Πριν το έτος 2009 είχαμε ζήσει το απίστευτο να σε κυνηγούν οι Τράπεζες προκειμένου να σου δώσουν δανεικά, είτε για αγορά ακινήτου είτε για την επισκευή του, είτε για ανέγερση ολόκληρης οικοδομής, είτε ακόμα και δάνεια μέσω τραπεζικών πιστωτικών καρτών.
Τα δάνεια μέσω πιστωτικών καρτών είχαν επιτόκια μεγαλύτερα του 1,5% μηνιαίως, δηλαδή 20% το έτος.
Γι αυτό λοιπόν όσοι μέχρι το 2009 δεν είχαν σπίτι και βρίσκονταν στο ενοίκιο, έκαναν τη σκέψη να πάρουν κάποιο δάνειο, και ν’ αγοράσουν μ’ αυτό κάποιο σπίτι, και αντί να πληρώνουν ενοίκιο κάθε μήνα να πληρώνουν την δόση του δανείου, και στο τέλος να τους μείνει και το σπίτι δικό τους.
Ήταν μια σωστή και έξυπνη επιλογή διότι με τα χρήματα του ενοικίου αποκτούσες το δικό σου σπίτι.
Πλείστοι όσοι έκαναν την επιλογή αυτή και έτσι κατάφεραν να αγοράσουν σπίτια με τα χρήματα του ενοικίου τους και μόνο, δεδομένου ότι τα επιτόκια των τραπεζικών δανείων, τότε ήταν χαμηλά, και άλλοι ακόμα πήραν δάνεια προκειμένου να ανεγείρουν οικοδομές ή και για εμπορικούς ή και άλλους λόγους.
Στην πληρωμή των δόσεων των δανείων αυτών δεν υπήρξε πρόβλημα, από την στιγμή που το εισόδημα των δανειοληπτών τους έδινε την δυνατότητα να ανταποκρίνονται στην δανειακή τους υποχρέωση.
Όμως η οικονομική κρίση που ενέσκηψε, ανέτρεψε όλα τα οικονομικά δεδομένα του κόσμου, αφού οι οικονομικοί τους προϋπολογισμοί ανατράπηκαν, διότι άλλοι μεν έμειναν άνεργοι και άλλοι είδαν τις αποδοχές τους να μειώνονται στο μισό.
Από εκεί και πέρα, οι δανειολήπτες δεν είχαν την δυνατότητα να είναι συνεπείς στην καταβολή των δόσεων, που έπρεπε να καταβάλλουν.
Τώρα οι Τράπεζες ζητούν τα χρήματα τους και η Κυβέρνηση πιέζεται, δήθεν από την Τρόικα, να «ξεπαγώσει» το πάγωμα των πλειστηριασμών των ακινήτων.
Αυτό όμως θα είναι η μεγαλύτερη συμφορά, για όσους οφείλουν, διότι με τις τιμές που σήμερα έχουν τα ακίνητα, τα χρήματα που θα προκύψουν από τον κάθε πλειστηριασμό, ή δεν θα επαρκούν για να πληρωθεί η Τράπεζα ή ο κόσμος, εκτός από το ακίνητο που θα χάσει, θα χάσει και τα χρήματα που ήδη είχε πληρώσει.
Αυτό όμως θα ήταν τεράστιο έγκλημα.
Διότι είναι γνωστό ότι οι Τράπεζες είχαν πάρει για την ανακεφαλαίωση τους τα εξής χρηματικά ποσά: Από το πρώτο μνημόνιο ποσό 80 δις ευρώ και άλλα 49 δις μετά και από το 2008 μέχρι σήμερα άλλα 183 δις σε ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου για εγγυήσεις, που όμως τα προεξόφλησαν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και πήραν τα χρήματα τους.
Πήραν δηλαδή οι Τράπεζες συνολικά 313 δις ευρώ, σε χρέωση του Ελληνικού Δημοσίου, ποσό που είναι ευνόητο ότι οφείλει να τα πληρώσει ο Ελληνικός Λαός.
Δεν είναι όμως δυνατόν από την στιγμή που ο Ελληνικός Λαός χρεώθηκε και τα 313 δις ευρώ των Τραπεζών, να του αξιώνουν οι Τράπεζες να πληρώσει και δάνεια που δεν είναι σε θέση να πληρώσει.
Και πολύ περισσότερο δεν είναι δυνατό να απειλείται ο Έλληνας δανειολήπτης ότι, επειδή άφησε απλήρωτο ένα μέρος του δανείου του, θα χάσει το μοναδικό κεραμίδι, που με πολύ ιδρώτα κατάφερε να αποκτήσει, όταν έχει χρεωθεί και πληρώνει τις ανακεφαλαιοποιήσεις των Τραπεζών.
Το ότι βέβαια οι Τράπεζες έδωσαν με δική τους ευθύνη, εκατομμύρια δανεικά χρήματα είτε σε πολιτικά κόμματα είτε σε ΜΜΕ, και τώρα βλέπουν ότι δεν πρόκειται να τα πάρουν, αυτό είναι εντελώς δικό τους πρόβλημα, και δεν έφταιξε σε τίποτα ο κόσμος.
Άλλωστε ξέρουν καλά ότι τα χρήματα που έχουν πάρει οι Τράπεζες με χρέωση του Ελληνικού Δημοσίου, για την ανακεφαλαιοποίηση τους, υπερκαλύπτουν το χρέος που έχουν οι φτωχοί Έλληνες δανειολήπτες από τα δάνεια που έχουν πάρει.
Καλά θα κάνουν λοιπόν οι Τράπεζες και η Κυβέρνηση, να αφήσουν ήσυχα τα σπίτια του κόσμου, διότι ο Λαός που οφείλει ένα δάνειο, το έχει εξοφλήσει, με το παραπάνω, πληρώνοντας την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών.
Του Περικλή Σταυριανάκη από Dealnews
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.