Από τα βιομηχανικά εργοστάσια και τις τουριστικές επιχειρήσεις με μεγάλες εκτάσεις, σε διακεκριμένες περιοχές, επεκτείνονται και στα στεγαστικά δάνεια ακόμη και πρώτης κατοικίας.
Το «κοράκια» αγοράς χρεών που «αξιοποιούν» την αγωνία των Τραπεζών και τους «διευκολύνουν» αγοράζοντας τσουβάλια με χρέη επιχειρήσεων πέρασαν τώρα και στα στεγαστικά δάνεια πάσης φύσεως ακινήτων. Ποιοι είναι;
Πρόκειται για τα επονομαζόμενα διεθνώς «κοράκια» προσφοράς κεφαλαίων για αγορά χρεών και κόκκινων δανείων σε τιμές όμως που θα ενδιέφεραν σήμερα μέχρι και συνταξιούχο του ΟΓΑ και του ΤΕΒΕ.
Δεν υπάρχει η παραμικρή υπερβολή. Τα κεφάλαια (πέραν εκείνων για την εξαγορά χρεών βιομηχανιών, τουριστικών επιχειρήσεων και κατασκευαστικών Εταιριών) που (όπως ακούγεται στην αγορά) είναι έτοιμα να διατεθούν για στεγαστικά δάνεια φθάνουν και τα 3 δισ. ευρώ (σε πρώτο γύρο) ενώ οι προσφορές που έχουν περάσει σε πρώτη φάση διερεύνησης από τα «φίλτρα» Τραπεζών ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα μισά μπορούν να χαρακτηρίζονται ήδη και ως συμφωνίες.
Οι περιφερόμενοι κεφαλαιούχοι είναι επισήμως γνωστοί ως επιχειρηματικοί.
Όμιλοι (αγνώστου όμως πραγματικής μετοχικής σύνθεσης) που περιφέρονται σε όλες τις χώρες (ιδίως σε αυτές με χρέη μέχρι τον λαιμό όπως η δική μας) και αγοράζουν σε τιμές φανταστικής ευκαιρίας χρέη και ανεξόφλητα δάνεια τα οποία αγγίζουν ή και βρίσκονται στην περιοχή του κόκκινου.
Στην Ελλάδα η παρουσία τους (διακριτική έως το 2008) έγινε μέχρι και αδιάκριτη από το 2009 όταν τα επιφανή δικηγορικά γραφεία, που τους εκπροσωπούν ελληνικά και ξένα (με έντονο αμερικάνικο και αραβικό άρωμα) έφθασαν στο σημείο να τηλεφωνούν απ’ ευθείας και στους επιχειρηματίες που είχαν σκοπεύσει και να τους προϊδέαζαν ότι… ενόψει συζητήσεων με την Τράπεζά τους για τα χρέη τους μήπως είχαν ενδιαφέρον να συζητήσουν πρώτα μαζί τους για σχετική συμφωνία ώστε να αποφύγουν τον δύσβατο δρόμο της εξαγοράς μέσω Τραπέζης…
Το 2010-2012 υπήρξαν αρκετές θετικές ανταποκρίσεις από συγκεκριμένες βιομηχανικές επιχειρήσεις (προϊόντων οικοδομής και ενδιαμέσων υλών και υλικών) και η «δουλειά» έκλεισε πριν να δώσει τις «ευλογίες» της, για τις υποθήκες, η Τράπεζα.
Η στήλη έχει ήδη σημειώσει το φαινόμενο κάνοντας και την επισήμανση ότι το «μάτι» της έχει δει ορισμένες από τις συγκεκριμένες αυτές βιομηχανικές επιχειρήσεις να μεταναστεύουν ,στην συνέχεια, σε γειτονικές χώρες και να αγοράζουν εκτάσεις στις οποίες εγκατέστησαν βιομηχανοστάσια παραγωγής προϊόντων που σταμάτησαν να παράγουν στην Ελλάδα.
Οι εγκαταστάσεις παραμένουν εκτός Ελλάδος και τα προϊόντα παραγωγής τους εισάγονται στον τόπο μας… Οι δε απολύσεις από τις ανακατατάξεις αυτές υπολογίζονται στις 2-3000 περίπου. Επανέρχομαι όμως και σήμερα στο θέμα για τέσσερις σημαντικότατους (κατά την γνώμη μου) λόγους.
Πρώτον γιατί το ενδιαφέρον των «επενδυτών» αυτών για τα στεγαστικά δάνεια ασφαλώς και δεν είναι παίξε γέλασε… Οι τιμές προσφοράς που προβληματίζουν (σε πρώτη φάση) τις Τράπεζες είναι μεν εξευτελιστικές αλλά η έκταση του ενδιαφέροντος είναι τόσο μεγάλη που κάνει κάπως να «στέκονται» και οι τιμές.
Δεύτερον γιατί το άνοιγμα του «κυνηγιού κεφαλών» δανείων και δανειοληπτών για αγορά κατοικιών ή αγορά και ανοικοδόμηση και εξοχικών ιδίως σε μεγάλες εκτάσεις (δάνεια του 2000-2009) είναι με υπολογισμό και σχεδιασμό που φωτογραφίζει και την τσιφλικοποίηση της Ελλάδας.
Τρίτον γιατί μαζί με το φαινόμενο αυτό πρέπει να λογαριαστούν και οι «άτακτες» πωλήσεις κατοικιών για εξόφληση χρεών, για λόγους υγείας αλλά ακόμη και για βιοποριστικούς.
Τέταρτον ότι κοντοζυγώνουν από την μια μεριά οι πλειστηριασμοί Τραπεζών αλλά και του Δημοσίου ενώ τρέχει προς ρύθμιση η τακτική της εισφοράς ακινήτων προς το Δημόσιο για την τακτοποίηση χρεών.
Εάν μάλιστα η πιθανή αυτή ρύθμιση δεν ορίζει ως τίμημα τις αντικειμενικές αξίες ,με διακανονισμό της διαφοράς που θα προκύπτει , (πράγμα που σημαίνει σκότωμα του ακινήτου και τους ιδιοκτήτη του) αντιλαμβάνεται κανείς που και πως θα κατρακυλήσουν οι τιμές όσων ακινήτων παραμένουν ακόμη στα μεσιτικά γραφεία για κανονική πώληση.
Είναι όμως τόσο τραγικό το φαινόμενο της παρουσίας αγοραστών χρεών και στεγαστικών δανείων από τις Τράπεζες;
Άλλωστε μπορεί να αγοραστούν τα χρέη με μοναδικό σκοπό να εξοφληθούν…
Σε άλλους καιρούς θα το λογαριάζαμε ως απλή επιχειρηματική και επενδυτική διαδικασία μέσα σε μια ελεύθερη οικονομία.
Σήμερα όμως όπου το παιχνίδι ακόμη και με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας είναι στην πολιτική σκακιέρα και στο γήπεδο του πινγκ-πονγκ κυβέρνησης και Τραπεζών η παρουσία «κορακιών» και στα στεγαστικά δάνεια παραπέμπει σε άλλες σκέψεις.
Και οι κοντινότερες από αυτές, που συνδυάζονται και με τις υποχρεώσεις της χώρας για εκποίηση κρατικής περιουσίας, σχηματοποιούν την εικόνα μιας Ελλάδα που πωλείται σε τιμές ευκαιρίας σε «επενδυτές» μαζικών αγορών. Αυτούς δηλαδή που εμείς του ξέρουμε, από την ιστορία μας, ως τσιφλικάδες.
Του Γιώργου Κράλογλου από capital
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.