Η Τρόικα επιστρέφει στην Αθήνα, στις 22 του μήνα, για την πέμπτη επιθεώρηση του Ελληνικού Προγράμματος. Από τον περασμένο Μάρτιο, όταν η κ. Κριστίν Λαγκάρντ είχε προβλέψει ότι η Ελλάδα θα έχει ένα ήρεμο καλοκαίρι, γνωρίζαμε ότι ο Σεπτέμβριος θα είναι «κόλαση».
Είναι μία λέξη που ακούσαμε αρκετές φορές από τους συνομιλητές μας στην Ουάσιγκτον. Ηταν η λέξη που επέλεξα να χρησιμοποιήσω στην ενημέρωση του ΔΝΤ, την περασμένη Πέμπτη όταν ρώτησα τον εκπρόσωπο Τζέρι Ράις για την επιστροφή των επικεφαλής της ομάδας των δανειστών, από τους οποίους εξαρτάται -και μην πέφτουμε από τα …σύννεφα- η τύχη της συμμαχικής κυβέρνησης.
Κακά τα ψέματα… Οι Ευρωπαίοι, το ΔΝΤ και οι Αμερικανοί δεν αγαπούν το ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί να ακούνε τον πρόεδρό του και να συνομιλούν μαζί του, όπως και με στελέχη του (Ρένα Δούρου), αλλά γνωρίζοντας το «μείγμα» των συνιστωσών, που σύμφωνα με τους ξένους περιλαμβάνουν και υποστηρικτές τρομοκρατών, εύχονται να μην αναρριχηθεί στην εξουσία. Δεν τους κυριαρχεί ο φόβος, όπως το 1981 με τον Ανδρέα Παπανδρέου όταν λόγω του ψυχρού πολέμου οι αμερικανικές βάσεις αποτελούσαν ακρογωνιαίο λίθο της αμερικανικής στρατηγικής στη Μεσόγειο.
Το παρουσιάζουν αλλιώς, ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στις πολιτικές του, πολιτικές και οικονομικές.
Η παραπάνω λογική, που σε μένα ομοιάζει «παιδαριώδης», αναγκάζει κυρίως τους δανειστές να στηρίζουν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και να υποστηρίζουν τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στην προσπάθεια που ανέλαβε να αποφύγει η χώρα τη χρεωκοπία. Βεβαίως, η στήριξη αυτή δεν είναι αποτελεσματική για τη διάσωση της οικονομίας διότι μέχρι τώρα τουλάχιστον, προστίθενται δανεικά στην πλάτη του ελληνικού λαού αντί να μειώνεται το χρέος. Ετσι, η κυβέρνηση ακροβατεί και ο πρωθυπουργός κινδυνεύει να καταρρεύσει όχι τόσο από την αγανάκτηση του λαού, αλλά από την απαράδεκτη τακτική των δανειστών. Οσο ο λαός δεν βλέπει φως, τόσο θα αποσύρει την υποστήριξή του από το ΠΑΣΟΚ (κυρίως) και τη Ν.Δ. με αποτέλεσμα να ενισχύεται το κόμμα, που οι δανειστές αντιπαθούν.
Ορθά ο πρωθυπουργός υπογραμμίζει στους δανειστές ότι αδυνατεί να επιβάλει άλλα μέτρα και ελπίζω να κρατήσει το λόγο του και να αρνηθεί μέχρι το τέλος να προσθέσει επιπρόσθετα βάρη στους πολίτες. Ούτε τα αντέχουν πλέον, ούτε πρόκειται να λάβει τους αβλαστακτους φόρους ποτέ η κυβέρνηση εκτός εάν κατασχέσει τις τραπεζικές καταθέσεις όσων δεν πληρώνουν.
Το ενδεχόμενο αυτό είναι υπαρκτό, όπως και ο κίνδυνος για περαιτέρω «πείραγμα» των καταθέσεων των πολιτών. Ο πρωθυπουργός πρέπει να υπογραμμίσει στους συνομιλητές του, που αναζητούν μεθόδους για να κλείσουν δήθεν τρύπες, πως η γραμμή είναι κατακόκκινη και δεν πρόκειται να την περάσει κανείς. Δεν θα καταρρεύσει μόνο η κυβέρνησή του, αλλά θά αποτελέσει τη σπίθα που θα ανάψει τη συσσωρευμένη οργή του λαού. Αυτό επιδιώκουν οι δανειστές;
Είναι σοβαρή η πιθανότητα να σπρώξουν τον κ. Σαμαρά στο γκρεμό. Θα το επιτύχουν απαιτώντας νέα μέτρα. Εάν τα δεχθεί θα αντιμετωπίσει το θυμό του λαού, δεν θα συνεχιστεί άλλο αυτή η ερμαφρόδιτη κατάσταση. Ουδείς θα πρέπει να αναμένει, το δίκιο να πνίγει τους πολίτες, και αυτοί να μη αντιδρούν. Εάν τα απορρίψει, οι δανειστές δεν θα εκταμιεύσουν τις δόσεις και η χώρα δεν θα μπορέσει να πληρώσει τις δόσεις των δανείων. Μπρος γκρεμός και πίσω ρεύμα…
Γι’ αυτό είναι άμεση η ανάγκη να χρησιμοποιήσει ο πρωθυπουργός τις επισκέψεις του στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον, ώστε να αλλάξει η πορεία της χώρας στοχεύοντας μόνο στην ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Η λιτότητα πρέπει να τερματιστεί, αλλιώς ας τα παρατήσει μία ώρα αρχύτερα και ας αντιμετωπίσουν οι δανειστές τις δυνάμεις που τους προκαλούν ανατριχίλα…
Του Μιχάλη Ιγνατίου από Επίκαιρα
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.