Έρχεται η σειρά των τραπεζικών μετοχών πολύ πριν η κοινή γνώμη ανησυχήσει για το τέλος του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης, εγώ ανησυχούσα για την ύπαρξη του.
Αποδείχτηκε το αντίθετο από αυτό το οποίο επιδιωκόταν. Αποδείχτηκε ως αποσταθεροποιητικός παράγων της αγοράς. Εν όψει του τέλους του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης, είμαι ανυψωτικός (bullish) για τις τράπεζες και ουδέτερος για την υπόλοιπη αγορά.
Γιατί; Γιατί η βασική δραστηριότητα της τραπεζικής είναι απλή: Μαζεύεις βραχυπρόθεσμες καταθέσεις και τις κάνεις μακροπρόθεσμα δάνεια. Η διαφορά μεταξύ βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων επιτοκίων αντικατοπτρίζει αρκετά καλά τα μελλοντικά περιθώρια μικτού κέρδους εκμετάλλευσης επί νέων δανείων.
Όσο μεγαλύτερη η διαφορά, τόσο μεγαλύτερο κέρδος.
Το τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης σημαίνει πως η Fed σταματά να αγοράζει μακροπρόθεσμα αμερικανικά ομόλογα, μειώνοντας, έτσι, τις μακροπρόθεσμες αποδόσεις, γεγονός που ανεβάζει τις τιμές των μακροπρόθεσμων ομολόγων.
Καθώς η οικονομία παρουσιάζει ανάπτυξη, η κερδοφορία των τραπεζών θα αυξάνεται.
Δεδομένου πως υπάρχουν σημαντικές διαφορές στα μακροπρόθεσμα επιτόκια μεταξύ ανεπτυγμένων και λιγότερο ανεπτυγμένων εθνών, στις χώρες όπου αυτά έχουν μικρή διαφορά θα δούμε σχετική βελτίωση των αποδόσεων. Πάρτε για παράδειγμα τη Χιλή, όπου η απόδοση είναι σχεδόν μηδενική. Ενώ στη Βραζιλία, π.χ., η διαφορά μεταξύ των τρίμηνων και 1 θετών ομολόγων είναι σχεδόν 3%. Ως εκ τούτου, είμαι επιρρεπής στην αγορά τραπεζικών μετοχών της Χιλής.
Υπό αυτήν την οπτική, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη πως οι μεγάλες τράπεζες έχουν την τάση να αποδίδουν καλύτερα στις ανοδικές αγορές. Το επενδυτικό κοινό έχει αδιαφορήσει πολύ καιρό για τις τραπεζικές μετοχές και, ως εκ τούτου, σύντομα θα βρει κάποιον άλλο κλάδο για να αδιαφορήσει.
Ken Fisher από Κεφάλαιο