Στην Κύπρο οι ένοχοι θα δικαστούν – Εδώ θα βγουν λάδι;

Ομερτά συγκάλυψης ευθυνών. Μετά 5 χρώνια ύφεσης και 3 μνημόνια

 

Στην Κύπρο, πριν καλά-καλά συμπληρωθούν μόλις έξι μήνες από τη νέα τραγωδία της τραπεζικής κατάρρευσης αυτή τη φορά, αλλά και της παραλίγο κατάρρευσης της κυπριακής οικονομίας, ξεκίνησαν να αποδίδονται οι ευθύνες.

 

Η Ερευνητική Επιτροπή, που αμέσως συστάθηκε για να διερευνήσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες η κυπριακή οικονομία έφτασε στο χείλος του γκρεμού και τη διάσωσή της την πλήρωσαν οι καταθέτες που είδαν τις αποταμιεύσεις τους να «κουρεύονται» και οι ίδιοι να καταστρέφονται μετά από μια πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά απόφαση της Τρόικας των δανειστών, και βέβαια με ένα Μνημόνιο αυστηρών περικοπών και λιτότητας, απέδωσε ήδη τις ευθύνες και κατονόμασε τους υπεύθυνους.

Πρώτος και κύριος, ο πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, που αγνόησε τις συμβουλές των αρμόδιων ειδικών και οδήγησε εκ του ασφαλούς στην κατάρρευση τις κυπριακές τράπεζες.

 

Στον ίδιο και την τότε κυβέρνηση του καταλογίζεται ότι λειτουργούσαν υπό το δόγμα «εγώ κάμνω ό,τι θέλω». Στο Ι 78 σελίδων πόρισμα της επιτροπής γράφεται, μεταξύ άλλων, για τον κ. Χριστόφια ότι «καθόριζε την οικονομική πολιτική, αδιαφορώντας για τις συνέπειές της στα δημοσιονομικά της χώρας και σε κάθε πτυχή της οικονομίας.

Επέμενε στην επιβολή των θέσεών του, αγνοώντας συμβουλές και παροτρύνσεις από ειδήμονες σε θέματα της οικονομίας ως προς τις συνέπειες. Δεν είχε μέτρο. Επέδειξε ασύγγνωστη καθυστέρηση στην υποβολή αιτήματος για στήριξη και συνομολόγηση συμφωνίας».

Στο πόρισμα επίσης καταγράφονται αναλυτικά οι ευθύνες υπουργών των κυβερνήσεων Χριστόφια, αλλά και του νυν προέδρου Ν. Αναστασιάδη, ο οποίος κατηγορείται για πλημμελή προετοιμασία όσον αφορά τις διαπραγματευθείς στο Eurogroup. που αποφάσισε τελικά τη «σφαγή» των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες και για υποτίμηση των ενδεχομένων, που έπρεπε να προβλεφθούν.

 

Του αναγνωρίζει, όμως, το ελαφρυντικό του σκληρού διλήμματος απέναντι στο οποίο βρέθηκε; Της τραπεζικής διάσωσης με τον τρόπο που έγινε ή της ολικής κατάρρευσης της κυπριακής οικονομίας.

Ευθύνες αποδίδονται επίσης και σε άλλους πολιτικούς, τραπεζίτες κλπ. Ο Χριστόφιας, ο οποίος αρνήθηκε να καταθέσει στην επιτροπή κατήγγειλε το πόρισμα ως μεροληπτικό, που απαλλάσσει τους τραπεζίτες.

Τώρα αναμένεται η συνέχεια Μετά την απόδοση των πολιτικών ευθυνών, έρχεται η ώρα και των ποινικών.

 

Το πόρισμα είναι στα χέρια του γενικού εισαγγελέα ο οποίος έχει την αρμοδιότητα να διατάξει την έναρξη ποινικής έρευνας, η οποία ήδη έχει ξεκινήσει για επιμέρους πτυχές της τραγωδίας, όπως οι επενδύσεις των κυπριακών τραπεζών στα ελληνικά ομόλογα το θέμα των αξιόγραφων κλπ.
Ο Δ. Χριστόφιας δεν πρέπει να αισθάνεται καλά.

 

Στην Ελλάδα «ομερτά»

Είναι υπόλογοι για 4.000 αυτοκτονίες, 1,5 εκ. ανέργους, λουκέτα και φτώχεια

 

Στην Ελλάδα όμως, μετά από πέντε χρόνια ύφεσης και τριάμισι μέσα στα μνημονιακά «παραγγέλματα», έχει στηθεί από το πολιτικό σύστημα «ομερτά» συγκάλυψης των ευθυνών των πρωταιτίων της προσφυγής της χώρας στο μηχανισμό στήριξης.

 

Οι υπεύθυνοι της οικονομικής καταστροφής και της συνεχιζόμενης δυστυχίας του ελληνικού λαού κυκλοφορούν «ελεύθεροι κι ωραίοι» και ενίοτε γίνονται και τιμητές της κατάστασης, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στον ανώριμο- λαό.

 

Από τον κ Σημίτη και τον κ Καραμανλή της «δημιουργικής λογιστικής» και των προεκλογικών παροχών, μέχρι τον Γ. Παπανδρέου του «λεφτά υπάρχουν» και της προσφυγής στο ΔΝΤ. αλλά και τους σημερινούς συγκυβερνήτες των… πέντε Ζαππείων και των… Ι8 αδιαπραγμάτευτων σημείων, όλοι τους κυκλοφορούν «λευκοί» ευθυνών.

Για τους υπόλογους 4.000 και πλέον αυτοκτονιών, 1,5 εκατομμυρίων ανέργων, εκατοντάδων χιλιάδων λουκέτων στην αγορά, της άλωσης των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, του ξεριζώματος του κοινωνικού κράτους και του ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου για να αποπληρωθούν οι διεθνείς τοκογλύφοι, δεν υπάρχει ούτε πολιτική και φυσικά ούτε ποινική απόδοση ευθυνών.

 

Και για τις πολιτικές ευθύνες, οι συνήγοροι της συγκάλυψης, αμέσως σπεύδουν να μιλήσουν για τον καταλογισμό τους μέσω των εκλογών. Η κάλπη όμως δεν είναι «κολυμπήθρα του Σιλωάμ» για όλους και για όλα.

 

Η ατιμωρησία επιλέχτηκε κι αυτή τη φορά, για να μη καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα, που είναι το πραγματικό υπεύθυνο για την οικονομική κατάρρευση και τη δυστυχία των Ελλήνων.

Γιατί έθαψαν την Εξεταστική;

Οι Κύπριοι τόλμησαν, έστω και με ατέλειες, να ξεκινήσουν και να ολοκληρώσουν την πρώτη φάση της έρευνας για τα αίτια και τους υπεύθυνους της σύγχρονης τραγωδίας τους. Στην Ελλάδα, όλοι θυμούνται με Θλίψη, αλλά και περισσή οργή, την αδιαπραγμάτευτη προεκλογική δέσμευση του σημερινού πρωθυπουργού;

 

«Μια εξεταστική επιτροπή μόνο θα συγκροτήσουμε. Αυτή για τη διερεύνηση των συνθηκών που φτάσαμε στο Μνημόνιο».

 

Δέσμευση που κατάντησε να γίνει ένα ακόμα., ανέκδοτο της διακυβέρνησης Σαμαρά. Γιατί, όμως, στην Ελλάδα δεν γίνεται το αυτονόητο; Γιατί οι πολιτικοί μας δεν τολμούν να προχωρήσουν την κάθαρση στο πιο «καυτό» σκάνδαλο της μεταπολεμικής ιστορίας της Ελλάδας;

Οι απαντήσεις είναι δυστυχώς τόσο απλές, όσο και κυνικές.

Επιβεβαιώνουν την αναλγησία του πολιτικού συστήματος προκειμένου να λαθρεπιβιώσει. Και την υποταγή της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, τουλάχιστον όσων διαχειρίστηκαν ή διαχειρίζονται κυβερνητικές ευθύνες, στις επιλογές και τις αποφάσεις για την Ελλάδα του ξένου παράγοντα πολιτικού και οικονομικού.

Στη χώρα μας λοιπόν, που το οικονομικό και κοινωνικό κόστος προσαρμογής βάσει του ανεκδιήγητου προγράμματος που επέβαλαν οι δανειστές και αποδέχτηκαν άνευ αντιρρήσεων οι κυβερνήσεις μας, είναι ανάλογο καταστροφής και ανόρθωσης μετά από ήττα σε πολεμική αναμέτρηση, -μια σύγχρονη μικρασιατική καταστροφή-, οι πολιτικοί ταγοί της συγκυβέρνησης αποφάσισαν να συγκαλύψουν το όνειδος της μνημονιακής προσφυγής, γιατί;

 

Πρώτον, με την έναρξη των εργασιών μιας εξεταστικής επιτροπής για το Μνημόνιο, θα έπαυε να υπάρχει η συγκυβέρνηση. «Καραμανλικοί», «Παπανδρεϊκοί», «Βενιζελικοί» και «Σαμαρικοί» θα έπαιρναν τα όπλα. Διότι μια τέτοια επιτροπή, θα έπρεπε να καταλήξει σε αποτέλεσμα με ονόματα και διευθύνσεις υπευθύνων. Κάθε σκέψη επικύρωσης της συγκάλυψης που έχει συνομολογηθεί στο παρασκήνιο θα οδηγούσε σε πραγματική σύρραξη, καθώς ο λαός είναι οργισμένος. Η συγκυβέρνηση δεν θα μπορούσε να σταματήσει τις εξελίξεις. Ο μονόδρομος της προανακριτικής επιτροπής που θα ακολουθούσε, μιας κι έχουν παραχθεί τεράστιες οικονομικές ζημιές για επιχειρήσεις και απλούς πολίτες-ιδιώτες, θα οδηγούσε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. «Γουνάκια» Ειδικού Δικαστηρίου και «νέους Παπακωνσταντίνου», σε υψηλότερο επίπεδο μάλιστα, το σύστημα έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι δεν τους αντέχει.

 

Δεύτερον, συναφώς με το παραπάνω, θα αποκαλύπτονταν οι σχέσεις εσωτερικής διαπλοκής των πολιτικών των δυο κομμάτων εξουσίας της προηγούμενης περιόδου. Οι «ομηρίες» Σαμαρά από τον Καραμανλή, του ΓΑΠ από το Σημίτη και του Βενιζέλου από τον ΓΑΠ και τον Σημίτη μαζί. Αυτές είναι άλλωστε, που έχουν επιβάλλει την «ομερτά» της συγκάλυψης των ευθυνών για το Μνημόνιο.

Τρίτον, η συγκρότηση μιας τέτοιας εξεταστικής Θα λειτουργούσε ως μπούμερανγκ για τη συγκυβέρνηση, καθώς, πέραν όλων των άλλων, θα αποκάλυπτε το χοντρό παιγνίδι που έστησαν σε βάρος της χώρας μας και του ελληνικού λαού, οι προκάτοχοι τής, η ίδια και οι δανειστές.

Την ώρα μάλιστα που εκλιπαρεί σε όλα τα διεθνή φόρα για μια νέα ακόμα «διάσωση», με ακόμα χειρότερους όρους για Έλληνες πολίτες, το άνοιγμα ενός τέτοιου Θέματος κρίνεται απαγορευτικό.

 

Τέταρτον, η Τρόικα ούτε που σκέφτεται να ανοίξει στη χώρα τέτοια κουβέντα, την ώρα που οι διαταγές της εκτελούνται άνευ αντιρρήσεων ή κατόπιν «εικονικών μαχών». Το τελευταίο τελικά ίσως να είναι και το σημαντικότερο. Διότι παράγει συνέπειες στο σήμερα και στο μέλλον. Η αποκάλυψη της συνενοχής Τρόικας και ελληνικών κυβερνήσεων στο έγκλημα του Μνημονίου, θα έθετε αυτόματα συνολικό θέμα για αυτό καθ’ εαυτό το πρόγραμμα θα απονομιμοποιούσε όχι μόνο πολιτικά την αθλιότητα της άνευ όρων ελληνικής υποταγής στα κελεύσματα των εταίρων, αλλά θα άνοιγε το δρόμο για ελληνικές νομικές και οικονομικές διεκδικήσεις αποκατάστασης της ζημιάς στη χώρα.

 

Ούτε γι’ αστείο δεν θα τολμούσαν να ρισκάρουν λοιπόν, μια εξεταστική οι δανειστές.

 

press time