Επιστολή στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους με την οποία τονίζει την αδικία που προκύπτει όσον αφορά τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που έλαβαν οι παλιννοστούντες με την Εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, απέστειλε ο Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος.
Υπενθυμίζεται οτι από το έτος 2003 στο πλαίσιο του κρατικού προγράμματος στεγαστικής αποκατάστασης των παλιννοστούντων ομογενών, από χώρες της τέως Σοβιετικής Ένωσης, δυνάμει των κοινών υπουργικών αποφάσεων (ΥΑ96629/6295/03 ΦΕΚ 560/8.5.2003) έχουν χορηγηθεί 35.000 στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας ύψους 60.000 ευρώ. Για όλα αυτά τα στεγαστικά δάνεια, σύμφωνα με απόφαση του Υπουργού Οικονομίας κι Οικονομικών, παρέχεται ανεπιφύλακτα και για το 100% του κεφαλαίου και των τόκων, όπου υπάρχουν η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.
Αυτό πρακτικά σημαίνει, οτι το ελληνικό Δημόσιο αναλαμβάνει την υποχρέωση να εξοφλεί τις προερχόμενες από τις ανεξόφλητες δόσεις των ανωτέρων δανείων απαιτήσεις των τραπεζών, υπεισερχόμενο κατόπιν αυτού στην αξίωση επανείσπραξης των καταβληθέντων στις τράπεζες ποσών τα οποίας έχουν ήδη εκ των προτέρων βεβαιωθεί ως χρέη προς το Δημόσιο.
Στη βάση αυτή συμβαίνει το εξής παράδοξο.
Ενώ ο Ν. 3869/2010 δεν εξαιρεί από τη ρύθμιση τα δάνεια των παλιννοστούντων, διότι με βάση τη παρ.2 του αρθ. 1 του νόμου, με την οποία ρυθμίζει ρητά ο νομοθέτης τις οφειλές των οποίων δεν επιτρέπεται η ρύθμιση, στις οποίες δεν υπάγεται η περίπτωση των δανείων με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, στη διαδικασία εφαρμογής του νόμου, λόγω φόρτου εργασίας των Ειρηνοδικείων παρουσιάζεται το εξής πρόβλημα:
Με την κατάθεση της αίτησης του υπερχρεωμένου στο κατά τόπο αρμόδιο Ειρηνοδικείο με αίτημα δικαστικής ρύθμισης οφειλών, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές δεν παύουν να βεβαιώνονται στην ΔΟΥ.
Επειδή, όμως, από την κατάθεση της αίτησης μέχρι τη συζήτηση της, διανύεται χρόνος που διαρκεί πάνω από μία πενταετία, ο δανειολήπτης στεγαστικού δανείου με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου μένει απροστάτευτος, διότι ένα σημαντικό μέρος των χρεών του βεβαιώνεται στη ΔΟΥ, με αποτέλεσμα να μετατρέπεται, από το χρέος του προς τον ιδιώτη (τράπεζα) σε χρέος προς το Δημόσιο.
Επειδή το ελληνικό δημόσιο δεν είναι διάδικός, αλλά τρίτο πρόσωπο στη δίκη ανοίγεται με την κατάθεση της αίτησης μεταξύ του υπερχρεωμένου οφειλέτη και των πιστωτών του, δεν νοείται να ζητηθεί κατά την ημέρα επικύρωσης προσωρινή προστασία με αίτημα μη βεβαιώσεις οφειλών στη ΔΟΥ μέχρι τη συζήτηση της αίτησης.
Επειδή, με το άρθρο 12 του Ν. 3869/2010 οι οφειλέτες – παλιννοστούντες απαλλάσσονται έναντι του εγγυητή – Ελληνικό Δημόσιο ως δικαιούχου σε αναγωγή, αλλά μόνο για το σύνολο των χρεών που ρυθμίστηκαν με την απόφαση του Ειρηνοδίκη, δηλαδή για οφειλές που δεν πρόλαβαν μέχρι τη συζήτηση της αίτησης να βεβαιωθούν στη ΔΟΥ.
Επειδή τα στεγαστικά δάνεια με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου έχουν χορηγηθεί ως ευνοϊκά δάνεια σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι παλιννοστούντες, αλλά και στις περιπτώσεις αποκατάστασης κατοικιών που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές, όπως είναι τα δάνεια με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου στους σεισμόπληκτους του Δήμου Γρεβενών και τους πυρόπληκτους των Νομών Αχαΐας, Αρκαδίας, Ηλείας, Ευβοίας.
Αυτή η αδικία πρέπει εδώ και τώρα να αποκατασταθεί. Πρέπει κάποιος να μεριμνήσει για το νομικό κενό που δημιουργείται σε αυτές τις περιπτώσεις δανειοληπτών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας, βρίσκονται σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμών χρηματικών οφειλών και προσφεύγουν στα Ειρηνοδικεία της χώρας με ελπίδα τη ρύθμιση και την ενδεχόμενη απαλλαγή από τα χρέη τους.
Danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.