Το νου σας… έρχεται αλλαγή!!

Ξεχάστε τον νέο φόρο ακινήτων. Μην πληρώνετε την εφορία. Αγνοείστε τα δάνεια στις Τράπεζες, τις ασφαλιστικές εισφορές και τα τέλη κυκλοφορίας. Μην μετακινείστε και μην απογράφεστε οι κρατικοί υπάλληλοι. Μηνύστε το κράτος για την μείωση των εφάπαξ. Η μεγάλη «αλλαγή» του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ανάσα.

 

Την υποσχέθηκε χθες ο ίδιος ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Τα πράγματα είναι απλά. Την επόμενη ημέρα της κυβερνητικής συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και άλλων προοδευτικών δυνάμεων… θα βγουν στην αυλή της Βουλής ο κ. Στρατούλης και ένα στέλεχος των ΑΝΕΛ, που θα ορισθεί εκτάκτως, και θα σχίσουν τα μνημόνια.

 

Από εκεί και πέρα ο δρόμος είναι ανοικτός για τα λεφτά του κ. Γ. Παπανδρέου που ασφαλώς και υπάρχουν… αφού από το 2009 μέχρι σήμερα πρώτον δεν βρέθηκαν και δεύτερον όλες οι κυβερνήσεις της πενταετίας τρώνε, με φόρους, μόνο τα δικά μας…

 

Το μόνο πρόβλημα είναι να κάνουμε εκλογές. Εθνικές εκλογές γιατί οι Δημοτικές και οι Ευρωεκλογές απλώς θα μας μπερδέψουν και θα βγάζουμε νοήματα και σενάρια όλο το υπόλοιπο 2014…

 

Τι θα κάνει όμως ο κ. Σαμαράς; Θα συνεχίσει τους παληκαρισμούς με τους δανειστές; Και αν τον δέχονται όλοι «για πέντε λεπτά μόνο» όπως η κ. Μέρκελ που φρόντισε και να το διατυμπανίσει… Πόσο θα το αντέξει;

 

Αν λοιπόν ο κ. Σαμαράς θέλει πράγματι να σώσει την χώρα έχει μόνο ένα τρόπο. Να προκηρύξει άμεσα πρόωρες εκλογές για να τις χάσει και να ξεμπλοκάρει έτσι τον δρόμο για την μεγάλη «αλλαγή». Πρέπει να το καταλάβει και ο κ. Σαμαράς ότι το πρόβλημά μας δεν είναι τίποτε άλλο από την «αλλαγή». Την δεύτερη «αλλαγή» (μιας και δεν μας έπιασε η πρώτη του Ανδρέα) για να δουν οι δανειστές τι πάει να πει Ελλάδα και ελληνικός τσαμπουκάς…

 

Στο κάτω – κάτω δεν έχουμε τίποτε άλλο να μας απασχολεί. Οι άνεργοι σιγά-σιγά μεταναστεύουν αν σημειώσουμε ότι υπάρχουν 400.000 αναζητήσεις εργασίας μέχρι και στις Φιλιππίνες…

 

Αν φύγουν αυτοί θα έχουμε να πανηγυρίζουμε ότι έπεσε και η ανεργία… και θα μπορέσουμε να βγάλουμε στην θέση τους άλλους 400.000 που ετοιμάζονται αλλά τρομάζουν τον συνωστισμό…

 

Μας μένουν ακόμη 1.120.000.00 αλλά θα τους βολέψουμε και αυτούς στα σουβλατζίδικα και στις ταβέρνες που σιγά – σιγά θα αντικαταστήσουν την βιομηχανία, την βιοτεχνία και τις εμπορικές αλυσίδες του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου…

 

Και επειδή όσοι τολμήσουν και επενδύσουν στην Ελλάδα ή αποφασίσουν να στερήσουν από τον λαό τις καταχρεωμένες κρατικές επιχειρήσεις θα μπουν φυλακή δεν έχουμε λόγο να κρατάμε και τους επιστήμονες.

 

Άλλωστε οι 10.000 αιτήσεις για δουλειά γιατρών, μηχανικών, πολεοδόμων και οικονομολόγων στελεχών επιχειρήσεων στην Αυστραλία, τον Καναδά, την Γερμανία αλλά και την διπλανή μας Τουρκία είναι σε καλό δρόμο και ελπίζουμε να απορροφηθούν μέσα στον επόμενο χρόνο.

 

Το μόνο που θα χάσουν όλοι οι μετανάστες θα είναι η «αλλαγή» του ΣΥΡΙΖΑ. Θα χάσουν ακόμη την τελετή σκισίματος των μνημονίων στην αυλή της Βουλής.

 

Δεν πειράζει όμως γιατί θα έχουμε επέτειο κάθε χρόνο… Θα χάσουν μια θέση χωρίς δουλειά στο κράτος που θα ανοίξει πάλι τις πόρτες στους κρατικούς υπαλλήλους για να υπηρετήσουν την νέα αριστερή Ελλάδα που θα συνεχίσουν να πληρώνουν όσοι έλληνες δεν μεταναστεύσουν.

 

Είναι λοιπόν ή δεν είναι να αναρωτιέται κανείς πότε επιτέλους θα σοβαρευτούμε σ αυτόν τον τόπο; Πότε θα καταλάβουν, όλοι τους, ότι αυτό που λείπει στην Ελλάδα είναι σοβαρότητα, κοινός νους, ικανότητα και πολιτικοί που να έχουν εργαστεί έστω και σε εμπορικό κατάστημα για να μπορούν να κατανοήσουν τους εργαζόμενους.

 

Γέλαγε μαζί μας (κρυφά τότε) όλη η Ευρώπη το 1981-1990 όταν τους λέγαμε κουτόφραγκους και μοιράζαμε τα λεφτά για την περιφερειακή ανάπτυξη σαν λεφτά του ΠΑΣΟΚ. Γέλαγε φανερά όλη η Ευρώπη όταν με την δημιουργική λογιστική της κυβέρνησης του κ. Σημίτη μπήκαμε στην ΟΝΕ επειδή έκαναν (γελώντας) στραβά μάτια.

 

Γέλαγε μαζί μας όλη η Ευρώπη όταν η κυβέρνηση Καραμανλή μίλαγε για ανάπτυξη ενώ η οικονομία μας ήταν σε επιτήρηση. Γέλαγε όλη η Ευρώπη με τον τσαμπουκά του κ. Γ. Παπανδρέου για το περιβόητο δημοψήφισμα. Γελάει μαζί μας όλη η Ευρώπη με τους παληκαρισμούς του κ. Σαμαρά και οι δανειστές τον ειδοποιούν να σοβαρευτούμε ως χώρα γιατί αυτοί συζητάνε μόνο χώρες και όχι με κόμματα.

 

Πότε και πως θα σταματήσουμε να τους κάνουμε να γελάνε όταν απένταροι και καταχρεωμένοι τους ζητάμε βοήθεια αλλά διαδίδουμε από εδώ και από εκεί ότι αν δεν μας τα δώσουν όπως θέλουμε δεν θα τους πληρώσουμε και τα χρωστούμενα;

 

Του Γιώργου Κράλογλου από capital