Όταν με ανεργία κοντά στα 30% αφαιρείς από την οικονομία 1,5 δισ. ευρώ (παγώνοντας ρευστότητα μέσω δημοσίων επενδύσεων) και λόγω στάσης πληρωμών χρωστάς περίπου 6 δισ. ευρώ σε φορολογούμενους και επιχειρηματίες, την μόνη ανάπτυξη που δικαιούσαι να φαντάζεσαι, ως κυβέρνηση, είναι να αυξήσεις τα κατσαρολάκια για τα συσσίτια απόρων και τα παγκάκια για τους άστεγους. Διαφορετικά μιλώντας για ανάπτυξη το 2014 δεν πείθεις, ως κυβέρνηση κοινωνίας πολιτών, αλλά μόνο ως φύλαρχος ιθαγενών μιας χώρας όπου και οι μαϊμούδες απογοητευμένες αλλάζουν ζούγκλα.
Αυτά κατάλαβαν όλοι οι έλληνες ιθαγενείς ότι μας λέει (επιστρατεύοντας όλη την οικονομική διπλωματία που διαθέτει) ο ΟΟΣΑστην εξαμηνιαία έκθεσή του για την Ελλάδαπροβλέποντας μείωση του ΑΕΠ κατά 0,4%, παραπέρα αύξηση της ανεργίας πάνω από το 27% και κίνδυνους για το πρόγραμμα του 2014 από την ασφυξία που προκαλεί στην οικονομία η έλλειψη ρευστότητας.
Ας αφήσουμε όμως τους «πλάγιους ήχους» του «ψαλτηρίου» του ΟΟΣΑ και ας ανοίξουμε τα δικά μας μάτια για να δούμε καθαρά τι πραγματικά έχει αλλάξει στην οικονομία του 2013 από το 2010 που ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου μίλαγε για ανάπτυξη στο 2011.
Για τον κ. Παπακωνανστίνου δεν έχω να πω περισσότερα γιατί τα λέει όλα αφενός ο χειρισμός του στην υπόθεση του εξευτελισμού της κυβέρνησης Παπανδρέου από την κυρία Λαγκάρντ, με την περιβόητη λίστα και αφετέρου η πολιτική του κοντά στον, μετά την κρίση, πρώτο «ευεργέτη» του ελληνικού κρατισμού κ. Γ. Παπανδρέου σε βάρος βέβαια των μισθωτών των συνταξιούχων και των 300.000 περίπου επαγγελματιοβιοτεχνών που έβαλαν λουκέτο και έβγαλαν στην ανεργία τους μισούς από τους σημερινούς άνεργους.
Παραμένω λοιπόν μόνο στην αναπτυξιακή εικόνα που θέλει να μας δώσει η κυβέρνηση για το 2014 αλλά ο ΟΟΣΑ μας λέει ότι δεν θα καταφέρετε τίποτε χωρίς ρευστότητα, επενδύσεις, εξαγωγές και ένα πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα για την ανάπτυξη και την κοινωνική ένταξη. Πως απαντήσαμε εμείς στις επισημάνσεις του ΟΟΣΑ για να δείξουμε ότι πήραμε το μήνυμα; Με την έγκριση (από προχθές) του αφορολόγητου κατά 65% των βουλευτών που τους επιτρέπει παραπέρα ανάπτυξη… σε εξοχικά, τζιπάρες και πολυτελή ζωή αφού το κράτος τους πληρώνει από τα λεφτά και των ανέργων κοντά στα 17.000 ευρώ τον μήνα σε μισθούς, επιδόματα και δαπάνες.
Για τους επιχειρηματίες όμως, από τους οποίους περιμένουμε και την ανάπτυξη, αυξάνουμε τους φόρους και τους βάζουμε να πληρώσουν και 20 ευρώ για κάθε εργαζόμενό τους υπέρ των κατασκηνώσεων του ΙΚΑ. Το ΙΚΑ, με τα ασφαλισμένα περίπου 1.500.000 άτομα χρειάζεται 30.000.000 ευρώ για τις κατασκηνώσεις και τα παίρνει από τις επιχειρήσεις νομίζοντας ότι θα συνεχίσουν με τις συνθήκες αυτές να ασφαλίζουν εργαζόμενους…
Και ενώ μιλάμε για ανάπτυξη, οι επαγγελματοβιοτέχνες της Βορείου Ελλάδος βγήκαν ήδη στους δρόμους και ζητάνε οι άνθρωποι τα λεφτά τους και την περίθαλψή που έχουν πληρώσει και τους την αφαίρεσε ο ΟΑΕΕ. Έχουμε συνεπώς την «επαγγελματοβιοτεχνική επανάσταση» της Βορείου Ελλάδος που θα επεκταθεί παντού για να περισωθεί ότι έχει απομείνει από τις περιουσίες τους πριν βάλουν γενικό λουκέτο. Και ερωτώ εγώ τώρα…
Υπάρχει ιθαγενής σ΄ αυτήν την χώρα που να πιστεύει ότι οι επαγγελματοβιοτέχνες (αισιοδοξώντας από το πλεόνασμα που βλέπει η κυβέρνηση) να υποθηκεύουν τα σπίτια τους για να κάνουν επενδύσεις;
Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι θα μπουν σε παιχνίδι ανάπτυξης οι βιοτέχνες και οι επαγγελματίες σε μια οικονομία που βουτάει ακόμη και τους κοινοτικούς πόρους του ΕΣΠΑ για να χρηματοδοτήσει ρουσφέτια των Δήμων την προεκλογική περίοδο;
Οπότε έχουμε έξω από το επιχειρηματικό παιχνίδι της ανάπτυξης το 60% και πλέον της ελληνικής μεταποίησης και του μικρομεσαίου εμπορίου. Και ας πάμε στο 40% που (περίπου) καλύπτει την βιομηχανία όπου τα χοντρά μαντάτα έρχονται πάλι από την Βόρεια Ελλάδα με την ειδοποίηση ότι το 2014 θα έχουν λουκέτα και ζημιές κοντά στα 500 εκατ. ευρώ ενώ στην Νότια Ελλάδα η ανύπαρκτη πλέον βιομηχανία του τόπου διερωτάται τι απέγινε η βιομηχανική πολιτική που αποτελεί για την Ελλάδα μάθημα ξεχασμένης οικονομικής ιστορίας για την Ελλάδα του 1950-1975.
Με τις βιομηχανίες και τις βιοτεχνίες και τους επαγγελματίες έξω από το παιχνίδι ως διωκόμενους από φόρους, εισφορές, χαράτσια. Τους πλοιοκτήτες σε αναζήτηση ναυτιλιακών κέντρων τύπου Σιγκαπούρης.
Και τους επενδυτές να έρχονται, να βλέπουν και να φεύγουν ακόμη και αν ο κ. Σαμάρας πείσει (ως εκ θαύματος) την κ. Μέρκελ να μας επιτρέψει πάγωμα πληρωμών σε τοκοχρεολύσια για κάποια χρόνια ανάπτυξη στην Ελλάδα θα κάνουν μόνο τα σαντουιτσάδικα και τα σουβλατζίδικα. Τίποτε περισσότερο.
Του Γιώργου Κράλογλου από capital
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.