Σκοτεινός μαντατοφόρος

Το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2014 που παρουσίασε την περασμένη Δευτέρα το υπουργείο Οικονομικών είναι ένα παράταιρο σύμφυρμα από βαλς και… σφαγείο.

 

Ευχάριστο σαν μουσική στ’ αυτιά των δανειστών της χώρας και των μνημονιακών δυνάμεων, σκοτεινός μαντατοφόρος νέας βαριάς λιτότητας για τους πολίτες. Όλες οι θεμελιώδεις υποθέσεις, με βάση τις οποίες συντάχθηκε, δεν έχουν στέρεο έδαφος να σταθούν καθώς τις διαπνέει η ίδια πάντα μετέωρη αισιοδοξία ότι οι στόχοι για την πολυπόθητη ανάκαμψη θα επιβεβαιωθούν και όλοι μαζί μετά θα πάμε… παραλία!

 

Είναι ν’ απορεί κανείς με την ευήθεια του οικονομικού επιτελείου, που προσπαθεί να μας πείσει ότι, έπειτα από έξι χρόνια διαρκούς ύφεσης, η οικονομική δραστηριότητα θα πάρει από του χρόνου τα πάνω της και θ’ ανατείλουν οι αλκυονίδες ημέρες. Και αυτό την ώρα που εξαπολύει καταπάνω μας μέτρα που θα αφαιρέσουν πρόσθετα εισοδήματα από τα ήδη κάτισχνα νοικοκυριά και θα συρρικνώσουν τη δημόσια κατανάλωση.

 

Αστείες προβλέψεις

 

Χρειάζεται να οπλιστούμε με ισχυρές δόσεις απάθειας ώστε να καταπιούμε αμάσητη την αστεία πρόβλεψη ότι από τη φετινή μείωση της τάξης του 4% του ΑΕΠ η οικονομία θα… εκτιναχθεί του χρόνου στο 0,6%.

 

Και επίσης πρέπει να είναι κάποιος εντελώς αστοιχείωτος για να αδυνατεί να διαπιστώσει ότι το καχεκτικό πρωτογενές πλεόνασμα 340 εκατ. ευρώ, το οποίο… αναμένεται φέτος να διαμορφωθεί και που εν πολλοίς οφείλεται και στην επινόηση της «άσπρης τρύπας» των ασφαλιστικών ταμείων που πάνε κατά διαόλου, σκοντάφτει πάνω στα εκτροχιασμένα έσοδα του οκταμήνου και τη δραματική αύξηση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων από τη φορολογική υστερία.

 

Ακόμη και αυτά τα αδιάψευστα δεδομένα να μην υπήρχαν, όμως, αρκούσε η χθεσινή δημόσια παρέμβαση του κεντρικού τραπεζίτη της χώρας Γ. Προβόπουλου, ο οποίος κάλεσε καλού – κακού τις τράπεζες να ετοιμάζονται για δύο ακόμα χρόνια ελλιμενισμού στα σκοτεινά νερά της ύφεσης…

 

Τούτων δοθέντων, από πού θα καλυφθεί το πλεόνασμα ύψους 2,8 δισ. ευρώ για το 2014;

 

Ένας… Στουρνάρας ξέρει, διότι ο Θεός, απ’ όσο ξέρουμε, έχει σταματήσει από καιρό να ασχολείται με τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας!…

 

Το στοίχημα της ανάπτυξης και της αύξησης των εσόδων είναι ήδη από χέρι χαμένο σε μια οικονομία ασυνάρτητη, με εξαρθρωμένη παραγωγική βάση, που, εκτός από την τουριστική ευλογία, δεν εγγυάται την έλευση επενδύσεων και τη θεαματική αύξηση των εξαγωγών και την ίδια στιγμή στραγγίζει τη φοροδοτική δυνατότητα των πολιτών. Πού θα βρει, όπως βαδίζει, νέους αναπτυξιακούς πόρους:

 

♦Μήπως από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που από αναπτυξιακός βραχίονας έχει καταντήσει διαλυμένος κουμπαράς όπου απλώνουν όλοι απερίσκεπτα χέρι για να μπαλώνονται οι δημοσιονομικές δυσκολίες;

 

♦Ξεπουλώντας μισοτιμής ό,τι έχει απομείνει από την απαξιωμένη περιουσία της χώρας;  

 

♦Ή μήπως μετα «παραμυθένια» 50ετή ομόλογα, των οποίων ο γαλαντόμος αγοραστής (ήμάλλον… δωρητής) είναι απλώς… άγνωστος; Το προσχέδιο, όπως συνέβη με αξιοσημείωτη συνέπεια όλα τα περασμένα χρόνια, παραπέμπει αόριστα στην τόνωση των εσόδων από την… πάταξη της φοροδιαφυγής, η οποία έχει αποκτήσει τον υψηλό συμβολισμό ανάλογων διακηρύξεων, όπως η λεγόμενη «εκτροπή του Αχελώου» και «η Θεσσαλονίκη θα γίνει το κέντρο της βαλκανικής ενδοχώρας»!…

 

Η παροιμιώδης απουσία φορολογικής δικαιοσύνης στη χώρα δεν είναι ζήτημα ανικανότητας. Όσο κι αν οι μετριότητες που συνθέτουν την υπουργική πινακοθήκη δεν μπορούν να λύσουν περίπλοκα προβλήματα, θα μπορούσαν να νομοθετήσουν ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, που θα μοίραζε, όπως ορίζει και το Σύνταγμα για να μην ξεχνιόμαστε, δίκαια τα βάρη.

 

Άλλωστε ο Στουρνάρας είχε υποσχεθεί ότι μέσα στο καλοκαίρι θα ψήφιζε η Βουλή ένα ολοκληρωμένο, απλό και δίκαιο σύστημα αντικαθιστώντας τον σημερινό λαβύρινθο. Αντ’ αυτού, στον νέο φορολογικό κώδικα περιελήφθησαν νέα επαχθή βάρη για τους εξουθενωμένους πολίτες και, αντίθετα, νέες χαριστικές ρυθμίσεις για υψηλούς κομματικούς φίλους που απαλλάχθηκαν, όπως κατήγγειλε τεκμηριωμένα η αντιπολίτευση, ακόμα και για πλαστά τιμολόγια μεγάλης αξίας.

 

Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση έχει διαλέξει από καιρό ποιους εκπροσωπεί. Έχει άλλωστε συνειδητά διαλέξει να στοιχηθεί με αυτούς στους οποίους πρόθυμα εκχώρησε η πολιτική εξουσία την ισχύ της κι έγινε εντολοδόχος τους, αδιαφορώντας για το πώς τη βγάζουμε εμείς. «Ξέρω πώς είναι να ζεις με 500 ευρώ» είπε τις προάλλες ο υπουργός Οικονομικών, ρίχνοντας τον οβολό του στο ταμείο του κυνισμού.

 

Αυτή η άσκοπη επίδειξη κατανόησης, πάντως, δεν τον εμπόδισε καθόλου να εστιάσει την επίθεσή του στην αλύπητη μείωση των δαπανών για κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη, οι οποίες αποτελούν την αιχμή του δόρατος αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.

 

Ούτε και τον απέτρεψε από μια νέα βαριά επιδρομή, από την οποία υπολογίζει να εισπράξει πρόσθετα έσοδα ύψους 2,1 δισ. από άμεσους φόρους και τη μικρή ακίνητη περιουσία.

 

Ασφυξία

 

Είναι αλήθεια ότι στο προσχέδιο δεν περιλαμβάνονται αυτό που ονομάζουμε σχηματικά «νέοι φόροι». Ωστόσο η ενεργοποίηση όλων των φορολογικών ρυθμίσεων που ψηφίστηκαν την τρέχουσα χρονιά θα κάνει τον βίο αβίωτο, προκαλώντας ασφυξία σε χιλιάδες πολίτες και νοικοκυριά.

 

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης ώστε να προβλέψει τη δεινή θέση στην οποία θα βρεθούν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι έμποροι και οι βιοτέχνες που θα πληρώσουν φόρο 26%, από το πρώτο ευρώ μάλιστα του ετήσιου εισοδήματός τους, αλλά και μισθωτοί και συνταξιούχοι με προστατευόμενα τέκνα, μετά τη σχεδόν καθολική κατάργηση των φοροαπαλλαγών.

 

Όλα αυτά, μάλιστα, σε ένα ήδη εκρηκτικό κοινωνικό περιβάλλον, που διαμορφώνεται από τα θεόρατα επίπεδα της ανεργίας, για την οποία η ανεδαφική αισιοδοξία άλλων μεγεθών του προσχεδίου παραχωρεί τη θέση της στη μετριοπαθή εκτίμηση ότι θα κινηθεί στο 26%. Και με το απολύτως βάσιμο ενδεχόμενο, εν κατακλείδι, να υψωθεί η δαμόκλειος σπάθη της βλοσυρής τρόικας, η οποία απειλεί να υποδείξει νέα μέτρα, αν κρίνει ότι τα υφιστάμενα δεν επαρκούν.

 

Είναι καθαρό ότι στον ολέθριο δρόμο της μνημονιακής υποταγής οι θυσίες των πολιτών δεν πιάνουν τόπο!… Ούτε εγγυώνται «απαλλαγή από την τρόικα» και «έξοδο στις αγορές», όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση παράγοντας συστηματικά προεκλογικού χαρακτήρα ψευδαισθήσεις.

 

Προφανώς επειδή στόχος των μνημονίων δεν είναι η σωτηρία του κοσμάκη, αλλά η βαριά οικονομική ομηρεία της χώρας και του καθηλωμένου από τον φόβο λαού της…

 

topontiki