Πάλι διορισμοί στο Δημόσιο, πάλι τα ίδια!

Το εντυπωσιακό με αυτήν την κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι εξακολουθεί και βλέπει όλα τα θέματα μέσα από τον μυωπικό φακό των δημοσίων σχέσεων.

 

Δείχνει να πιστεύει ότι ο τρόπος παρουσίασης ενός θέματος έχει μεγαλύτερη αξία από την ουσία του. θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε σε μια περίοδο απλής διαχείρισης μιας ευημερούσας κατάστασης.

 

Αλλά δεν είμαστε σήμερα σε μια τέτοια φάση…

 

θα τολμούσαμε να πούμε ότι η πολιτική αυτή μοιάζει με στρουθοκαμηλισμό. Λέμε ότι υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα και νομίζουμε ότι, με το να το λέμε και να το επαναλαμβάνουμε συνεχώς, στο τέλος αυτό θα συμβεί. Αλλά κάτι τέτοιο είναι ψευδές. Όπως και το ότι το πρωτογενές αυτό πλεόνασμα κινείται στα όρια του αποδεκτού. Με το να προσπαθείς, λοιπόν, να πείσεις για κάτι που είναι σε όλους προφανές ότι δεν ισχύει στον βαθμό που το υποστηρίζεις είναι χαμένος κόπος…

 

Αλλά δεν φτάνει αυτό! Πάνω στο «κατασκεύασμα» του πρωτογενούς πλεονάσματος έχουν ήδη αρχίσει να μοιράζουν παροχές και να χρηματοδοτούν νέες προσλήψεις στο Δημόσιο!

 

Ας μην αναρωτιούνται για ποιον λόγο στην Ευρώπη εξαγριώνονται όταν βλέπουν αναλυτικά τον βαθμό προόδου των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα. Διότι, πολύ απλά, βλέπουν ότι όχι μόνο δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις, αλλά το πολιτικό σύστημα είναι προσκολλημένο στις γνωστές πρακτικές του παρελθόντος, οι οποίες και μας οδήγησαν στην κρίση.

 

Πανηγυρίζουν για την αύξηση των εσόδων από φόρους. Την ίδια ώρα, παραβλέπουν το γεγονός ότι αυξάνονται οι ανεξόφλητες υποχρεώσεις των πολιτών προς την Εφορία. Αυτό σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας αδυνατούν να ανταποκριθούν στην υπερβολική φορολογία. Είναι ακόμα μία ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας.

 

Τι νόημα, λοιπόν, έχει να βγάζει κανείς πανηγυρικούς λόγους, όταν η αξία τους είναι μηδαμινή; Το κακό είναι ότι τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από το χαλί.

 

Το αντίθετο, διογκώνονται μέρα με την ημέρα και ο κίνδυνος να τιναχτούν τα πάντα στον αέρα αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Ας δουν ποιο είναι το αποτέλεσμα της αφαίμαξης πόρων από το τραπεζικό σύστημα στην πραγματική οικονομία, προκειμένου το κράτος να πάρει φόρους ή να δανειστεί με τα έντοκα γραμμάτια. Κάποτε και τα χρήματα αυτά θα τελειώσουν.

 

Τι θα κάνουν τότε; Ξέρουν ότι η λύση βρίσκεται στις μεταρρυθμίσεις, στην αλλαγή του επενδυτικού περιβάλλοντος, στην περιστολή των κρατικών δαπανών. Κι αυτοί το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι πώς θα εξοικονομήσουν μερικά εκατομμύρια για να κάνουν νέες προσλήψεις!

 

Βρίσκονται σε τελείως διαφορετική πορεία από εκείνη που θα μπορούσε να μας βγάλει από την κρίση. Όποιος αναρωτιέται για ποιον λόγο η Ιρλανδία βγαίνει από το Μνημόνιο, ενώ εμείς βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ μέσα στην κρίση, έχει μια πρώτη απάντηση.

 

Θανάσης Μαυρίδης από Κεφάλαιο