Συγκοινωνούντα δοχεία

Με ένα χθεσινό του κείμενο ο Φαήλος Κρανιδιώτης, προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού, πυροδότησε νέα πολιτική ένταση.

 

Δηλώνει «εθνικιστής», «οπαδός μιας σοβαρής, αυστηρής και δίκαιης εθνικής Δεξιάς, που θα εφαρμόζει αδιάκριτα το νόμο» και παραδέχεται πως συνομιλεί με τη Χρυσή Αυγή, ασκώντας της πολιτική κριτική, γιατί δεν συμφωνεί μαζί της ούτε της παραχωρεί τον «πατριωτισμό» του!

Σεβόμενος -όπως λέει- τον οποιονδήποτε κατηγορούμενο, αποφεύγει έντεχνα την παραμικρή νύξη ή αναφορά στο έργο της Δικαιοσύνης και των θεσμών της Δημοκρατίας, που έστω κι έπειτα από απαράδεκτη αδράνεια και καθυστέρηση αποκάλυψαν στοιχεία από τις βίαιες επιθέσεις και την εγκληματική δράση της συγκεκριμένης οργάνωσης.

Ο κ. Κρανιδιώτης «δεν βρίζει πατριώτες και εθνικιστές». «Φυλάει τις “σφαίρες” του για τον αληθινό αντίπαλο». Και εξηγεί ποιον εννοεί. Με φρασεολογία αντάξια των χρυσαυγιτών, επιτίθεται στο «σκυλολόι του ΣΥΡΙΖΑ, των αντιεξουσιαστών και τα α…α μου τα δύο…», που του καταλογίζουν ότι απευθύνεται στη βάση της Χρυσής Αυγής και ότι δηλώνει εθνικιστής.

Ο κ. Κρανιδιώτης ξεχνά προφανώς κάτι πολύ βασικό. Όσο απεχθής κι αν είναι η ναζιστική ιδεολογία, η Χρυσή Αυγή και τα στελέχη της δεν διώκονται γι’ αυτήν, αλλά για τις απεχθείς πράξεις βίας και τα εγκλήματα που κατηγορούνται ότι διέπραξαν, δρώντας ως κοινή συμμορία μπράβων-κακοποιών. Και προφανώς η Δικαιοσύνη θα κρίνει.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο κ. Κρανιδιώτης. Οι ακραίες απόψεις του για τη λειτουργία της Δημοκρατίας απηχούν θέσεις και άλλων στενών συνεργατών του πρωθυπουργού. Ο σύμβουλός του Χ. Λαζαρίδης συχνά επαναλαμβάνει (έκανε το ίδιο ατόπημα και την ημέρα της δολοφονίας του Π. Φύσσα) τη θεωρία των δύο άκρων, εξισώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ με τους νεοναζί εγκληματίες. Το ίδιο κάνει και ο γραμματέας της κυβέρνησης Τ. Μπαλτάκος. Το μέτωπο της νεοδεξιάς στην κυβέρνηση, εκτός από παρέμβαση στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, επιμένει να καλοβλέπει τρόπους και μορφές πολιτικής συνεργασίας «με μια υπεύθυνη, σοβαρή ακροδεξιά»!

Ο πρωθυπουργός και τα επίσημα πολιτικά όργανα της Ν.Δ. συμφωνούν άραγε με την τακτική αυτή; Αν όχι, πρέπει να πάρουν αμέσως θέση. Η περιφρούρηση της δημοκρατικής ομαλότητας δεν είναι θεωρητική διακήρυξη. Είναι έμπρακτη απόδειξη σεβασμού στη νομιμότητα και τη λειτουργία των θεσμών. Είναι πάλη ιδεών, νίκη της ελευθερίας και αναγνώριση των κοινωνικών αγώνων. Δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με δολοφονικά τάγματα εφόδου.

enet