Εδώ και περίπου ένα χρόνο έχει ξεκινήσει δημόσια συζήτηση στην Ελβετία για τις απολαβές των διευθυντικών στελεχών του ιδιωτικού τομέα, συμπεριλαμβανομένων των πολύ μεγάλων διεθνών επιχειρήσεων που επιλέγουν τη χώρα των Άλπειων ως έδρα λόγω οικονομικής σταθερότητας, χαμηλών φορολογικών συντελεστών και τραπεζικού απορρήτου. Ο διάλογος αυτός ξεκίνησε από τη νεολαία των σοσιαλιστών (υsο), με αφορμή τη διευρυνόμενη απόκλιση μεταξύ του κατώτατου μισθού των εργαζομένων και των απολαβών των ανώτατων διευθυντικών στελεχών του ιδιωτικού τομέα.
Και κορυφώθηκε με αφορμή την αμοιβή του διευθύνοντος συμβούλου της Novartis (εταιρεία φαρμάκων), η οποία συμφώνησε να αποζημιώσει τον απερχόμενο πρόεδρο Daniel Vasella με 72 εκατ. ελβετικά φράγκα (58,5 εκατ. ευρώ).
Άπατα πιο προβεβλημένα επιχειρήματα τις νεολαίας είναι ότι η μέση αμοιβή των διευθυνόντων συμβούλων είναι πολλαπλάσια κατά 43 φορές (στοιχεία 2011) έναντι του μέσου μισθού των εργαζομένων. Η σχέση αυτή ήταν μόλις έξι φορές το 1984. Έτσι, η νεολαία προτείνει η σχέση αυτή να περιοριστεί στο 1 προς 12 και ζητά να γίνει δημοψήφισμα (έχει δικαίωμα από το Σύνταγμα), το οποίο θα διεξαχθεί την ερχόμενη Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου 2013.
Αρχικά η πρόταση συγκέντρωσε πολλούς υποστηρικτές. Στη συνέχεια, εταιρείες συμβούλων ανέλαβαν να ενημερώσουν ίο κοινό, λέγοντας ότι θα φύγουν οι μεγάλες διεθνείς εταιρείες από τη χώρα, ότι η χώρα θα χάσει έσοδα και θέσεις εργασίας.
Επίσης, ότι θα διαμορφωθεί ένα περιοριστικό και αποτρεπτικό περιβάλλον για τους διεθνείς παίκτες, το οποίο δεν συνάδει με τη φιλοσοφία τους και την παροχή κινήτρων για τα ανώτατα στελέχη, έστω κι αν αυτά (τα κίνητρα) είναι πολλές φορές υπερβολικά και εις βάρος των εταιρειών.
Έτσι, οι τελευταίες μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν μείωση των υποστηρικτών της πρότασης, αφού ο φόβος για επιδείνωση συνολικά της θέσης μιας σταθερής χώρας με ανεργία 3% γέρνει σιγά σιγά την πλάστιγγα κατά της πρότασης.
Όμως παράλληλα αναπτύσσεται και μία άλλη τάση στην ίδια χώρα, η οποία σχετίζεται με τους κατώτατους μισθούς. Μια ομάδα πολιτών προσπαθεί να συγκεντρώσει υπογραφές για να προχωρήσει σε άλλο δημοψήφισμα. Προτείνει την καθιέρωση κατώτατου εισοδήματος 2.500 ελβετικών φράγκων (2.Ο8Ο ευρώ) ακόμα και για ανέργους.
Αυτά βέβαια γίνονται στην πλούσια Ελβετία, από Ελβετούς αριστερούς.
Στην Ελλάδα, όπου τα πάντα κυλάνε… αρμονικά, δεν υπάρχουν τέτοιες προσπάθειες, για μείωση της ψαλίδας των αμοιβών μεταξύ ανώτατων στελεχών και απλών εργαζομένων ιδιωτικών εταιρειών είτε για αύξηση των κατώτατων μισθών των εργαζομένων. Συζητούν μόνο για μειώσεις των εργαζομένων.
Όμως την ίδια στιγμή αρκετά στελέχη υπό κρατικό έλεγχο τραπεζών έχουν αμοιβές (άνω των 30.000 το μήνα μεικτά) 25 φορές υψηλότερες από το μέσο μισθό ενός τραπεζοϋπαλλήλου (1.200 ευρώ μεικτά), ή 37 φορές περισσότερο από το μέσο μισθό ίου συνόλου ίων εργαζομένων (800 ευρώ). Επιλέξτε λοιπόν: Ελβετό αριστερό ή Έλληνα τραπεζίτη;
Χρήστος Ιωάννου από enet