τους για το στεγαστικό, επιχειρηματικό ή και καταναλωτικό δάνειο που έχουν πάρει.
Σε αυτό το εκρηκτικό σκηνικό που διαμορφώνεται στην ελληνική κοινωνία, με τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας να βρίσκονται προ των πυλών, λύσεις όπως αυτές που εφαρμόστηκαν σε ΗΠΑ και Ισπανία κρίνονται απαγορευτικές.
Στις ΗΠΑ το σπάσιμο της στεγαστικής φούσκας το 2008 στέρησε 7 εκατομμύρια πολίτες από την πρώτη κατοικίας τους, με αποτέλεσμα να πέσει σε λίγα χρόνια το ποσοστό ιδιοκατοίκησης από το 69% στο 64%.
Στην Ισπανία σημειώθηκαν πολλές αυτοκτονίες συνταξιούχων που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρέωσεις τους προς τις τράπεζες και βρίσκονται από τη μέρα στην άλλη στο δρόμο.
Επειδή όμως στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό από την Ισπανία, όπου το ποσοστό των κόκκινων δανείων είναι της τάξης του 11 – 12% ποσοστό υποδιπλάσσιο του ελληνικού, αυστηρές και άκαμπτες λύσεις όπως αυτές της Ισπανίας δεν προκρίνονται.
Το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά και υπεύθυνα κι όχι με λύσεις ασπιρίνης όπως οι διάφοροι νόμοι και ρυθμίσεις που προωθούνται κατά καιρούς.
Danioliptes.gr