Πάλι μακάβριες υπουργικές διαπιστώσεις ότι το ασφαλιστικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο. Πάλι εξαγγελίες για τη σύσταση επιτροπής εμπειρογνωμόνων μέσα στον Σεπτέμβρη. Πάλι προετοιμασία πυροβολικού για συντάξεις και παροχές υγείας που πρέπει να κοπούν -είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.
Και πάλι προπαγανδιστικά ταμ-ταμ για άγαμες θυγατέρες που σκανδαλωδώς συνταξιοδοτούνται στην πιο παραγωγική ηλικία. Πάλι δηλαδή στο στόχαστρο οι πιο φτωχοί, οι πιο ευάλωτοι, οι πιο ηλικιωμένοι, οι εξαρτημένοι από την κοινωνική αλληλεγγύη -οι συνταξιούχοι.
Για να αποδειχτεί για εκατοστή φορά ότι το θέμα αυτής της κυβέρνησης κι αυτής της πολιτικής δεν είναι αν είναι βιώσιμα τα ταμεία. Είναι αν είναι βιώσιμοι οι άνθρωποι και πρώτα – πρώτα εκείνοι που καταστρέφουν την αρμονία των μνημονιακών δεσμεύσεων με το βάρος της σύνταξής τους, το βάρος των φαρμάκων τους, το βάρος της περίθαλψής τους.
Κοιτάξτε: Με την πολιτική της ύφεσης, της ανεργίας και των άθλιων μισθών στραγγαλίζουν τα έσοδα των ταμείων. Ύστερα διαπιστώνουν ότι τα ταμεία δεν είναι βιώσιμα. Και αντί να αναζητήσουν έσοδα κόβουν… έξοδα -δηλαδή συντάξεις, εφάπαξ και ιατροφαρμακευτικές παροχές. Με το επιχείρημα ότι οι δεσμεύσεις στους δανειστές δεν επιτρέπουν κρατική εγγύηση συντάξεων άνω των 360 ευρώ! Άρα τα ταμεία πρέπει να κόψουν τον λαιμό των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων -να γίνουν εκείνοι μη βιώσιμοι, για να γίνουν αυτά βιώσιμα.
Κι όλα αυτά για να γίνει, υποτίθεται, βιώσιμο ένα χρέος που δεν είναι δυνατόν να γίνει βιώσιμο. Κι όποιον προτείνει μια άλλη πολιτική, που βάζει τους ανθρώπους πάνω από το χρέος, τον χαρακτηρίζει ο Στουρνάρας αστείο. Και επικίνδυνο! Διότι, λέει, αν τολμήσουμε να πούμε ώς εδώστους δανειστές, θα είναι μονομερής ενέργεια και θα πέσει η τρομερή τιμωρία της Μέρκελ πάνω μας σε δέκα δευτερόλεπτα. Ενώ, αν ξεπαστρέψουμε με την πείνα και το κρύο μερικές χιλιάδες γέροντες, όχι μόνο δεν είναι μονομερής ενέργεια, αλλά αποδεικνύουμε κιόλας ότι δεν είμαστε αστείοι και επικίνδυνοι.
Σίγουρα δεν είναι αστείος ούτε στον νέο ρόλο του χρονομετρητή των δανειστών ο Στουρνάρας. Μετράει ακριβώς το προσδόκιμο της αντίδρασής τους (δέκα δευτερόλεπτα!!) και προφανώς βρίσκει πιο συμφέρουσα τη μείωση του προσδόκιμου ζωής των συνταξιούχων. Μήπως με τέτοια χρονομετρική εμπειρία ήρθε η ώρα να μετρήσει και το προσδόκιμο της πολιτικής του καριέρας;
Του Θανάση Καρτερού από avgi
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.