Μάχες οπισθοφυλακής με μεγάλες θυσίες (κυρίως για τους εργαζόμενους) κρύβονται στα οικονομικά αποτελέσματα του δεύτερου τριμήνου των ελληνικών επιχειρήσεων, τα οποία επιβεβαιώνουν την πλήρη λειτουργία του σπιράλ της ύφεσης και «βγάζουν» τρία κεντρικά συμπεράσματα:

 

1. Η κρίση είναι εδώ για τα καλά και δεν θα μας εγκαταλείψει σύντομα, με επιπτώσεις που θα «κουρεύουν» για χρόνια το ελληνικό επιχειρείν.

2. Οι περισσότερες επιχειρήσεις αποφεύγουν τις επενδύσεις, δίνοντας βάρος μόνο στα προγράμματα περιστολής δαπανών, ώστε να κρατήσουν γεμάτα ταμεία. Έτσι, όμως, δεν μπορεί να έρθει ούτε ανάπτυξη ούτε και νέες θέσεις εργασίας.

3. Θετικά αποτελέσματα σημειώνουν μόνο όσοι έχουν καταφέρει να στοχοθετήσουν έναν αντίπαλο – θύμα στον τομέα λειτουργίας τους, είτε όσοι έχουν διαμορφώσει προνομιακά πεδία επιχειρηματικής δραστηριότητας λόγω προνοητικής προετοιμασίας.

Πριν καν φτάσουμε στα ίδια τα αποτελέσματα που δείχνουν τις επιδόσεις των επιχειρήσεων, η κατάσταση περιπλέχτηκε από την αλλαγή του εταιρικού φορολογικού συντελεστή από το 20% στο 26%. Κάτι που προκάλεσε μεγάλες αλλαγές στον υπολογισμό της αναβαλλόμενης φορολογίας. Συνέπεια: σε πολλές περιπτώσεις προέκυψαν μεγάλες διαφορές μεταξύ των κερδών πριν και μετά τους φόρους.

«Τρελή φορολογία»
Βέβαια και οι ίδιοι οι φόροι γίνονται κεντρικό στοιχείο της επιχειρηματικής δραστηριότητας με πολλές εταιρείες να ασφυκτιούν κάτω από το βάρος τους. Ακόμη όμως και αυτοί που δεν ασφυκτιούν, δεν κρύβουν τη δυσαρέσκεια για το επιχειρηματικό περιβάλλον, που ενώ στα χαρτιά σχεδιάζεται για να προσελκύει επενδύσεις, στην πράξη λειτουργεί ακριβώς αντίθετα.

Ο όμιλος Μυτιληναίου, που είχε μια από τις καλύτερες επιδόσεις στο β’ τρίμηνο και το εξάμηνο, ήταν αυτός που ανέλαβε να πει τα πράγματα με το όνομά τους, σημειώνοντας (διά στόματος του επικεφαλής του Ευάγγελου Μυτιληναίου στο Reuters) πως ο πατριωτισμός είναι αυτός που κρατά τον όμιλο στην Ελλάδα, παρά το τρελό φορολογικό φορτίο που καλείται να σηκώσει και έχει ως αποτέλεσμα ορισμένοι μέτοχοι να ζητούν τη μεταφορά της έδρας.

Προειδοποίηση ή απειλή, η ουσία είναι ότι ο επιχειρηματίας δείχνει να μιλά έξω από τα δόντια λέγοντας πως «το πρόβλημα είναι πως καλούμαστε να πληρώσουμε όλο και περισσότερους φόρους κάθε μήνα». Και τονίζοντας με νόημα: «Να φορολογείται το εισόδημα είναι απαραίτητο. Να φορολογείσαι όμως πάνω στην παραγωγική διαδικασία, κάτι που κάνει ακριβότερο το προϊόν, είναι εντελώς διαφορετική ιστορία. Ποιος κερδίζει από αυτό;».

Φορο-καταστροφή
Ο εν λόγω όμιλος έχει καταφέρει να μείνει κερδοφόρος, αλλά με έκτακτες εισφορές και φόρους κατανάλωσης που έφτασαν το 2012 συνολικά τα 11,6 εκατ. ευρώ και φέτος θα τετραπλασιαστούν φτάνοντας τα 50 εκατ. ευρώ, το φορολογικό βάρος θα αγγίξει τα 100 εκατ. ευρώ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το 70% από το πρόγραμμα περικοπής κόστους πήγε τελικά σε νέους φόρους, που πρακτικά επιβάρυναν την παραγωγή. 

Συμπερασματικά η κρίση στην εσωτερική οικονομία έπληξε κυρίως τις επιχειρήσεις που απευθύνονται στην εγχώρια αγορά. Πιο σκληρά χτυπήθηκαν (λόγω της δραστικής πτώσης της κατανάλωσης) η ένδυση, το έπιπλο, οι κατασκευές και η ευρύτερη οικοδομική δραστηριότητα, τα μέσα ενημέρωσης και η ακτοπλοΐα. Αρνητικά αποτελέσματα γενικά και για την κλωστοϋφαντουργία, την επεξεργασία αλουμινίου, την εμπορία σιδήρου – χάλυβα και την τσιμεντοβιομηχανία.

Ενδιαφέρον, στο πλαίσιο των επικείμενων αποκρατικοποιήσεων, έχουν οι κρατικές επιχειρήσεις. Η ΔΕΗ, διατηρώντας το μονοπώλιο ενίσχυσε τα κέρδη της, αν και σε μερικούς μήνες δεν θα έχει την παραμικρή σχέση με το παρελθόν, ενώ κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον ΟΛΠ, όπου η κινεζική δίαιτα της COSCO είχε… θετικά αποτελέσματα σε ένδειξη του «τι περιμένει» όλη τη χώρα. Η ΕΥΑΘ, παρά το ενδιαφέρον Ελλήνων και ξένων επιχειρηματιών, «γράφει» πτώση κερδών (όπως και ο ΟΛΘ), ενώ η ΕΥΔΑΠ «μαζεύεται» στα περυσινά μεγέθη.

Η κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων έχει πλέον εμφανείς επιπτώσεις στον χώρο της υγείας. Οι όμιλοι Υγεία και ΙΑΣΩ βελτίωσαν τις λειτουργικές τους επιδόσεις, αλλά μόνο έπειτα από περικοπές δαπανών και εσωτερικές αναδιαρθρώσεις, κάτι που δεν κατάφεραν η Euromedica και το Ιατρικό Αθηνών, που μάλλον ξέμειναν από ξένους ασθενείς…

Όσοι έλεγαν ότι οι αναγκαστικές συγχωνεύσεις και εξαγορές θα είναι η λύση στο εσωτερικό μέτωπο, βλέπουν την πρώτη επιβεβαίωση στις αεροπορικές εταιρείες: Η Aegean του Βασιλάκη βγάζει κερδοφόρα χρήση ύστερα από χρόνια, έχοντας όμως περιορίσει σχεδόν στο 20% της κάποτε δραστηριότητάς της την Olympic του Βγενόπουλου, την οποία πρόκειται να εξαγοράσει συντόμως.

Το «ματσακόνι» στον αντίπαλο είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να κρατήσει κανείς γεμάτα ταμεία, κάτι που συμβαίνει μεν στην Aegean, αλλά μόλις σε έναν στους δέκα εισηγμένους του Χ.Α., ανεξάρτητα από την τακτική τους. Ανάμεσά τους η ΟΠΑΠ, ο Καρέλιας, η ΜΕΤΚΑ, ο ΟΛΘ, η Eurobank Properties, η Alpha Αστικά Ακίνητα, η ΕΥΑΘ, το Πλαίσιο, η Quest, η Ευρωπαϊκή Πίστη, η ΕΚΤΕΡ, η Alpha Trust, η Flexopack, ο Κανάκης, η Κλωστοϋφαντουργία Ναυπάκτου, η MIG Real Estate, η MLS, η ΚΡΙ-ΚΡΙ και η AS Company.

Την ίδια ώρα η επιδείνωση του διεθνούς περιβάλλοντος άρχισε να μαζεύει τις επιδόσεις ορισμένων εξαγωγικών εταιρειών όπως η ΒΙΟΧΑΛΚΟ, ενώ για κάποιες άλλες η συγκυρία ήταν ευνοϊκότερη (ΕΛΒΑΛ, Folli-Follie, Πλαστικά Κρήτης, Καράτζης, Ικτίνος, Μάρμαρα Κυριακίδης).

Στο ερώτημα πάντως «πού πάει» η ελληνική οικονομία, η απάντηση είναι ότι (με τέτοια δεδομένα) η ανάπτυξη θα χρειαστεί να περιμένει…

topontiki

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.